Δικαίωση!

Κεφάλαιο 15ο

Θέλω να γράψω πάνω στο πανέμορφο κορμί σου...
Ένα παθιασμένο ποίημα με το στόμα...
Να το γεμίσω με στίχους ανήσυχους και μη....
Να μου σφίγγεις σφιχτά τα χέρια και να γινόμαστε ένα σαν ομοιοκατάληκτο ρήμα....
Να γινόμαστε ο πιο όμορφος τίτλος που γράφτηκε ποτέ....
Η σκιά του ανήσυχου κορμιού σου να τινάζεται σε χίλια κομμάτια στο πάτωμα...
Στο στρώμα...
Στον τοίχο....
Τα δάκτυλα σου,γράμματα...
Τα πόδια σου,απόστροφοι....
Τα μαλλιά σου,τόνοι..
Τα μάτια σου,να στάζουν
φωνήεντα...
Σε ένα ανήσυχο,παθιασμένο και προκλητικό απόγευμα...
Για ένα ανήσυχο απόγευμα που τα σεντόνια δεν θα σταματούν να πίνουν τον ιδρώτα μας. ...
Θέλω να σου γράψω...
Ένα ποίημα με το στόμα...

Η Αθηνά τον πρόλαβε στην έξοδο του ελαιοτριβείου και τον έπιασε από το μπράτσο αναγκάζοντας τον να την κοιτάξει...
Αθ:Τι συμπεριφορά ήταν αυτή μου λες;...τον ρώτησε εκνευρισμένη...
Μι:Τι έγινε σου χαλάσαμε το φλερτάκι με τον τύπο;...της αντιγύρισε στον ίδιο τόνο...
Αθ:Τι λες ρε Μιχάλη τώρα;...ο άνθρωπος είναι συνεργάτης μας...ήρθε από την Αμερική για να συζητήσουμε την επέκταση της συνεργασίας μας...
Η Αθηνά στάθηκε μπροστά του και προσπάθησε να του εξηγήσει ήρεμα...
Όσο θυμωμένη και αν ήταν από την συμπεριφορά του δεν θα έβγαζε πουθενά και στο τέλος θα κατέληγαν να μαλώσουν άσχημα...
Μι:Το ότι είναι συνεργάτης σας δεν σημαίνει ότι δεν σε φλερτάρει...είπε και έσφιξε με δύναμη τα χείλη του...
Αθ:Να φανεί ευγενικός προσπάθησε ο άνθρωπος...θα τον δείρουμε και για αυτό;...
Ο Μιχάλης πήγε να απαντήσει αλλά στο μυαλό του ξεπήδησε μια συζήτηση που είχε με τον Άρη κάποια στιγμή...

Άρ:Ζηλεύεις Μιχάλη;...τον ρώτησε και ανασήκωσε το φρύδι του...
Μι:Πως σου ήρθε τώρα αυτό;...έσμιξε μπερδεμένος τα φρύδια του...
Άρ:Σε ρωτάω γιατί σας είδα πριν και μπορώ να πω πως ήσουν αρκετά εκνευρισμένος και επιθετικός θα μπορούσα να πω...
Ο Μιχάλης ξεφύσησε αγανακτισμένος και έτριψε τον αυχένα του...
Μι:Ναι,ζηλεύω...παραδέχθηκε...ζηλεύω πολύ...δεν θέλω να την ακουμπάει κανένας...δεν με νοιάζει αν είναι συγγενείς ή φίλος...μόνο που βλέπω κάποιον να την ακουμπάει ή να την αγκαλιάζει τρελαίνομαι...θέλω να...να τους σπάσω όλους στο ξύλο...
Ο Μιχάλης όση ώρα του μιλούσε πήγαινε πέρα-δώθε σαν θηρίο στο κλουβί...
Το πρόσωπο του είχε αλλοιωθεί και τα μάτια του είχαν σκουράνει...
Ο Άρης τρόμαξε με το ξέσπασμα του...
Του θύμιζε πράγματα από το παρελθόν που όμως τότε δεν είχαν καλή κατάληξη και φοβόταν πως και τώρα θα είχαν πάλι την ίδια κατάληξη...
Τον πλησίασε και τον έπιασε από τους ώμους...
Τον ταρακούνησε δυνατά και τον ανάγκασε να τον κοιτάξει...
Άρ:Μιχάλη πρόσεχε...τον προειδοποίησε...μην κάνεις τα ίδια λάθη που έκανες και με την Ιόλη...θα το μετανιώσεις...
Μι:Μην συγχέεις τις δυο ιστορίες...του αντιγύρισε εκνευρισμένος...δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους...
Άρ:Ξέρεις πολύ καλά πως έχουν και επίσης ξέρεις πως χρειάζεσαι βοήθεια...πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεσαι την ζήλια,τον θυμό,τα νεύρα και γενικά όλα σου τα αρνητικά σου συναισθήματα...
Μι:Άρη...
Άρ:Μην πεις τίποτα...τον διέκοψε...απλά μην αφήνεις να σε κυριεύουν αυτά τα συναισθήματα όταν βλέπεις κάτι...η Αθηνά σε λατρεύει και δεν θα σε πρόδιδε ποτέ της...μην της φερθείς ποτέ το ίδιο όπως με την Ιόλη...δεν είναι ίδιες...του τόνισε...