Δικαίωση!

Κεφάλαιο 5ο

Τι επόμενο πρωί...

Ο Μιχάλης άνοιξε τα μάτια του και γύρισε προς το μέρος της...
Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του μόλις την είδε να κοιμάται ακόμα δίπλα του...
Μέσα του πίστευε ότι θα είχε ξυπνήσει αξημέρωτα και θα είχε φύγει από την αμηχανία που θα ένιωθε...
Πήρε μια βαθιά ανάσα και πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση της κολλώντας την πάνω του...
Άρχισε να σεεξερευνεί τον λαιμό της με την γλώσσα του και να της δαγκώνει απαλά τον λοβό του αυτιού της...
Η Αθηνά άνοιξε τα μάτια της και αυθόρμητα γύρισε προς το μέρος του με ένα χαμόγελο χαραγμένο και στα δικά της χείλη...
Άφησε έναν αναστεναγμό ευχαρίστησης και τον κοίταξε...
Μι:Δεν φαντάζεσαι πόσο χάρηκα όταν σε είδα δίπλα μου μόλις ξύπνησα...
Την κόλλησε περισσότερο πάνω του και της έκλεισε το στόμα με ένα παθιασμένο φιλί...
Η Αθηνά ανταποκρίθηκε στο φιλί του με το ίδιο πάθος,ίσως και παραπάνω από ότι πίστευε η ίδια ότι θα μπορούσε...
Ο Μιχάλης το κατάλαβε και συνέχισε μέχρι την στιγμή που το παιχνίδι χάθηκε κάτω από τα σκεπάσματα...

...

Ο Άρης δεν είχε κοιμηθεί όλο το βράδυ...
Όσα του είχε πει η Αγγελική το προηγούμενο βράδυ τον είχαν τρελάνει...
Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η μάνα τους είχε πει ένα τέτοιο ψέμα...
Άραγε,τι άλλο μπορεί να τους έκρυβε;...
Πόσο μυστηριώδης και εγωίστρια ήταν αυτή η γυναίκα;...
Μπορούσε να κάνει τα πάντα μόνο και μόνο για να γίνει το δικό της...
Δεν υπολόγιζε κανέναν και τίποτα παρά μόνο να γίνει αυτό που εκείνη ήθελε...
Και όπως αποδείχθηκε ούτε καν τα ίδια της τα παιδιά...
Το κεφάλι του ήταν έτοιμο να σπάσει...
Η Έλλη τον πλησίασε και έκατσε δίπλα του...
Του έδωσε μια κούπα καφέ και του χάιδεψε απαλά το κεφάλι...
Ο Άρης το πήρε στο χέρι του και ήπιε μια μεγάλη γουλιά...
Έπειτα,την ακούμπησε πάνω στο τραπέζι και την κοίταξε...
Έλ:Θες να μου πεις τι έχει γίνει;...
Άρ:Έμαθα κάτι χθες που με τάραξε πολύ...
Έλ:Μήπως συνέβη κάτι με τον Άγγελο;...ρώτησε ανήσυχη...
Άρ:Όχι,όχι,ο μικρός ευτυχώς είναι μια χαρά...είπε χαμογελαστά...
Έλ:Τότε;...τι σε τάραξε τόσο πολύ που σε έχει κάνει έτσι;...
Άρ:Θα σου μιλήσω γιατί θέλω και την δική σου γνώμη πάνω σε αυτό το θέμα...
Έλ:Θα σε βοηθήσω όσο μπορώ...
Η Έλλη του έπιασε το χέρι και το έσφιξε μέσα στο δικό της...
Έλ:Σε ακούω αγάπη μου...
Ο Άρης πήρε μια βαθιά ανάσα και της μετέφερε την συζήτηση που είχε με την μητέρα του χθες...

...

