Δικαίωση!

Κεφάλαιο 14ο

Μην παίρνετε τίποτα ως δεδομένο,γιατί οι στιγμές περνάνε,οι άνθρωποι φεύγουν και εμείς δεν αντιδράμε.Εκτίμησε όσα έχεις σήμερα,μην περιμένεις να το κάνεις όταν τα χάσεις,θα το μετανιώσεις.

Δυο μήνες μετά...

Άρ:Πως και από εδώ αδερφούλη;...ακούμπησε την πλάτη του προς τα πίσω...
Μι:Ήρθα να κάνω έλεγχο στην εταιρεία για το πως τα πάτε...
Του είπε πειραχτικά καθώς τραβούσε την καρέκλα και έκατσε απέναντι του...
Άρ:Και;...πως τα βλέπεις τα πράγματα;...
Πήρε ένα δήθεν σοβαρό ύφος και έσκασαν στα γέλια...
Μι:Πέρα από την πλάκα πάντως μια χαρά τα καταφέρνεις...αν και ήμουν σίγουρος για αυτό...του είπε περήφανα...είσαι στον χώρο σου εδώ...
Άρ:Και εσένα;...τελικά ποιος είναι ο χώρος σου;...οι επιχειρήσεις ή η Εισαγγελία;...
Μι:Την ξέρεις ήδη την απάντηση Άρη...Εισαγγελέας θέλω να είμαι...αυτό ήθελα από μικρό παιδί...να σώζω ανθρώπους αλλά βλέπεις η ζωή δεν τα φέρνει πάντα όπως τα θες...ανασήκωσε τους ώμους του...
Άρ:Γιατί το λες αυτό;...ρώτησε χωρίς να καταλαβαίνει...ανεξάρτητα με ότι συμβαίνει τα κατάφερες...έγινες Εισαγγελέας και μάλιστα από τους καλύτερους για την ηλικία σου...οι επιτυχίες σου δεν συγκρίνονται...
Μι:Το ξέρω αυτό ρε συ Άρη αλλά κάπου έχασα το παιχνίδι...κάπου χάθηκα...
Άρ:Ξέρεις πολύ καλά ποιος φταίει σε αυτό...η μάνα μας...τόσα χρόνια είναι κολλημένη σε μια εκδίκηση που δεν θα βοηθήσει κανέναν...
Μι:Θέλει να δικαιωθεί η μνήμη του γιου της και του αδερφού μας...
Άρ:Θέλει να δικαιώσει την μνήμη του ενός παιδιού της και είναι έτοιμη να καταστρέψει το άλλο της...το θεωρείς σωστό αυτό;...δίκαιο;...
Μι:Μόνος μου ήθελα να την βοηθήσω...δεν μου το ζήτησε...εγώ απλά...
Άρ:Εσύ απλά της έχεις τρελή αδυναμία και αυτή το εκμεταλλευόταν και το κάνει ακόμα...μπορεί να μην στο ζήτησε ευθέως αλλά το έκανε με το τρόπο της και από τότε σε χειρίζεται...
Μι:Πως μπορείς και μιλάς έτσι για εκείνη;...έσφιξε με δύναμη τα χείλη του...μάνα μας είναι...είπε μέσα από τα δόντια του...
Άρ:Μια μάνα που χρησιμοποιεί το παιδί της με το χειρότερο τρόπο...χτύπησε το χέρι με δύναμη πάνω στο γραφείο...την αγαπάω αλλά παράλληλα την μισώ για αυτό που σου κάνει...
Μι:Μόλις συνήλθα πήγα Θεσσαλονίκη για να την δω...βέβαια στην Αθηνά είπα πως ναι με πάω εκεί αλλά ο λόγος που χρησιμοποίησα προφανώς είναι δουλειά και εσύ δεν μπορούσες να πας γιατί σου είχαν πέσει πολλά εδώ...
Άρ:Και μπορώ να φανταστώ και τι είπατε σωστά;...

Αγ:Πως είσαι αγόρι μου;...του χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο...
Μι:Καλά είμαι...την καθησύχασε...τώρα πια καλά...
Αγ:Δεν ήρθα να σε δω γιατί δεν ήθελα να εμφανιστώ και ο Άρης μου το απαγόρευσε για να μην σε συγχύσω...
Μι:Μου το είπε και εμένα...σκοτωθήκαμε βέβαια αλλά τέλος πάντων...της είπε και γέλασε...δεν είναι το θέμα μας αυτό όμως...
Αγ:Σωστά...του χαμογέλασε...τώρα που είσαι εντελώς καλά φαντάζομαι θα συνεχίσεις από εκεί που το άφησες έτσι δεν είναι;...
Μι:Μήπως βρε μαμά να τα αφήσουμε όλα πίσω μας και να προχωρήσουμε τις ζωές μας;...πήρε μια βαθιά ανάσα και την κοίταξε...
Αγ:Τι είναι αυτά που λες Μιχάλη;...τον αποπήρε εκνευρισμένη...να προχωρήσουμε τις ζωές μας;...ποιες ζωές ακριβώς;...
Μι:Μα και εκδίκηση να πάρουμε δεν θα φέρουμε πίσω τον Γιάννη...
Αγ:Τον Γιάννη δεν θα τον φέρουμε πίσω αλλά αυτή θα πληρώσει...τα μάτια της γυάλιζαν από θυμό...δεν φτάνει που τον κατηγόρησε ότι την βίασε τα φορτώθηκε και όλα η μάνα της για να την σώσει και τώρα μου λες να σταματήσουμε;...δεν υπάρχει περίπτωση...ΚΑΜΙΑ!...φώναξε έξαλλη...
Ο Μιχάλης την πλησίασε και την αγκάλιασε σφιχτά...
Την διαβεβαίωσε πως τίποτα δεν θα σταματήσει και όλα θα συνεχίσουν όπως τα είχαν συμφωνήσει...