Geo

3. Er is altijd een hoofdstuk vol chaos

'Elion, wat doe je?'

Geschrokken kijk je naar Geo, wiens oogkleur wit wegtrekt. Hij staart langs jou heen, naar de twee leden van het team die net komen opdagen om jou naar de race te begeleiden.

Gareth✨⁷ bekijkt jouw redder wat beter en hij fronst zijn enkele wenkbrauw. Geo moet zijn emoties beter onder controle houden, aangezien de Zeebé niet voor niks het hoofd van de bewaking is geworden. Zodra de harige reus doorheeft dat er iets niet klopt, zal hij niet aarzelen om geweld te gebruiken.

'Je moet boos worden,' moedig je Geo aan, waarbij je je best doet om te fluisteren. Het is kenmerkend voor de Drakenrijder om een rode blik te dragen – tenzij zijn humeur naar een geïrriteerd paars verschuift. Het lichtgrijs van nu líjkt er niet eens op. Geo staart je blanco aan, waarbij zijn irissen steeds blauwer worden. 'Of verliefd.' Jouw stem wordt hysterischer. Rood staat voor passie, in principe is elke vurige emotie goed genoeg.

'Het is de bedoeling dat de kraag om blijft,' gaat Gareth door.

De blik van Geo wordt eindelijk toornig rood, wat een goed ding is. Denk je. Dat hij daarbij van je voorpoot afklimt om dichter bij de bewaker te kunnen komen, is misschien iets wat hij beter naliet. De woorden die hij uitspuugt matchen ook in niets met Elions karakter. 'Kraag? Dat is een halsband met ijzeren punten! Je behandelt deze Draak alsof zij je mindere is.'

De Zeebé is minder goed in zijn uitdrukkingen naar buiten brengen dan hoe de Valenors dat kunnen, maar zijn wenkbrauw compenseert dat volledig. Het ding wriemelt als een harige rups boven Gareths koolzwarte oog.

'Ooooooe,' zegt Linoon10.589. Haar stem heeft een hoog schattigheidsgehalte, misschien komt dat omdat het klinkt alsof ze het met z'n drieën uitspreekt. Het volk der Linoo is in een plaag veranderd door hun groeiende aantallen en niemand kan de slakachtigen uit elkaar houden - buiten hun nummer, dat ze aan weerszijden van hun weke lijf hebben geborduurd. Hoe lager dat cijfer is, hoe hoger in rang ze staan. Deze Linoon stelt niet zoveel voor.

Gareth komt dreigend dichterbij, waarbij je ziet hoe het Geo eindelijk opvalt hoe gigantisch de man is. Geo slikt nerveus. Daarna begint hij met zijn wimpers te knipperen, terwijl jij onbegrijpend toekijkt.

'Jij bent een grote, sterke man,' zegt Geo zwakjes, waarbij hij een poging doet om over de biceps van Gareths meest rechter arm te aaien. Jouw kop wordt te zwaar voor de zwaartekracht en je schudt hem in nederlaag, terwijl je naar de stenencirkel beneden je staart. Je kwam hier voor appels, maar tot nu heb je alleen maar kunnen watertanden terwijl je de bomen met de voldragen vruchten in je opnam. De kans dat je jouw beloning krijgt, wordt met de seconde kleiner en je beseft gefrustreerd dat je voor het moment gedag mag zeggen tegen het sappige fruit.

Jouw redder moet overduidelijk gered worden. Het is tijd om het heft in jouw klauwen te nemen.

'Misschien kan je het flirten voor een ander moment bewaren,' suggereer je. Nu kijkt Geo jou aan. Zijn roze blos matcht met zijn oogkleur.

Hij sputtert: 'Maar jíj zei dat ik verliefd moest worden.'

'Je kan beter verliefd worden op een monster dat wat schattiger is¹⁶,' zeg je.

Linoon10.589 knippert op haar beurt met haar ogen op steeltjes. Het is voor het eerst dat je ziet dat de Linoo oogleden heeft.

'Klim op mijn rug,' gebied je Geo. Daarbij houd je Gareth goed in de gaten. Hij weet waar je toe in staat bent, wat de reden is dat hij op gepaste afstand blijft staan. Voor de zekerheid vul je jouw maag met vuur.

Geo houdt gelukkig zijn mond en doet wat hem gezegd wordt. Alle hoop is nog niet verloren.

'Elion, wat bezielt je?' De gigantische bewaker heeft altijd teveel op hun leider gesteund, waardoor hij nu niet goed weet hoe hij moet reageren. Jij bent van plan om daar goed gebruik van te maken.

Geo fluistert in jouw oor: 'Vlieg anders eerst naar een rustig plekje, dan kunnen we daar naar je poot kijken.'

