Δικαίωση!

Κεφάλαιο 1ο

Μάθε τον ρόλο σου στην ζωή των ανθρώπων γύρω σου και μην παίζεις παραπάνω από όσο πρέπει αυτόν τον ρόλο!

...

Η μητέρα του καθόταν πάνω από τον τάφο του γιου της και χάιδευε απαλά την φωτογραφία του...
Τα δάκρυα έτρεχαν σαν ποτάμι απο τα μάτια της...
Ο πόνος που ένιωθε ήταν τόσο μεγάλος που δεν μπορούσε κανείς να τον περιγράψει...
-:Θα δικαιωθεί η ψυχούλα σου αγόρι μου...στο υπόσχομαι...στο υπόσχομαι ψυχή μου...ψιθύρισε ανάμεσα στα αναφιλυτά της...

...

Η Αθηνά ήταν τόσο πληγωμένη από τον τρόπο που την χώρισε ο Ιάκωβος αλλά και εκνευρισμένη που έφυγε από την Μάνη χωρίς να αποχαιρετήσει και να ενημερώσει κανέναν...
Από την άλλη είχε και τον Δημήτρη που συνέχιζε να την εκβιάζει πως θα τα αποκαλύψει όλα...
Προσπαθούσε όσο μπορούσε να του κρατήσει το στόμα κλειστό αλλά δεν ήξερε για πόσο ακόμα θα το κατάφερνε...
Συνέχιζε να είναι ακόμα πιο προσηλωμένη στην δουλειά της με τις επιτυχίες να την διαδέχονται η μία πίσω από την άλλη...

...

Ο Μάνος μαζί με την Αθηνά και την Μαργαρίτα συζητούσαν για έναν καινούριο επιχειρηματία που έπρεπε οπωσδήποτε να συνεργαστούν και να κλείσουν μια πολύ καλή συμφωνία μεταξύ τους...
Αθ:Και για πες περισσότερες πληροφορίες για αυτόν τον υποψήφιο συνεργάτη μας...του είπε η Αθηνά...
Μα:Το κονέ το έκανε ένας συμφοιτητής μου από Ισπανία που είναι πολύ καλός του φίλος...κανόνισε μια συνάντηση και έτσι ανέβηκα Θεσσαλονίκη όπου έγινε και η πρώτη νύξη...
Μρ:Και;...πως πήγε;...
Μα:Αν σου πω ότι δεν κατάλαβα ρε συ Μαργαρίτα μου θα με πιστέψεις;...της απάντησε και ανασήκωσε τους ώμους του...
Αθ:Και γιατί έτσι;...τον ρώτησε με περιέργεια...
Μα:Είναι πολύ περίεργος χαρακτήρας...
Αθ:Δηλαδή;...
Μα:Είναι πολύ σκληρός και σοβαρός επιχειρηματίας ο τύπος...δεν τον έπιανες από πουθενά...
Μρ:Άρα δεν πήγε καλά να υποθέσω;...
Μα:Συμφωνία δεν έγινε πάντως...δεν ψήθηκε με αυτά που του πρότεινα...
Αθ:Και τώρα τι θα γίνει;...τον κοίταξε...ξέρεις πως ο πατέρας σου έχει λυσσάξει να κλείσουμε μια συμφέρουσα συμφωνία μαζί του γιατί θέλει τους ελαιώνες του...
Μα:Το ξέρω Αθηνά και αυτό θα προσπαθήσουμε να καταφέρουμε όλοι μας...
Αθ:Με ποιον τρόπο;...
Μα:Τον έχω καλέσει αργότερα σπίτι για φαγητό...θα είστε και εσείς και εγώ με τον πατέρα μου και ελπίζω να καταφέρουμε κάτι παραπάνω από ότι κατάφερα εγώ...
Αθ:Για να δεχθεί να έρθει από Θεσσαλονίκη κάνοντας ένα τόσο μεγάλο ταξίδι σημαίνει πως υπάρχουν ελπίδες...
Μα:Θα δείξει...
Μρ:Το όνομα του ποιο είναι;...
Μα:Οικονομέας...Μιχάλης Οικονομέας...
Μρ:Μάλιστα...πάντως εγώ θα κάνω μια μικρή έρευνα για εκείνον μήπως μάθουμε τίποτα παραπάνω...
Μα:Άδικος κόπος...έψαξα εγώ ήδη αλλά δεν βρήκα και πολλά...
Αθ:Έχουμε δύσκολο έργο μπροστά μας έτσι όπως μας τα λες...
Μα:Εγώ σε σένα βασίζομαι...για αυτό και ήθελα να φάμε όλοι μαζί...εσύ έχεις τον τρόπο σου να τους τουμπάρεις και στο τέλος να κλείνουμε τις συμφωνίες που θέλουμε...
Αθ:Νομίζω πως υπερβάλλεις τώρα...του χαμογέλασε γλυκά...
Μα:Καθόλου όμως...το τελευταίο διάστημα έχεις κλείσει τις καλύτερες συμφωνίες...
Μρ:Θα συμφωνήσω με τον Μάνο...
Αθ:Ας τα αφήσουμε τώρα αυτά και ας φύγουμε για να τελειώσουμε τις δουλειές μας και να ετοιμαστούμε για την συνάντηση με τον κύριο Οικονομέα...
Η αλήθεια ήταν πως της είχε κινήσει την περιέργεια αυτός ο άνθρωπος...
Με όλα αυτά που άκουσε από τον Μάνο ήθελε να τον γνωρίσει και να δει αν όντως ίσχυαν...

...

Ο Μιχάλης πλησιασε το μίνι μπαρ και πήρε ένα μπουκάλι στα χέρια του...
Το ακούμπησε πάνω στον πάγκο και το άνοιξε...
Γέμισε το ποτήρι και το ήπιε μονορούφι...
Το ξανά γέμισε και το πήρε στο χέρι του...
Περπάτησε μέχρι την βεράντα και βγήκε έξω...
Ακούμπησε πάνω στο μαρμάρινο τοίχο που κάλυπτε γύρω-γύρω το σπίτι πίνοντας μια γουλιά από το ποτό του και κοίταξε την θάλασσα που φαινόταν μπροστά του...
Ένα μελαγχολικό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του και τα μάτια του βούρκωσαν...
Οι αναμνήσεις είχαν αρχίσει να τον κατακλύζουν και κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να συγκρατηθεί...
Σήκωσε το ποτήρι προς τον ουρανό με το βλέμμα του να ακολουθεί την κίνηση του και πήρε μια βαθιά ανάσα...
Μι:Θα δικαιωθείς...στο ορκίζομαι...
Ο Μιχάλης έκλεισε τα μάτια του και έσφιξε με δύναμη τα χείλη του αφήνοντας τον εαυτό του να γλιστρήσει προς τα κάτω και ακούμπησε την πλάτη του στον μαρμάρινο τοίχο πίσω του...
Πέταξε το ποτήρι με δύναμη απέναντι του και έπειτα ξέσπασε σε κλάματα...