YENİDEN UMUT

9.Bölüm Acılar ve ilk adım

Selam arkadaşlar nasılsınız , nasıl gidiyor? yeni bölümle geldim. bugün diyeceklerimi pek uzatmak istemiyorum umarım beğenirsiniz bölümü yorum ve oylama sayımız düşmüş eskiye 💗

keyifli okumalar...

... 

YAZARDANN

küçük çocuk dün çok mutluydu çünkü onunda artık bi annesi var. Düştüğünde el uzatıp kaldıracak onu daima destekleyip herşeyden çok seven bi annesi vardı. Alp bunu dile getirmesede önceden olan üzüntüleri gitmişti. Artık ona bağıran, canını acıtan bakıcılar olmayacaktı en önemlisi de annesiz değildi arkadaşları onunla dalga geçemeyecekti. Babası ile gittiği parkta gördüğü anneler ile üzülüp ağlamayacaktı artık .

Bakıcıları ona bağırıp vuramaz ,ağlatamazdı onunda bi ailesi vardı. küçük çocuk tüm bunları düşünürken gözleri dolmuştu annesinin kalkmasını istiyordu ama eğer alp onu uykusundan kaldırırsa bakıcısının yaptığı gibi yapmasından korktuğu için annesinin kendi isteği ile kalkmasını bekliyordu.

(alp'in bakıcı ile kaldığı zamanlar👇)

Daha 1 buçuk yaşında çocuktu ilgiye en çok ihtiyaç duyduğu zamanlardı annesi ve babasını hiç görmemişti babaannesi babası ile annesinin fotoğraflarını gösterip TÜRK BAYRAĞI'nın içindeler derdi Alp babaannesine demese bile annesi ve babasının geleceğini düşünürdü babaannesi işinden dolayı eve çok gelmez alp'i bakıcısına bırakırdı tıpkı şuan olduğu gibi.

Genç kadın koltukta oturmuş televizyon izliyordu. Bebeğe yemek yedirmesi gerekiyordu küçük çocuk çok açtı ama ağlayıp açlığını dile getirmeye çalışsa yine bağırıp çağıracaktı belkide yine vuracaktı. Çocuk tüm bunları babaannesine anlatmıyordu anlatırsa kadın onu tekrar aç bırakacaktı .korkuyordu hemde çok korkuyordu.

"acıyktı"kelimeleri tam telafuz edemiyordu ama kendini bu şekilde dile getirirdi. Aç olduğunu söylemişti kadının kızmasından korktuğu için kızmaması için dua ediyordu.

" Kes sesini akşam babaannen gelirse yersin seninle mi uğraşıcam" tüm bunları derken sesi oldukça sert ve yüksekti küçük çocuk korkuyla kucağındaki ayıcığına daha çok sarıldı.

Gözleri dolmuştu dün akşamdan beri bişey yememişti çok açtı artık dayanacak gücü yoktu.

"sakın ağlama karşımda duydun mu lan" Küçük çocuk dahada korkmuştu. Gözlerinden yaşlar akıyordu.

"Çoyk acıyktı yütfen yeyek "kadının bi hışımla yanına gelip kolunu tutması bir olmuştu kolu çok aciyordu ,çok korkuyordu bütün vücudu titriyordu. Tekrar karanlığa kapatacaktı küçük çocuk içinden pişman olmuştu acıktığını söylediği için.

"Ben sana sesini kes demedim mi şimdi çek cezasını çok açsan gidip yeseydin seninle mi uğraşacağım lan ben "küçük çocuk hıçkıra hıçkıra ağlıyordu affetmeyeceğini biliyordu ama özür diliyordu belki bi umut affeder diye.

" Ö-özüy d-diyeyim yütfen k-kayayyık I-ıı k-koykuyoyum yütfen" kadın küçük çocuğun kolundaki elleri dahada sıklaştırdı çocuğun canı artık çok acıyordu.

"Ağlamayacaksın lan kes sesini alırım elindeki oyuncağı duydun mu beni. Kes sesini"biliyordu daha fazla ağlarsa ayıcığını alacağını çocuğun tek arkadaşı ayıcığıydı babaannesine bile anlatamazken ayıcığına anlatır onunla konuşurdu bakıcısının ona yaptıklarını bu yüzden ağlamayı bıraktı ama hala çok korkuyordu.

Bakıcı kadın kapıyı açtığı gibi çocuğu fırlatmıştı küçük çocuk dizlerinin üstüne düştüğü için dizleri acıyor ve korkuyordu ayıcığına daha fazla sarılıp kadına Yalvarmaya devam etti. "yütfen yütfen biyaykma beyi şöj biydaa yapmiyca" Kadın onu dinlemeden kapıyı üstüne kitleyip çıktı. Küçük çocuk küçücük elleri ile kapıyı yumrukluyordu "yütfen yütfen biyaykma "alp kapının açılmayacağını anlamıştı daha fazla bağırmadı boğazı çok acıyordu oda çok karanlıktı gözleri artık açık duramıyordu açlık ve canın yanması ile bayılmıştı.