Δικαίωση!

Κεφάλαιο 6ο

Θεωρείς ότι κάποιος εκεί έξω θα βρεθεί για να σε σώσει,όπως έχουμε πει πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε τον εαυτό μας για να καταλάβουμε πότε μας αγαπάει ο διπλανός μας, όταν μας σέβεται και μας προσέχει.Είσαι ολόκληρος δεν ψάχνεις το άλλο σου μισό.
Θεωρείς ότι όλοι είναι κακοί. Όχι δεν είναι όλοι κακοί επειδή εσύ αυτό κρίνεις με τις προηγούμενες σου εμπειρίες. Έτσι σαμποτάρεις κάθε νέα σχέση να έρθει στην ζωή σου.

Ο Μιχάλης άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε γύρω του αποπροσανατολισμένος...
Γύρισε το κεφάλι του και κοίταξε τον Άρη που καθόταν στην καρέκλα δίπλα του...
Άρ:Πως είσαι;...τον ρώτησε ανήσυχος...
Μι:Πως βρέθηκα εδώ;...δεν θυμάμαι...έχω ένα μεγάλο κενό στο μυαλό μου...
Άρ:Δεν λες ευτυχώς που σώθηκες μετά από ότι έκανες...που θα πάει αυτή η βαλίτσα ρε συ Μιχάλη;...φώναξε έξαλλος...

Άγ:Μπαμπά σου μιλάω;...
Η φωνή του Άγγελου τον επανέφερε στην πραγματικότητα...
Μι:Συγγνώμη αγόρι μου αλλά κάτι σκεφτόμουν...του χάιδεψε απαλά τα μαλλιά...πως νιώθεις εσύ;...πονάς κάπου μήπως;...τον ρώτησε ανήσυχος...
Άγ:Μια χαρά είμαι αλλά θέλω να φύγουμε...βαρέθηκα εδώ...
Μι:Θα πάω να μιλήσω με τον γιατρό και αν μας πει πως όλα είναι εντάξει θα φύγουμε...
Άγ:Γρήγορα όμως...γκρίνιαξε ο μικρός...
Ο Μιχάλης γέλασε με το ύφος του και του έδωσε ένα απαλό φιλί στα μαλλάκια του...
Σηκώθηκε από το κρεβάτι και βγήκε από το δωμάτιο του...

Η Αθηνά μόλις τον είδε σηκώθηκε από την θέση της και τον πλησίασε...
Ασυναίσθητα ακούμπησε το χέρι της πάνω στο στέρνο του και τον κοίταξε...
Αθ:Πως είναι ο μικρός;...
Μι:Για να γκρινιάζει μάλλον είναι καλά...είπε γελώντας...πάω να βρω τον γιατρό για να τον ρωτήσω αν μπορούμε να φύγουμε...
Αθ:Αφού όλα είναι καλά τότε μπορώ και εγώ να φύγω...πρέπει να γυρίσω πίσω...
Μι:Αν δεν βιάζεσαι πάντως μπορείς να κάτσεις...
Αθ:Νόμιζα πως ήθελες να περάσεις χρόνο με τον γιο σου...
Μι:Θέλω να περάσω και μαζί σου όμως...την κοίταξε με νόημα και την πλησίασε...πολύ περισσότερο από ότι νομίζεις...
Αθ:Τα είπαμε αυτά νομίζω...του είπε χωρίς να απομακρυνθεί όμως...δεν...δεν αλλάζουν αυτά...
Μι:Εμένα πάντως άλλα βλέπω να μου λένε τα μάτια σου...της έπιασε το πρόσωπο με τα χέρια του...όσο το βλέπω αυτό δεν θα σταματήσω ότι και αν μου λες...
Αθ:Δεν μπορώ να μείνω και άλλο...τραβήχτηκε αμήχανα από κοντά του...οι δουλειές τρέχουν και δεν γίνεται να λείπω...
Μι:Νομίζω πως μπορείς να περιμένεις μέχρι να βγει ο μικρός από εδώ μέσα και να γυρίσουμε μαζί...εκτός βέβαια αν δεν θες...
Αθ:Τι εννοείς;...ρώτησε μπερδεμένη...
Μι:Νομίζω πως η συνεργασία μας τουλάχιστον στα επαγγελματικά θα πάει πολύ καλά αλλά μέσα από αυτό,δεν θέλω να σου λέω και ψέματα,θα προσπαθήσω να έρθω κοντά σου...να σε γνωρίσω όσο περισσότερο γίνεται...
Αθ:Άρα,ο μόνος λόγος που δέχεσαι είμαι εγώ;...ανασήκωσε ερωτηματικά το φρύδι της...
Μι:Η αλήθεια είναι πως και σαν πρόταση δεν είναι άσχημη...είναι αρκετά ενδιαφέρουσα...
Αθ:Δεν με πείθεις και τόσο...τον χτύπησε απαλά στο μπράτσο...αλλά θα πω ότι σε πιστεύω...
Μι:Σου είπα πως είναι πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση αλλά ο κυριότερος λόγος είσαι εσύ...θέλω να είμαι κοντά σου όσο περισσότερο γίνεται...
Αθ:Μην ξεχνάς πως έχεις ένα παιδί...δεν μπορείς να του αλλάξεις την ζωή έτσι απλά...
Μι:Ο μικρός είναι σε μια ηλικία που μπορεί να προσαρμοστεί στις αλλαγές...έτσι και αλλιώς δεν έχει ξεκινήσει το σχολείο οπότε δεν θα αναγκαστεί να αλλάξει κάποιο σχολικό περιβάλλον...απλώς θα ξεκινήσει εκεί...μην ξεχνάς πως έχω ήδη σπίτι στην Μάνη...κρίμα να μείνει ανεκμετάλλευτο...
Ο Μιχάλης την κόλλησε στον τοίχο πίσω της και της έκλεισε το στόμα με ένα φιλί γεμάτο πάθος...