Mafia Kocam

bölüm 4 ~ Akşam yemeği

MERHBALAARR

nasılsınız bakalım???

Bu arada kitap ismi ve kapak fotoğrafı değişti, böyle daha iyi oldu diye düşünüyorum.

Ama öncelik sizin fikriniz<

İyi okumalar....

~
Güzel bir gün geçirdim demek isterdim ama daha benim bile yeni haberimin olduğu bir nişanlı belası vardı üzerimde.

O günden sonra görmemiş olsam da gittiğim her yerde kendisinin izine rastlıyordum.

Mekan kapatmalar olsun, her hangi bir yerde ücret almamaları olsun adeta bir gölge misali benimleydi sanki.

Onu ilk gördüğüm yerde bunun hesabınıda sorucaktım ama bı türlü göremiyordum onu.

Aslında görmemem iyiydi. Bazen nişanlı olduğumu unutmak iyi geliyordu.

İki hafta içerisinde olayın şokunu birazcık atlatmış ola bilirdim. Ama hâlâ içimde korku vardı. Bunun evliliğide vardı ve belki adamla konuşursam aramızda küçük bir anlaşma yapa bilirdim.

Numarası vardı elbet ama yazmaya bile çekiniyordum.

Şunun şurasında evlenmemiz için az bir süre kaldığı için bir an önce konuşmak istiyordum. Yüz yüze beceremediğim için en iyisi yazarak bitirmekti.

Sonuçta ne ben onu göre biliyorum ne de o beni.

Anın getirdiği gazla yazmak için numarasına tıkladım.

Babamdan öğrendiğim bilgilere göre rusdu, fakat türkçeyi ikinci ana dili gibi konuşuyordu.

Profil fotoğrafı yoktu sadece ismi yazılmıştı altta.

Onun aksine benim profilimde   babamın bana aldığı güllerle fotoğrafım vardı.

Yani yazsam tanırdı heralde.

Olayın saçmalığı ile yüzümü buruşturdum.

Gerçekten neyin içine düşmüştüm ben?

Yazmak falan istemiyordum!

Aslında evlenmek bile istemiyordum..

Fakat o kadar hızlı gelişmişti ki olay ben bile kararımı sorgulamak için geç kalmıştım. Babam bana istese geri çevireceğini söylesede o zaten anlaşmayı yapmıştı.

Aslında kırıldığım nokta babamın fikrimi bile sormadan ve benim haberimin olmadığı biriyle nişanlandırması olmuştu.  Belki  hayatımda biri vardı ya da gönlümde sevdiğim biri...

İşte bunların bana sorulmadan yapılması üzmüştü beni. Ama başka çarem yoktu ki.. eğer annem yine kaçırılırsa ve ya ben,.. o zaman bu anlaşmayı kabul etmedim diye suçlu ben olmaz mıydım?

Olurdum...

Benim tek çarem kabul etmekti.

Sadece bir yıl sabredersem her şey düzelirdi belki.

Ama karşımdakinin nasıl biri olduğunu daha bilmiyordum.

O gece aklımda kalan sadece o korkutucu bakışları olmuştu.

Neredeyse upuzun boyu ve boyunun hakkını veren kalıplı vücuduyla adeta benim on katımdı. Ben böyle bir adama nasıl karşı gele bilirdim ki?

Üflese uçardım zaten.

Kafamı yastığa gömdüm. İki hafta da yaşlanmıştım.

Odamın kapısının açılmasıyla yerimde hafifçe doğruldum.