Handeden
Yazın ilk turnuvası bitmişti. Şampiyon olarak bitirmiştik bu turnuvayı. Ben en berbat oyunumla oynamıştım. Benim aksime bütün takım mükemmellerdi. Mile yine en değerli oyuncu. Zehra en çok blok yapan oyuncu. Saliha ise en iyi samçör olmuştu. Hepsinin aksine ben berbattım. Ve bunun bedelini kenarda kalarak ödüyordum. Dani her gün benle konuşmak istediğini derdimi anlatmam için burda olduğunu söylüyordu. Ona anlatamayacağım şeyler olduğunu söylüyordum ama o ısrarla sormaya devam ediyordu.
Sabah antrenmanı için sahaya gelmiştik. Kimsenin olmadığı bir alan bulup ısınmaya başlamıştım. Kimseyle konuşmak bir şeyler anlatmak istemiyorumdum. Salihaya son bir kaç gündür uzaktım. Kendi isteyimle yapmıyordum bunu. Yanına gidemiyordum. Kalbim onu öpmeme izin vermiyordu. Bedenim ona dokunmayı inatla reddediyordu. Bunun farkındaydı o. Çok üzülüyordu. Hiç istemiyordum onu üzmeyi. Bir seçim yapmıştım. Salihayı seçmiştim ve onu üzmeye hakkım yoktu. Bunu yapamazdım. Isınmama devam ederken saliha bana doğru yürümeye başlamıştı. Rahatsız olduğumu düşünüyodu o yüzden bana hiç dokunmuyordu.
Saliha : Hande. Yanına ısınabilirmiyim. Rahatsız olmazsan tabi.
Hande : Sen benim sevgilimsin. Senden rahatsız olmam ben.
Saliha : Bir kaç gündür benden kaçıyo gibisin. Seni üzecek bir şey mi yaptım. Hande yoksa ben seni kırdım mı. Nolur yok öyle bişey de. Ben seni üzmek hiç istemem zaten. Biliyorsun ben
Karşımda kendini suçluyordu. Beni üzdüğünü sandı ve ne kadar üzüldüğünü ben görüyordum. Konuşmaya devam ederken ayağa kalkıp sarıldım ona. Saniyesinde karşılık vermişti.
Hande : Sen beni üzmezsin ben bunu biliyorum. Bende seni üzmemek için elimden geleni yapıyorum. Sende bunu bil. Seni bırakmayacağım. Söz.
Saliha : Bırakırsan ölürüm zaten. Dayanamam o acıya.
Ondan ayrılıp kızıyomuş gibi kaşlarımı çatıp baktım ona.
Hande : Sakın bir daha ölüm deme. Lütfen.
Saliha : Tamam sen nası istersen. Hande. Sen bana sarıldın demi.
Yüzünde çok tatlı bir sırıtış belirmişti. Tek bir dokunuşumla mutlu oluyordu. Beni rahatlatıyordu varlığı.
Hande : Evet sarıldım. Sevgilime sarılamayacakmıyım ya ben.
Saliha : Lütfen hep sarıl.
Ona yaklaşıp tekrar birleştirirdim bedenlerimizi. Bu kadar güzel seven birini üzemezdim ben. Zehraya karşı hala bir şeyler hissediyorum. Bunu inkar edemem. Ama salihayı asla üzemem ne olursa olsun.
Zehradan
Zehra : Ya aşkım dur lütfen. Isınmam lazım. Sen böyle öpersen ben nası ısınıcam.
Mile. Hayatıma girdiğinden beri üzülmeme izin vermiyor. Yüzüm düştüğü anda beni mutlu edecek bir şeyler mutlaka buluyo. Yine benim canımın acıdığı bir anda yanımda beni güldürmek için çabalıyo. Sahanın karşısında aşık olduğum kadın bir başkasına sarılıyo. Benim canımı acısını düşünmüyo bile. Hiç saklanmadan gözümün önünde seviyo salihayı. Ve benim onları her gördüğümde içimde olan acıyı anlayıp, benim yanımda duranda mile. Onu üzmemek için elimden geleni yapıyorum. Ama olmuyo. Onu sevemiyorum. Ona aşık olamıyorum. Handeye hissetiğim hiç bir duyguyu mileye hissedemiyorum ben.
Mile : Yavrum napıyım ya. Bal gibisin dayanamıyorum ben sana.
