Handeden
Yemeklerimizi bitirmiştik. Salihaya zorlada olsa bir şeyler yedirmiştim. Bütün yemek boyunca sadece ona bakmıştım. Zehraya baktığım anda yanlış yapıcaktım. Herkes üzülecekti. Bakamam ona dokunamam. Özlemeye bile hakkım yok benim.
Saliha : Sevgilim. Yine daldın gittin.
Sevgilim. Bu kadar canımı yakamaz bu kelime. Saliha özür dilerim. Çok özür dilerim.
Hande : Yok canım. Hala uyanamadım.
Saliha : Aşkım ben bi odaya gideyim. Üzerimi falan değiştiricem. Sonra gelirim yanına olur mu.
Hande : Gelmemi ister misin.
Saliha : Hemen gelicem zaten bebeğim. Korkma ölsemde bırakmam seni.
Hande : Saliha
Onu kendime çekip sarılmıştım. Kafamı boynuna gömmüştüm. Saklanmaya çalışıyordum hatalarımdan. Zehradan. Aşktan.
Saliha : Anlat bana sevgilim. Seni ne bu kadar üzüyo. Nolur anlat.
Hande : Zaman ver. Söz anlatıcam.
Saliha : Ne istersen bebeğim. Sen ne istersen.
Ondan ayrılıp yanağına öptüm. Takımın yanına geri döndüm. Herkes odalarına dağılıyordu. Simge aslı ebrar zehra ve cansu vardı. Yanlarına gidip oturdum.
Zehra : Hayırdır baladın. Canın mı yanıyor.
Hande : Neden yansın.
Zehra : Orasını ben bilmem.
Hande : Nerden çıkardın benim canımın yandığını.
Zehra : Kendimden biliyorum O acıyı.
Hande : Geçer.
Zehra : Geçicek.
Gözlerinde acı vardı. Artık bana aşkla sevgiyle değil nefretle öfkeyle bakıyordu. Her lafı bıçak gibi keskindi. Beni silmesi lazım.
Simge : Evet gençler ne yapıyoruz bugün.
Ebrar : Pavyona gidelim.
Aslı : Gece klübüne gidelim.
Cansu : Meyhanede olur bence.
Simge : Mükemmel fikirler. Aferin size.
Ebrar : Çok zekiyiz ablacığım. Teşekkürler.
Kendi aralarında bizim gerginilimizi geçirmeye çalışıyorlardı. Hala zehranın bakışlarıyla baş başaydım. Gözleri doluydu. Geçmiyordu o hüzün. Her baktığımında kendimden nefret ettiriyordu o bakışları.
Simge : Hande. Senin bir fikrin yokmu.
Ona baktığımda gözlerimden acımı anlamıştı. Simgem anlardı. Yine anladı.
Hande : Size uyarım ben.
Simge : Arkadaşlar. Bizim handeyle odada ufak bir işimiz var. Sonra burda buluşuruz. Gideriz bir yere.
Cansu : Aynen bizde ebrarla bi odaya gidelim. Zehra sende kalk.
Aslı : İyi o zaman bende odama gideyim.
Hande : Aslı. Sende gel bizle.
Aslı : Olur peki.
Hızla ayrılmıştık ordan. Aslı ve simge çok iyi anlıyorlardı acılarımı. Ebrar ve cansuda zehranın acısını tanıyorlardı. Hızla odaya çıktık. Kendi yatağıma oturup onlara baktım. Abla gibilerdi bana. Sevgiyle bakıyorlardı.
Simge : Çok mu acıyo.
Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.
Hande : hıhı
Aslı : Hande. Olmaz artık biliyorsun demi.
Hande : Biliyorum. Benim yüzümden bu kadar üzgün. Zehra benim yüzümden üzgün.
Aslı : Hayır hande. Bak sen salihayla sevgili olduğunda o da mileyle oldu. Ona şans verdi. Hayatına girmesini istedi. Sen başka bir yola girdin o başka. İkinizde bitirdiniz.
Simge : Saliha var baladın. O seni gerçekten seviyo. Senden başkasıyla asla ilgilenmiyo. Kendinden bile çok seviyo seni. Sende onu seviyorsun hande. Farkında değilsin sadece.
Hande : Zehra çevremde olduğu sürece kendimi salihayı üzecekmişim gibi geliyo. Hiç istemiyorum simge. O beni güzel seviyo. Benim onu üzmeye asla bir hakkım yok.
Aslı : Sen salihayı üzmüyorsun hande. O bi tek senin yanında mutlu. Senin tek bir hareketinle yüzünde güller açıyo. Yapma bunu lütfen.
Bende onun yanında mutlu olmak istiyorum. Zehra aklıma gelmesin. Kafamı karıştırmasın istiyorum.
Simge : Handem. Bebeğim. Zehra senden gitti. O artık istemiyo. Sadece üzgün. Ve bu geçicek. Senin artık onu düşünmemen lazım. Sorumlu olduğun bir ilişkin var. Seni çok seven bi sevgilin var. Farkına var bunun. Nolur.
Sevme beni güneş. Sevme.
Zehradan
Ağlamaktan boğazım acıyordu. Canımı yakıyor. Niye sevdim ben seni hande. Neden.
Cansu : Güzelim yeter artık. Yapma bunu kendine ya.
Zehra : Bende istemiyorum cansu. Onu sevmek istemiyorum. Özlemek istemiyorum. Ama olmuyo. Onu düşünemden yapamıyorum.
Ebrar : Güneş. Geçicek.
Zehra : Nerde geçicek ebrar. He. Nasıl geçicek. Sürekli aynı şeyi anlatıyorum ben kendime. Bitti artık olmaz. Unut. O bitirdi sende bitir kendi hayatına bak artık. Sürekli aynı şeyleri söylemekten bıktım ben. Kalbime söz geçirmeye çalışmaktan bıktım.
Bir yandan bağırıyordum. Bir yandan ağlıyordum. Beni mahvettin baladın.
Cansu : Zehra. Bunu sen sadece kendine değil salihayada yapıyorsun. Sen onuda üzüyorsun. Onun ne suçu var.
Zehra : Benim sevdiğim kadınla aşk yaşıyo cansu. Ona dokunuyo öpüyo. Ne yapmamı bekliyorsun sen. Taktik mi vereyim ona. Kankalık mı yapıyım.
Cansu : Zehra siz handeyle ilişkiniz olduğunda ona veya başka birine söylediğiniz mi.
Zehra : Hayır. Söylemedik.
Cansu : Yani o bilmiyordu. Zehram eğer bilseydi ölse handeye açılmazdı. Biliyorsun değil mi.
Zehra : Biliyorum.
Ebrar : Saliha aşkından mahvolsada handeye söylemezdi. Aranıza girmezdi. Onu suçlama. Bu hikayede en masum kişi o.
Cansu : Aynen öyle güzelim. O hala senin takım arkadaşın. Bizim ailemizin üyesi. Ve handede bu ailede.
Zehra : Evet. Biliyorum. Tamam söz veriyorum. Artık onu sevmiycem. Sadece arkadaş. Takım arkadaşı.
Ebrar : Doğru olan bu güneşim.
Yanlarından kalkıp balkona çıktım. Yanlız kalmam lazımdı. Etrafa bakıyordum. Yan taraftan salihanın sesinin gelmesiyle irkilmiştim.
Saliha : Zehra konuşabilir miyiz.
Zehra : Konuşalım arkadaşım.
