Dance Claim •Taekook+18

14

Selam Yavrularım 🌷
Bölüm hakkında biraz konuşmak istiyorum. Bu bölüm de Taehyung'un geçmişini öğreneceğiz . Biliyorsunuz ki Kim Taehyung bipolar bozukluğuna sahip. Bu da insani aslında davranış açısından çift özellikte yapar. Bu bozukluk sebebinin alt tabanını görücez. Kemerlerinizi bağlayın. Uzun bir bölüm olucak. Jungkook bebeğimi de özlemişsinizdir umarımmm.

Diğer ficlerime de göz atmayı unutma!
Fic: MY ENCOUNTER LOVE •Taekook+18
Fic: MY SADİSTİC LOVER •Taekook+18

" ifade edilmemiş duygular asla ölmez. Sadece diri diri gömülür ve sonradan daha Korkunç şekillerde tezahür ederler."

&

İyi okumalar ^^

Taehyung'un dan;

~Flasback!~ (11 sene önce)

Yaşamın sonuçları hesaplanmamıştır, hesaplanamaz da. Yıllar, günlerin asla bilmediği kadar çok şey öğretir insana. Bize eşlik eden kişiler, konuşurlar, gelip giderler, bir sürü şeyi tasarlayıp hayata geçirirler ve bütün bunlardan ortaya çıka çıka beklenmedik bir sonuç çıkar. Birey her zaman yanılır. Birçok şeyi tasarlamıştır birey, yardımcı olsunlar diye başka insanlara yaklaşmış, bazılarıyla ya da hepsiy- le kavga etmiş, çok kereler de aptalca hatalar yapmıştı ve nihayet bir adım atılır; her şey bir miktar ilerlemişt ancak birey, her zaman yanılır. Bir açıdan yeni olan, anca kendine söz verdiği şeye hiç de benzemeyen bir sonuçla baş başa kalır.

Hıçkırıklarım gözyaşlarımla boğuşuyordu. Artık ailemin bitmek bitmeyen kavgası beni olduğum yerde küçücük yaşımda boğuyordu. Dayanamıyordum artık! Annem gözümün önünde ayakta bile zor duruyor lanet olası elindeki içki şişesini bırakmıyordu. Babam ayakta anneme derdini anlatmaya çalışıyordu fakat ne yararı vardı ki? Sonuçta ben kendimi bildim bileli içkiye bağımlı bizimle alakası olmayan pardon hayattıyla bile ilgisi olmayan bi kadındı. Biricik annem elinde ki içki bitti diye yere fırlatmasıyla her yer paramparça oldu. Yerde oturup ağlarken bi anda ayağa kalkıp odama koşarak gidip kapımı kilitledim. Kapının deliğinden annemi izlemeye devam ettiğimde babam sakince kendini salonun koltuğuna atmış artık olanlarla başa çıkamıyordu.

Annem deli gibi evde bağırıp içki arıyordu. Babam başını eğip saçlarına elini daldırdığında annem görüş alanıma girdi. Yerde bulunan cam kırıklarının üstünden yürüdüğünde çığlığı basıp yere oturdu. Şişe kırıkları her yerine batarken hem çığlık atıyor hemde zevk alıyordu. Gördüklerim artık bana fazla gelirken deliriyorum sanmıştım. Sadece 7 yaşındaydım. Bu zamana kadar annemin birçok delirdiği anına denk gelmiş olsam da artık kendimle baş edemiyordum. Annem yerde bulunan kırık şişenin başını eline almış parmak uçlarını gezdiriyordu. Babam ise sadece olan biteni izliyor gayet soğuk kanlı davranıyordu. Bi anda öyle bir an yaşandı ki ne ben ne de babam asla hiç bir şeye müdahale edemedik. Annem elindeki şişi boğazında bulunan şah damarına soktuğunda kırık cam damarını kesmiş delmişti. Evin içini kan gölü bağlamış gibiydi. Gördüklerim bana ağır gelirken kapıyı açtım ve babamın donup kaldığına şahit oldum. Annemin kanı çıplak ayaklarımın uçuna kadar geldiğinde gözlerim karardı ve çok sert bir şekilde yere bayıldım. Ölmek nasıl bir ansa yaşamak da bir an. Gözlerini kapar ve bütün gereksiz korkuların çözülüp gitmesine izin verirsin. Sonra korkudan muaf olan bu yeni varoluş halinde kendine sorarsın: Ben kimim? Şüpheler olmadan yaşayabilseydim neler yapardım? Haksızlığa uğrama korkusu olmadan yaşayabilseydim? Acıdan korkmadan sevebilseydim? Yarın o tadı nasıl özleyeceğimi düşünmeden, bugünün tadını çıkarabilseydim? Zamanın geçişinden ve sevdiklerimi benden çalabileceğinden korkmamış olsaydım? Evet. Ne yapardım? Kimleri umursardım? Ne için savaşırdım? Hangi yollarda yürürdüm? Nelerden haz alırdım? İçimdeki hangi gizemleri çözerdim? Kısacası, nasıl yaşardım?