Zehra : Hoca gelicek bak. Hadi sende ısın akşam bol bol öpersin.
Mile : Aldım bak sözünü bırakmam.
Onu ikna edip ısınması için göndermiştim yanımdan. Saliha ve hande karşımda konuşup gülüşüyolardı. Onlar ilk günden beri öylelerdi. Ve ben anlamıştım. Hande benden tamamen gitmişti artık. Ne olursa olsun biz artık düzelemezdik. Sadece birbirimizin olamazdık.
Yanımdan gelen ebrarın sesiyle ona dönmüştüm. İlk günden beri yanımdaydı. Her anımda bana destek olmaya çalışıyordu. Onun hakkını ödeyemezdim.
Ebrar : Bakma artık ona. Hande bitti zehra. Artık mile var seni seviyo. Sen mutlu ol diye her şeyi yapıyo. Sende onu sevmeyi dene. Belki çok mutlu olursun.
Zehra : Hande bitti ebrar. Ama milede başlamıyo. Olmuyo ona karşı aynı hissetmiyorum.
Ebrar : O zaman yol yakınken bitir. Ne onu üz nede kendin üzül.
Zehra : Yapamam.
Ebrar : Biliyorum. Mile bir kalkan senin için. Seni handeye olan aşıkından koruyo. Biticek zehra. Handenin hiç bir şeyini özlemeyeceksin. Az kaldı güven bana. Çok mutlu olucaksın.
Zehra : Dediğin gibi olur inşallah ebrar.
Bizim konuşamızı koçun gelmesi bölmüştü.
Dani : Evet kızlar maç yapıcaz. Saliha ebrar mile aslı eda ayça ve cansu siz bir takımsınız. Zehra yasemin simge derya pç oyna hande ve elif sizde bir takımsınız. Değişiklikler yapıcaz kenardan. Haydi başlıyoruz.
Handeyle beraber oynamak o kadar canımı yakıyordu ki. Sayı aldığımda veya o aldığında sevinemiyordum bile.
Simge : Evet kızlar. Dikkatli oynuyoruz. Hande kendine gel. Lütfen.
Handeye baktığımda gözleri dolmuştu. Nedeninin benimle aynı takımda oynaması olduğunu anlamak zor değildi. Ondan nefret bile edemiyordum ben. İçimdeki aşk izin vermiyordu.
Hande : iyiyim. Olucam.
Hepimiz yerlerimize yerleşip başlamıştık maça.
Ben ardı ardına sayılarımı alıyordum. Karşı taraftanda mile bütün hücumlarını handenin üzerine yapıyordu. Onu tamamen yok etmek istercesine vuruyordu topa. Hande inatla her topuna defans yapıyordu. Yenilmiyordu ona.
Hande : Haydiiiiiiii. Devam devam hadi.
Handenin ne kadar hırslandığını görebiliyordum. Bu hırsı ona zarar verecekti.
Hande : Elif pipe.
Hande bağırdığında elif pasını 6 ya atmıştı. Hande mükemmel bir smaçla öldürmüştü topu. Bağırarak ortaya geldiğinde kendine gelmiş olması mutlu etmişti beni.
Zehra : İyi sayı.
Sadece hafif bir tebessüm etmişti bana.
Son seti oynuyorduk. 2-2 olmuştu maç. Hande mükemmel oynuyordu. Santa sürekli değişiklikler yapıyordu. Ama o hiç çıkarılmıyordu. Mileyi maçtan düşürmeyi başarmıştı.
Mile servisi kullandır simge karşıladı elif pasını bana attı. Topu içeri gödermiştim onlar çıkarıp devam ettiler. Cansu pası ebrara attı hande bloktaydı. Ebrar hücumu yaptıktan sonra ayağı bizim tarafta kalmıştı. Hande ebrarın ayağına takılıp düştü. Çığlıklar içinde yerde kalmıştı. Hemen yanına gidip elini tutmuştum.
Zehra : biri baksın çabuk. Hadi.
Bütün takım başımıza toplanmıştı. Saliha hemen gelip handenin baş ucuna dikilmişti.
Saliha : İyi misin sevgilim. Çok mu acıyo.
Hande : Acıyo aşkım. Çok acıyo.
Aşkım. Handenin aşkı saliha. Bunu kafama bir kez daha sokacağım.
