Nuwa'nın Şampiyonu

Kaderin Şampiyonu

Çiçek Meyve Dağında herşey huzurluydu. Maymunlar her zamanki gibiydi ve güneş kendini göstererek her yeri aydınlatıyordu.

Dağın tepesinde, yılan bedenli ve kısa siyah saçlı Yaratım Tanrıçası, elindeki maymun şekilli taşa hayat veriyordu, bir yandan amacını ruhuna ve zihnine kazıyordu.

Nüwa: "Yaklaşan fedakarlık için gerçekten üzgünüm çocuğum... Ancak başarılı olmalısın. Çünkü dünya kaybedilmeyecek kadar değerli."

Tanrıça işini bitirdiğinde maymun şekilli taşı bir taş yumurtanın içine koydu.

Nüwa: "Şimdi uyu... Döngü bitene kadar."

Tanrıça taşı yumurtaya koyduktan sonra son kez değerli şampiyonuna baktı, ardından da bir iç çekip oradan uzaklaştı.

Maymunlar, Tanrıça gittiğinde taşın etrafına toplanmaya başlamışlardı. Bazıları meraklıydı, içindeki kişiyi merak ediyorlardı. Bazıları da yumurtaya sarılmıştı, sanki onu korumak istiyor gibiydiler.

Böyle birkaç hafta geçti.

Ama bir gün... Çok garip bir şey oldu.

Gece taş hala eski yerindeydi, maymunlar yuvalarına çekilmişti ve rüzgar yavaş bir ritimde yaprakları okşuyordu.

Taa ki bir adım sesi bu huzurlu sessizliği bölene kadar.

Adımların sahibi karanlıkta pek belli olmuyordu, üstünde siyah ve su yeşili renklerinde bir cüppe vardı ve yüzünü kapatacak şekilde başlığı kafasına kapatmıştı.

Fakat turuncu gözleri onun kimliğini belli eden tek şeydi.

Figür şampiyonun olduğu taşa gitti.

İleride kendini feda edecek olan bu yavrunun kaderini görmezden gelmeyi reddetmişti.

Ama nasıl yapacağını bilememişti, genelde Habercileri o kadar çok geç uyandırmıştı ki 2 ay sonra o yavru bedenleriyle kendilerini hiç düşünmeden sütuna atıyorlardı.

Buna artık izin vermeyecekti, Tanrıçanın Habercilerin bile yaşayan bir varlık olduğunu hatırlaması ve onların da birer canlı gibi hissetmesi için elinden geleni yapacaktı.

Figür elini taşa koydu ve onu kolay bir şekilde çatlattı.

"Uyanma vaktin geldi."

Taş çatladı ve içinden altın bir ışık küresi oluştu, küre bir anlığına turuncu renkte titreşti ve ardından maymun şeklini aldı ve ışık sönerken bebek maymun yumuşak çimlerin üstüne düştü.

Maymun bebeğin turuncu bir kürkü ve şeftali gibi bir teni vardı. Yüzündeki kalp simgesi pembe şeklindeydi ve iri altın gözleri masumca etrafına ve onu uyandıran figüre bakıyordu.

Figür sadece ona baktı, yüzü kapandığı için yüzündeki gülümseme gözükmüyordu, ardından figür oradan ayrılırken minik bebeğin yaptığı tek şey onun gitmesini izlemek oldu.

==================

Maymun bebek yavaş yavaş büyümeye başlamıştı. Maymunlar ona her adımında yardımcı oluyordu.

Ama bir sorun vardı.

Maymun asla gülümsememişti, yüzü hep olduğu kadar boştu. Bu minik maymunlari biraz endişelendirse de önemli olan krallarının iyi olmasıydı.