Mafia Kocam

bölüm 1 ~ Korku

Herkese merhaba

Kafama bir kurgu esti ve bir baktım buradayım..

Başlama tarihiniz??

ÖNEMLİ!!- Öncelikle linç geleceğini bildiğim için uyarımı yapmak istiyorum. Başrol kızımız varlıklı bir ailede şımarık büyütülmüştür , bir dediği iki edilmediği için dünyanın kendi etrafında döndüğünü sanıyor bir taraftan. Söylemem o ki eğer bu tür karakter sizin okuma tarzınıza uygun değilse şuan da bıraka bilirsiniz🙏

İyi okumalar...

~
Korku

Saçlarımı geriye atarak üniversiteden çıktım. Bu sıcakta pek çekilmez bir yer olsada yinede seviyordum.

Sonuçta burada bir düzenim vardı değil mi?

Hızla insanların yanından geçerek bir an önce arabama ulaşmak istiyordum.

"Lina!" Tanıdık gür sesle vücudum işlevini yitirmiş gibi durmuştu.

Bu o'du!

Arkama dönme gereksini duymadan yürümeye devam ettim.

Ama hızla arkamdan gelen beden kolumdan tutarak durmamı sağladı.

O iğrenç gözleriyle tekrar göz göze gelmem iğrenmeme sebep oluyordu. Oysa bir zamanlar sevgiyle bakıyordum o gözlere.

Elimi kolundan kurtararak sinirime hakim olmaya çalıştım. " Sana bir daha benimle muhattab olma demedim mi?"

Söylediğimi anlamamış gibi yüzünde mimik oynamadı.

Her boku yapıb, sonrada bana böyle bakmasından nefret ediyordum işte!

"Sen benim hâlâ kalbimdesin Lina, beni böyle hiçe sayman üzüyor beni." Gözlerinde pişmanlıktan öte onu yok saydığım için gururunun kırıkları vardı.

Histerik bir kahkaha attım. Etraftaki bize bakan gözler yeniden yan yana olmamızı garipsiyordular.

Çünki o gün o olaydan sonra benim bir daha Korel'in yüzüne bakmayacağımı düşünüyordular.

Bende o şuan yanımda bitene kadar aynı şeyi düşünüyordum.

"Sen nasıl yüzsüz bir insansın bilmiyorum ama buradan atılman babamın bir sözüne bakar!" Şımarık kızlar gibi göründüğümün farkındaydım ama Korel için bu bile azdı.

Onun beni durdurmasına izin vermeden yakın olan arabama bir hışımda bindim.

Arkamdan tonlarca şeyler söylemişti ama hiç birini umursayacak durumda değildim.

Hızıma hız katarak evimizin önüne geldim. Artık canıma tak etmişti, babamla konuşup onu başka bir üniversiteye yollamasını ya da benim üniversitemi değiştireceğini söyleyecektim.

Kapıdan içeri geçerek eve girdim.

Annem her zamanki gibi gold'un hâkim olduğu salonda kendine özgün asaletiyle kahvesini yudumluyordu.

Şuan annemin günlük sorularını çekmek istemediğim için babamın çalışma odasına ilerledim.

Kapıyı çalarak gel emri verilmeden içeri girdim.

Önünde dizilen belgelerden kafasını kaldırarak bana baktı. Gözlerindeki gözlükler burun ucunda durmuş, mavi gözleri ortaya çıkmıştı.

Sert çehresi, ve kendine öz korkutucu bakışlarıyla insanı ürkütüyordu.

Ama bu bakışlara korkmayalı yıllar olmuştu.

Onun bir şey demesini beklemeden konuştum. "Baba ben üniversitemi değiştirmek istiyorum."