Sevgili Öğretmenim | bxb

12

İyi okumalarrr
Yazım yanlışı varsa affola aceleyle yazdığım bir bölüm oldu
❤️😚

Kendimi şuan annesi evde olmadığı için
komşunun evine gitmek zorunda kalan küçük çocuk gibi hissediyordum.

İki farkla, artık küçük bir çocuk değildim.

Ve bu sefer öğretmenimin evindeydim!

Stres yaptığım için ellerim terlerken Soner elinde kıyafetlerle önümde durmuş ve kıyafetleri uzatmıştı.

"Mete, istersen üstünü değiştirebilirsin. Hepsi yeni, ben hiç giyinmedim."

İçimden "giyinseniz de giyerdim." Derken az kalsın dışımdan da söyleyecektim. Elinden kıyafetlerini aldıktan sonra "tamam hocam ben üstümü değiştirip geleyim." Derken eve girdiğimiz zaman yerini gösterdiği banyoya ilerledim.

Kıyafetlerini giyindiğim zaman üstüme bi tık bol olmasıyla Sonerle kendimi kıyaslamaya başladım.

Benden yaklaşık on santim kadar uzundu. Aramızda açık bir kalıp farkı yoktu fakat benden daha kalıplıydı.

"Ne yakışıklı adammış amına koyayım." Aynaya bakarak kurduğum cümleyle kendime tokat atmıştım. "İyice salaklaştın ha. Mal mısın oğlum sanane adamdan."

Banyodan çıkıp salona ilerlerken eliyle bir odayı işaret etti. "Sen çalışma odasına geç ben kahveleri alıp geleyim." Başımı sallayarak gösterdiği odaya girerken odayı incelemeye başlamıştım. Genel olarak kahverengi tonlarından oluşmuş büyük, ferah bir odaydı. Duvarlar tamamen kitaplıktan oluşuyor bana kendimi kütüphanede hissettiriyordu.

Gözüm istemsizce dünya klasiklerinin olduğu rafa giderken kitapları incelemeye başladım. Çoğu dünya klasiğini okumamıştım. Ben daha çok fantastik seven birisiydim. Ama okuyan birini gördüğüm zaman çok heves ediyordum. Omzuma konan elle irkilirken kitabı düşürmüştüm.

Eğilip kitabı aldıktan sonra Sonere dönerken aramızdaki mesafenin çok az olmasıyla yutkundum. O da sanki bunu fark etmiş gibi geri adımlarken masaya ilerledi ve oturdu. "Hadi gel bakalım Mete, önce sana ders programı yapalım sonra da ufaktan çalışmaya başlayalım."

Yanındaki sandalyeye otururken "hocam sadece kendi dersiniz içinde değil mi program?" Demiştim. Suratıma ciddi misin? Der gibi baktıktan sonra sevimli bir şekilde gülümsedim.

"Hayır tabiki Mete, bundan sonra danışman öğretmeninim senin. Hem matematik dersinle ilgileneceğim hem de diğer derslerinle."

Evde olsam ya da herhangi bir yerde ,en önemli faktör Sonerin olmadığı bir yerde, olsam bayılır ağlama krizi geçirirdim. Ama şimdi onun yanında olduğum için sessiz durmayı tercih ediyordum. Daha fazla rezil olamazdım.

"Mete iyi misin oğlum?" Şefkatli çıkan sesiyle gözlerim dolacak gibi olurken iç sesim "hadi bayıl Feriha seni." Diyordu.

"Çok iyiyim hocam, hadi oluşturalım ders programını."

Başını sallayıp bana günlük rutinimle ilgili birkaç şey sorarken ben de cevap veriyordum. Muhtemelen ders programını buna göre oluşturacaktı. "Olmak istediğin bir şey var mı?" Dediğinde düşündüm. Yani keşke olsam dediğim bir meslek olmamıştı hayatımda hiç. "Bilmem, hiç düşünmedim. Oyunculuk falan olabilir belki." Tamamen dalgasına söylediğim şeyden sonra suratıma dikkatli bir şekilde baktı Soner.

"Yakışıklı bir suratın var olabilir tabii."

Sesinin tonundan moralinin bozulduğunu fark etmiştim. Yani oyuncu olmamı neden istemesindi ki? Adam acaba lise yıllarında uğraştım kurtuldum derken televizyonda göreceğim diye mi üzülmüştü?

"Hocam şaka yaptım ben, hayatımda hiç üniversite kazanabileceğimi düşünmediğim için meslek de karar vermedim ben."

Elinde sıkı sıkı tuttuğu kalemi bırakırken tamamen bana dönük oturdu.

"O zaman bundan sonra rahat rahat olmak istediğin mesleği düşünebilirsin."

Gülümseyerek dediği şeyden sonra ben de gülümsedim.

Kim bilir belki de Soner hocayla ders çalışmak zannettiğim kadar kötü değildir?