Destiny's Game (On-Hold)

Chapter 19

xxxxxPresentxxxxxxx

Elle's POV

"Bingo!!" napalakas ang sigaw ko dahil sa text message na natanggap ko. Buti naman at nakita ko na siya!

"Baby.." napapitlag ako sa boses na narinig ko sa labas ng kwarto.

"You okay?" he asked.

Tumango lang ako at kunwari'y walang nangyari.

Dahan-dahan naman siyang lumapit sa akin saka tumabi sa kamang kina-uupuan ko.

"But I heard you shout a while ago.?" As he put his arms around me and sniff my hair.

"I told you I'm fine." Then I pout. Ang dami niyang tanong. Nakakairita kaya minsan.

"Okay okay.." then he chuckled.

"Where's Saber?" I asked him. Nanibago ako dahil ngayon lang ata niya hindi kasama si Saber. Buntot kasi ng tatay niya iyon eh. But they are so cute.

"Hinatid ko siya kina Mama kanina. Namiss daw kasi nila yung makulit nilang apo." Then he lowered the kiss into my neck.

"Hmm.. Thunder.... Stop that.." naka busangot kong saway sa kanya. Hindi naman kasi ito titigil kapag hindi pa ako nag tampo sa kanya eh.

"I just miss you Baby.." hinayaan ko nalang siya sa ganoong pusisyon niya. I love this man so much.

"Baby.... I found her.." I told him.

"where is she?" naka kunot noo niyang tanong sa akin.

"Somewhere far from the City. She's in an Island." Then I looked at him.

"Do you think we could tell him?" he asked with a very concerned look in his eyes.

I smiled at him and said "It's for him to find out. I'll tell him when the time will come." Then I kissed him passionately in his lips.

Aryn's POV

Dahan dahan akong naupo sa puting sofa na nakapwesto sa may reception area ng Holy Angels Foundation.

Nakakapagod din pala ang ganito.

Tumulong kasi ako sa pag-aayos ng mga gamit para sa gagawing medical mission dito sa Foundation. Dapat hindi magkulang ang mga supplies na gagamitin.

"Ma'am. Meryenda po muna kayo." Saka inilapag ni Mildred sa harapan ko ang isang tray na may lamang sandwich at orange juice. Isa si Mildred sa nagpapanatili ng kaayusan dito sa Foundation.

"Tawagin mo na din yung iba para makapag meryenda na sila." Sabi ko sa kanya na bahagya ikinaawang ng labi niya.

"Pero po Ma'am, baka po---." Agad kong pinutol ang kanyang sasabihin.

"Tawagin mo sila. Gusto ko silang makasabay." Matigas kong sabi.

Wala siyang ibang nagawa kundi ang tawagin ang mga bata.

Iniwan niya akong naka upo sa sofa at maya-maya'y dumating na nga ang mga bata na tila ba sabik na sabik na makakita ng iba pang tao.

"Akin yan.."

"Akin.."

"Dun ka!!"

"Sakin yan.."

Sigawan nila habang inihahanda ng iba pang volunteers ang iba pang mga pagkain.

Napatingin ako sa kanila habang kumakain sila. Bakit parang hindi sila nakakain ng ilang araw? Hindi ba sapat ang mga pagkaing ibinibigay sa kanila rito?