Ο Μιχάλης είχε ετοιμάσει πρωινό και τώρα καθόντουσαν στο τραπέζι και έτρωγαν...
Η Αθηνά ήπιε άλλη μια γουλιά από τον καφέ της και τον κοίταξε...
Αθ:Σε ευχαριστώ πολύ αλλά δεν ήταν ανάγκη να μπεις σε τόσο μεγάλο κόπο  φτιάχνοντας όλα αυτά...του είπε και χαμογέλασε...
Μι:Κανένας κόπος...πίστεψε με...της είπε και ήπιε μια γουλιά καφέ...
Αθ:Θα πας από το νοσοκομείο;...
Μι:Μόλις τελειώσουμε το πρωινό θα πάω αλλά για να μην με ειδοποίησαν όλο το βράδυ σημαίνει πως όλα είναι εντάξει...
Αθ:Αφού και οι γιατροί σε καθησύχασαν ότι δεν είναι κάτι σοβαρό...απλώς προληπτικά τον κράτησαν...
Μι:Ακόμα και έτσι εγώ δεν μπορώ να μην ανησυχώ...τον Άγγελο τον λατρεύω...είναι όλη μου η ζωή...
Αθ:Μπορεί να μην έχω δικά μου παιδιά αλλά καταλαβαίνω...
Γύρισε το βλέμμα της προς το παράθυρο και μια μελαγχολία σχηματίστηκε στο πρόσωπο της...
Ο Μιχάλης με το ένα του χέρι έπιασε το δικό της και με το άλλο της γύρισε το πρόσωπο προς το μέρος του...
Μι:Το φαντάζομαι...σε είδα και χθες πως ήσουν με τον μικρό...απορώ πως δεν έκανες δικά σου παιδιά...με τόση αγάπη που έχεις μέσα σου θα ήταν το πιο ευτυχισμένο παιδί στον κόσμο...
Της χάιδεψε απαλά το μάγουλο και έπειτα πήρε στο χέρι την κούπα πίνοντας ακόμα μια γουλιά...
Αθ:Είναι μεγάλη ιστορία...απέφυγε να απαντήσει...ίσως την πούμε κάποια άλλη φορά...
Μι:Δεν ήθελα να σε πιέσω ή να σε προσβάλλω...αν έγινε κάτι τέτοιο σου ζητώ συγγνώμη...
Αθ:Όχι,δεν είπες κάτι κακό...απλά για εμένα αυτή η ιστορία είναι κάτι που με πονάει πολύ...
Μι:Τέλος πάντων,το θέμα κλείνει εδώ εντάξει;...
Αθ:Σε ευχαριστώ πολύ...του χαμογέλασε γλυκά...τι λες;...πάμε στον μικρό τώρα;...
Μι:Θα πάμε αλλά με εμάς τους δυο τι θα γίνει;...
Αθ:Τι εννοείς;...ρώτησε δήθεν χωρίς να καταλαβαίνει...τι να γίνει;...συνεργάτες είμαστε...του είπε και ήπιε μια γουλιά καφέ...
Μι:Και αυτό που έγινε μεταξύ μας;...τι;...έσμιξε τα φρύδια του...δεν σήμαινε κάτι για εσένα;...
Αθ:Μπορούμε σε παρακαλώ πολύ να ξεχάσουμε ότι έγινε και να παραμείνουμε μόνο στο ότι είμαστε συνεργάτες ή αν γίνουμε τέλος πάντων και στην πορεία μπορούμε να δημιουργήσουμε μια φιλία μεταξύ μας...
Μι:Εγώ δεν θέλω να είμαστε μόνο φίλοι όμως...
Αθ:Σε αυτήν την φάση της ζωής μου δεν είμαι για κάτι άλλο...λυπάμαι πολύ...
Μι:Το μόνο που σου ζητάω είναι να μου δώσεις μια ευκαιρία να σε γνωρίσω καλύτερα και ας αφήσουμε τον χρόνο να μας δείξει το πως μπορεί να καταλήξει...τι λες;...δεν ζητάω και τίποτα το παράλογο ε;...
Η Αθηνά τον κοίταξε στα μάτια και ένιωσε να ανατριχιάζει ολόκληρη...
Από την πρώτη στιγμή που γνωρίστηκαν υπήρχε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα μεταξύ τους αλλά μετά από αυτό που έγινε χθες μεταξύ τους δεν μπορούσε να μην παραδεχθεί,τουλάχιστον στον εαυτό της.ότι υπήρχε μια μεγάλη έλξη μεταξύ τους...
Ο Μιχάλης είδε στο βλέμμα της πως κάτι άλλαξε και αυτό το χαροποίησε ευχάριστα...
Αν κατάφερνε να την ρίξει θα έκανε την δουλειά του πιο εύκολη...
Αθ:Έτσι όπως το θέτεις...
Μι:Δεν χρειάζεται να πεις κάτι άλλο...αυτό φτάνει...
Αθ:Πάμε στο νοσοκομείο τώρα;...
Μι:Πάμε...
Ο Μιχάλης σηκώθηκε και την τράβηξε απαλά κοντά του...
Την έπιασε από την μέση κολλώντας την πάνω του και της κάλυψε το στόμα με το δικό του...
Η Αθηνά ανταποκρίθηκε και τύλιξε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του...

