bölüm 2 ~ O gece

23 5 0
                                    

SELAMLAR

Ben böyle yazıyorum ama sanki kendi kendime konuşuyorum okunma sayısı 0 kiii bu da çok normal daha başlardayız.

Diğer bölümlere kadar büyüyeceğimize inanıyorum.

İyi okumalar....

~

Lanetli gecenin ardından tam tamına 2 hafta geçmişti.

Her anı zihnimde dakikasına kadar canlanıyordu. Düşününce bile sanki yeniden oraya dönüyordum.

Hayatım o kadar sakin ilerliyordu ki biranda atıldığım macera benim için fazlaydı.

Tamam babamın işleri biraz illegal ola bilirdi ama bunu aileye asla yansıtmamıştı. O kadar güvende hissettirmişti ki babamın işi bize sorun olmuyordu neredeyse. Annem ve bende bu günümüze kadar silahtan, kaostan uzaktık.

Yani o geceye kadar...

Size o geceden bahsetmeliydim değil mi?

O sesi duyup bahçeye çıkmamdan pişman olduğum gece...

~

Silahın hedefi ben olduğumda sanki her şeyi çözecek gibi birde bağırmıştım. Korkudan kaçacak delik ararken ayaklarım sanki yere çivilenmiş gibi haraket edemiyordu.

Karşımdaki adam her ne kadar gözü dönsede bağırmamla yüzünü buruşturmuştu. Elindeki silahin hedefinden çıkarken babamın sesi doldu kulaklarıma.

"O benim kızımdır Demir bey!" Sesindeki endişe ilk defa görünür cinstendi. Bahçedeki insanlar acaba babamın bahsettiği misafir ola bilir miydi?

Bu fikiri aklımda hemen eledim, böyle misafir mi olurdu?

İsmini hak eden bir adam olduğunu kabul etmek lazımdı. Şuan bana bakan gözleri korkunç derecede ürperticiydi.

Titrek bir kuş misali titriyor, gözlerim annem ve babam üzerinde mekik çekiyordu.

Annem diger taraftan bana gelmek için atılınca bir silah sesi dahada patladı.

Alışık olmayan bedenim hızla kendini korumak için yere çökerken artık titremekten öte ruhum yerini değiştiriyordu sanki.

Annemin kolları hızla bedenimi sararken ondan beklemediğim sertlikte adının Demir olduğunu öğrendiğim adama döndü. " O silahını biraz daha patlatmaya devam edersen işler hiç iyi olmayacak!"

Korkuyla esen vücudum anneme sarılmamla yavaşlamıştı.

Mimik bile oynamayan yüzü annemin dediklerinden etkilenmişe benzemiyordu.

Babamla aynı yaşta olan adam konuşma zahmetine girdi sonunda. " Oğul gelinimi korkutuyorsun, hemen indir silahını! "

Ne?

Gözlerim duyduklarımla şokla açılırken annemin kollarından artık çıkmış adama bakıyordum.

Yanlış duymuştum değil mi?

O hangi gelinden bahsediyordu?

Babama baktığımda bana bakmaktan çekindiği gözlerini yaşlı adama dikti. "Korhan sırası mıydı şimdi o sözün?" Sert sesiyle yaşlı adam hafif gülmüştü.

"Bu kadar korkak gelin ilk defa görüyorum, oysa babası sen olduğun sürece bunlara alışmış olması gerekmiyor muydu?" Eğlenen tonla konuşması babamın kaşlarının çatılmasına sebep olmuştu.

Aklımı yitirmiştim değil mi? Evet, evet ve bunlarda aklımın bana oynadığı oyunlardı.

Anneme bakışlarımı çevirdiğimde gözlerini benden kaçırdığını gördüm. "A-anne?"

O an üzerimde hissetdiğim bakışlarla gözlerimi ona çevirdim.

Neredeyse demirden farklı olmayan adama.

Bana baktığında ifadesiz bakışlarından bir şey anlamak zordu ama belli ki oyundan onunda haberi vardı.

Çöktüğüm yerden doğrularak hızla konuştum. " Biri bana burda ne olduğunu anlata bilir mi?"

Az önceki titreyen sesimin aksine şuan şaşkınlık üstünlük sağlıyordu.

Bedenim şimdi eskisinden dahada titriyor korkudan bakışlarımı iki yabancı adama bile değdirmiyordum.

Babam " kızım izin ver bu günü atlatalım sana her şeyi açıklayacağım." Ses tonu ilk defa güçsüz çıkıyordu.

Bende sinirimin hakim olduğu sesimle babamın önünde durdum. " Baba ortada benim içinde olduğum oyun oynanıyor ama benim haberim bile yok!"

Kararlı çıkan sesim babamın omuzlarını çökertti.

Yaşlı adamın sesi yankılandı bahçede. " Ben anlatayım o zaman kızım. "

Bu sefer yönüm ona dönünce diğer adamla aynı dış görünüşe sahip olduğunu gördüm. Sadece biraz daha yaşlılığın getirdiği tatlı kırışlar vardı. Böylelikle Demir ve onun aralarında bir bağ olduğunu anlamıştım.

Anlatması için gözünün içine bakarken beni şaşkına uğratan adamın sesini duydum.

"Benim nişanlımsın. "

Söylediği söz ortadamdaki herkesin kıvranıp söyleyemediği şeyi önemsiz bir sekilde dudaklarından döktü.

O an her şey önemsizleşti, rüzgar bile bir anda yok olup gitmişti. Kalbim yerinden çıkacak gibi atarken ayaklarım beni taşımakta zorlanmış, kendimi yerde bulmuştum.

Bir çift elin beni tuttuğunu hissetsemde herhangi bir tepki veremiyordum.

Resmen olayın şokundan bayılmıştımm

Ve o an, o geceden sonra hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını anlamam gerekirdi.

~

Bölüm sonuuu

Bekliyor muydunuz peki🤭🤭

Yorumlarınızı eksik etmeyin görüşürüz 💗

Mafia KocamHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin