FİNAL
Ahmet
Sabah olmuştu...uyandığımda Feride ben ve Atakan yan yana uyuyordum...evet ...tam hayalimdeki sahne olabilirdi...bu anı ölümsüzleştirmek için elime telefonu aldım...selfie yaparak fotoğraf çektim... aşağı indim ...Ferideye yaranmak için kahvaltı hazırladım..ayrıca öğlende çok güzel bir restoranda yemek yiyicez...masayı hazırlarken aşağıya inen ferideyi gördüm
"Günaydınız efendimm"
"Günaydın"
"Feride... gözüne noldu?"
"Bişey yok maskara akmış .."
"Bı dakika maskaran neden durup dururken aktı"
"Çok soru sorma Ahmet"
"Sorucam...ağladın demi sen?"
"Yoo.."
"Evet ağlamışsın.. bişey mi oldu?"
"Sadece kabus gördüm.."
Yanına gittim sarıldım...
"Kabusları ben sopa ile kovalarım asıl ben kabusu olurum"
Hafif eğildiğimde tebessüm ettiğini gördüm
"Bu işi biliyorum dostuuum"
"Hangi işi?"
"İnsanları mutlu etme işini"
"Evet bu konuda iyisin"
Atakan koşarak geldi...
"Ben acıktıımmm"
"E hadi sofra hazır"
Feride
Ahmet sofrayı hazırlamış.. biz evliykende hazırlardı...özlemişim...ama biraz daha burnu sürtsün...o zaman affedicem...
"Ellerine sağlık sofra güzel görünüyor"
"Tabiki ACD farkı güzelim"
"Kelimelerimize dikkat edelim"
"Tamam dostumm"
Kahvaltı yaptık... koltuğa geçtim...
"Atakan ne yapalım bugün "
"Hm..anne...ben bir şey yapmak istemiyorum"
"Neden oğlum.."
"Halsiz hissediyorum kendimi"
"Tamam o zaman bugün evdeyiz"
"Baba gitmiyiceksin demi"
"Yok oğlum burdayım... bişey istermisin aliyimmi marketten "
"Hm... çikolata olabilir.."
"Tamam ben alıp geliyim "
"Yok..sen burda dur atakan seni özledi ben bı koşu alır gelirim"
"Ama dikkatli ol"
"Tamam Ahmet çocuk değilim ben"
Montumu giydim... dışarı çıktım.. sonrası karanlık
Yarım saat sonra
Ahmet
Yarım saat oldu Feride gelmemişti.. Atakana birşey çaktırmamaya çalışıyordum..