...

Ο Πέτρος καθόταν στο γραφείο του και μελετούσε τα στοιχεία από την καινούρια υπόθεση που είχε προκύψει...
Πε:Και δεν μου λες αστυνόμε που τον βρήκαν;...έτριψε το πιγούνι του σκεπτικός...
-:Ξέβρασε η θάλασσα το πτώμα του...δεν ξέρουμε όμως που έγινε ο φόνος αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως δεν προήλθε από πνιγμό...
Πε:Ναι,διάβασα την ιατροδικαστική έκθεση...τον πυροβόλησαν...μια σφαίρα και κατευθείαν στην καρδιά...
-:Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι αυτός που το έκανε ήθελε να τον βγάλει από την μέση κύριε Διοικητά...
Πε:Τι τύπος ήταν αυτός;...έχετε βρει κάποιο στοιχείο;...
-:Βαποράκι του Πειραιά ήταν...μην φανταστείτε κανένα μεγάλο κεφάλι...πουλούσε ναρκωτικά σε κάτι πιτσιρικάδες...
Πε:Τότε δεν μου φαίνεται καθόλου παράξενο που κατέληξε όπως κατέληξε...
-:Υπάρχει και κάτι άλλο...είπε διστακτικά ο αστυνόμος...
Πε:Ακούω...
-:Από την άρση απορρήτου από το κινητό του τηλέφωνο βρήκαμε πως είχε επικοινωνία με τον Εισαγγελέα Οικονομέα...δεν ξέρω όμως τι και πως...βλέπετε είναι Εισαγγελέας και δεν μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για αυτό και σας το ανέφερα...
Ο Πέτρος στο άκουσμα αυτού του ονόματος έχασε το χρώμα του αλλά προσπάθησε να το κρύψει για να μην καταλάβει κάτι ο αστυνόμος που είχε απέναντι του...
Ξερόβηξε για να καθαρίσει το λαιμό του και έκλεισε τον φάκελο μπροστά του...
Πε:Εντάξει,θα το ψάξω εγώ αυτό...εσύ μάθε τα πάντα για αυτό το ρεμάλι και περιμένω ενημέρωση εντάξει;...
Ο αστυνόμος κούνησε το κεφάλι του και βγήκε από το γραφείο του...
Ο Πέτρος πήρε μια βαθιά ανάσα και το μυαλό του έτρεξε χρόνια πίσω...

Πε:Απορώ πως κατάφερες να κάνεις κάτι τέτοιο;...τον ρώτησε έκπληκτος...τώρα μόλις έγινες Εισαγγελέας...που βρήκες τέτοια δύναμη και μπόρεσες να με στείλεις με δυσμενή μετάθεση;...
Μι:Ας μην τα έβαζες μαζί μου Πέτρο...του αντιγύρισε αγριεμένα...σε είχα προειδοποιήσει...μην το παρακάνεις...
Πε:Για το καλό σου προσπάθησα να το κάνω...
Μι:Άσε το καλό μου και το ξέρω καλύτερα από τον καθένα εντάξει;...
Πε:Αν είχες καθαρό μυαλό ναι αλλά έτσι δεν νομίζω...
Μι:Μην ξανά ασχοληθείς μαζί μου γιατί την επόμενη φορά θα έχεις χειρότερα μπλεξίματα...
Ο Μιχάλης τον απείλησε ευθέως και έπειτα έφυγε αφήνοντας έναν ανήσυχο Πέτρο πίσω του...