Je knikt grimmig. Spoorloos verdwijnen is lastig voor iemand van jouw gestalte, maar zeker niet onmogelijk.⁶ Terwijl je de Zeebé nauwkeurig in het oog blijft houden, spreid je je vleugels uit. Jij bent te kostbaar om dodelijk te verwonden, maar zij hebben andere methodes om jou te laten gehoorzamen. Het is niet zo dat jouw poot uit zichzelf begon te ontsteken.

'Ik heet geen Elion,' vertelt Geo intussen. 'Mijn naam is Geo.' Vervolgens begint hij maniakaal te lachen, waardoor Gareth snel een extra stap achteruit zet. Zijn oog staat verontrust. Je beseft dat Geo een manier heeft gevonden om zijn zachtere persoonlijkheid te compenseren met Elions eigenlijke karakter, maar ook jij voelt je onbehaaglijk door zijn gedrag.       

Je hebt het gevoel alsof je iets belangrijks vergeten bent zodra je opstijgt en op die manier steeds meer van Rechts kan indrinken. Tentorions kijken op vanuit hun werkzaamheden tussen de bomen en staren je na, net zoals het eenzame, steeds kleiner wordende figuurtje van Gareth dat doet. Al klapwiekend laat je je blik over de gekleurde daken gaan van de huizen die naast de boomgaard beginnen. De straten zijn vrijwel leeg, wat betekent dat iedereen naar Links getrokken is. De Drakenrace zal binnenkort van start gaan en jij bent daar niet bij.

'Weet je waar Jee-Er ligt?' roept Geo boven het geluid van de harde wind uit. Zijn stem klinkt een beetje toegeknepen.

Wie heeft er nou niet van de neuriënde heuvel gehoord? Je knikt, waarop Geo zich prompt steviger aan de stekels op je rug vasthoudt.

'Strijk daar maar neer. Hopelijk kan ik daar aan de juiste hulp komen voor onze situatie.'

Je zet koers naar betreffende hobbel in de weg, waarbij je het ravijn invliegt dat Rechts van Links scheidt. De wanden liggen ver genoeg van elkaar af om jouw vlerken wijduit te kunnen spreiden, wat logisch is: de route van de Spelen loopt vlak onder de brug door. Vanuit de verte hoor je inderdaad gejoel van toeschouwers die daar wachten totdat ze de eerste Draken zien en jou tot hun verrassing al in het oog krijgen. De tribunes zullen wel volgestroomd zijn. Links puilt uit.

Jij voelt je, naarmate je de hoofdstad verder achter je laat, steeds minder lekker. Een verdovend gevoel trekt vanuit je buik verder je lijf binnen. Je kloppende poot barst juist bijna uit elkaar van de pijn. Je vleugels worden met de seconde zwaarder.

'Drac, wat doe je!' Geo schreeuwt zijn paniek uit.

Jij doet er alles aan om niet neer te storten, maar je beseft dat je daar niet in slaagt aangezien je stopt met vliegen.

🐉

Vliegen zonder dat ik mijn eigen invloed daarop kan uitoefenen is vreselijk.

Neerstorten blijkt nog erger te zijn.

Mijn gil dringt door merg en been, terwijl ik me met alles wat ik heb vastklamp aan Drac. Ik kan mijn kern niet naar haar overbrengen; haar ledematen zullen net zo min naar mij luisteren als hoe ze haar nu in de steek laten. Het enige wat ik kan doen is hopen dat zij als buffer voor mijn huidige lichaam kan dienen terwijl we de rotsachtige bodem veel te snel naderen. Ik ben een redder van niets, besef ik. Ik heb haar niet eens een uur veilig kunnen houden.

Een seconde voor de impact, koppel ik mijn kern los van de Velenorse. Tijdens de doffe inslag hoor ik ook een onbekend zompig geluid en ik zie direct daarop een bijpassend groen slijm dat zich rondom de witte gedaante van de Draak uitbreidt. Elion doet zijn ogen open op het moment dat hij van de rug af gelanceerd wordt en met zijn hoofd eerst tegen een puntig rotsblok crasht. De vorm van zijn schedel wordt aan die kant alarmerend ver ingedrukt, waardoor ik niet verwacht dat de Drakenrijder ooit nog zal kunnen bewegen. Of leven.

Drac blijft bewusteloos, waardoor ik mijn kern makkelijker van haar kan weghouden. Normaal gesproken duikt het in het eerste lichaam dat het tegenkomt en daar heb ik niet tot nauwelijks controle over. Dat is dan ook de reden dat ik de Draak razendsnel kleiner zie worden terwijl ik van de ongeluksplek word weggezogen. Ik kan alleen maar hopen dat het slijm haar val genoeg brak, zodat ze kan wachten op de hulp die ik zal sturen.

***

✨⁷Chaosprompt 7: Verwerk meerdere van je mede Wattpadders in je verhaal.

¹⁶Prompt 16: Ze zeggen dat je niet verliefd moet worden op monsters, maar deze is wel erg schattig.

⁶Prompt 6: Spoorloos verdwijnen is lastig, maar zeker niet onmogelijk.