Δικαίωση!

Κεφάλαιο 4ο

Πάνω στο μεθύσι λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες που κρύβεις μέσα σου και δεν μπορείς να τις εκφράσεις νηφάλιος. 🌙

Η Αθηνά καθόταν στην πουπουλένια πολυθρόνα που είχε ο Μιχάλης δίπλα στην πισίνα και αγνάντευε την πόλη της Θεσσαλονίκης που φαινόταν μπροστά της με τα μαγευτικά φώτα που έπεφταν πάνω της...
Ήπιε μια γουλιά από το ποτό της και ένας άηχος αναστεναγμός βγήκε απο τα χείλη της...
Στο μυαλό της συνέχεια τριγυρνούσαν τα λόγια του Μιχάλη σε σχέση με τον Ιάκωβο...

Μι:Είχε ακουστεί ότι είχε μια σχέση εκεί και νομίζω πως την είχε αφήσει και έγκυο...ίσως να έπρεπε να γυρίσει πίσω για να δει τι γίνεται...

Η φωνή του Μιχάλη την επανέφερε στην πραγματικότητα...
Μι:Έχει ωραία θέα πάντως...
Την πλησίασε και πέρασε γύρω από τους ώμους της μια απαλή κουβέρτα...
Τράβηξε την άλλη πουπουλένια πολυθρόνα και έκατσε δίπλα της...
Πήρε το μπουκάλι στα χέρια του και γέμισε και το δικό του ποτήρι...
Το ακούμπησε ξανά πάνω στο μικρό τραπεζάκι που είχαν μπροστά τους και ήπιε μια γουλιά από το ποτήρι που μόλις είχε γεμίσει...
Το ακούμπησε δίπλα του και γύρισε να την κοιτάξει...
Η Αθηνά χαμογέλασε και τον παρατηρούσε...
Είχε ένα καλογυμνασμένο σώμα και είχε στερεώσει το μαγιό αρκετά χαμηλά αναδεικνύοντας το ακόμα περισσότερο...
Αθ:Θα κρυώσεις...
Μι:Δεν παθαίνω τίποτα...μην ανησυχείς...άλλωστε έχω συνηθίσει το κλίμα αυτό...τόσα χρόνια ζω εδώ πέρα...
Αθ:Είναι πολύ ωραίο μέρος και όπως είπες και εσύ πριν έχει πολύ ωραία θέα...
Μι:Όντως...
Γύρισε για λίγο το κεφάλι του για να απολαύσει την θέα και έπειτα έστρεψε την προσοχή του και πάλι σε εκείνη...
Μι:Αν θες πάντως να κάνεις και εσύ μια βουτιά μπορείς...
Αθ:Θα μου δανείσεις ένα δικό σου μαγιό;...τον ρώτησε πειράζοντας τον...
Μι:Ή πολύ απλά μπορείς να κάνεις και χωρίς...
Ο Μιχάλης της απάντησε στον ίδιο τόνο που τον ρώτησε εκείνη αλλά κάρφωσε τα μάτια του πάνω της προσπαθώντας να της δείξει τι ακριβώς εννοούσε...
Η Αθηνά ένιωσε να της κόβεται η ανάσα για λίγο αλλά προσπάθησε να μην το δείξει και να συγκεντρώσει το μυαλό της...
Μι:Πλάκα σου κάνω...την καθησύχασε...έχω μαγιό απλά πάνω και για αυτό στο είπα...
Αθ:Τα κάνεις συλλογή ή έχεις φέρει αρκετές εδώ και έχεις καβάτζα αν χρειαστούν το οτιδήποτε;...ανασήκωσε το φρύδι της και τον κοίταξε...
Ο Μιχάλης γέλασε αλλά αποφάσισε να την αφήσει με την απορία και άλλαξε θέμα...
Μι:Το τιμάς βλέπω το ουισκάκι...
Έδειξε με τα μάτια του το σχεδόν μισό τελειωμένο μπουκάλι μπροστά τους...
Αθ:Φοβάσαι μην μεθύσω κύριε Οικονομέα;...του χαμογέλασε πονηρά...
Η επίδραση του αλκοόλ είχε σαν αποτέλεσμα την χαλάρωση της Αθηνάς...
Είχε αρχίσει να αφήνεται χωρίς να σκέφτεται τα "πρέπει" και τα "μη"...
Ο Μιχάλης το είχε καταλάβει και προσπαθούσε με μεγάλη δυσκολία να συγκρατήσει τον εαυτό του απέναντι της αλλά του ήταν τόσο δύσκολο..
"Γαμώτο γιατί να είναι τόσο όμορφη και τόσο ελκυστική; " σκέφτηκε...
Μι:Αν θες μπορείς να μεθύσεις και να κάνεις ότι θες...εγώ είμαι εδώ για να σε προσέχω...είσαι ασφαλής μαζί μου...
Δεν της έδωσε περιθώρια να απαντήσει...
Σηκώθηκε γρήγορα και έκανε μια εντυπωσιακή βουτιά στην πισίνα αφήνοντας την Αθηνά σκεπτική πίσω του...