KARANLIK MELODİ

CHAPTER: 4

Bölüme başlamadan önce yıldızımı parlatır mısın çiçeğim?🌟

Satır aralarına yaptığın yorumlar benim için çok değerli. Lütfen kendini belli et!🖤

Son olarak şuraya  Nayeiss  tıklayarak beni takip edebilir ve duyurulardan haberdar olabilirsin!

İyi okumalar.🖤

𝄞⨾𓍢ִ໋

"Signora'nın ateşi gittikçe artıyor. İlacını içirmiş olsak da etkisini bir buçuk, iki saatte anca gösterir. Dediğim gibi uzun süre aç kalmış ve kriz geçirmiş. Kendisi çok dayanıklı olduğu için bilinci kapanmamış ama bundan sonra epey dinlenmesi lazım. Öğünlerini atlamamasına ve ilaçlarını düzenli kullanmasına dikkat edin Bay Hazell. Şimdi ılık bir duş alması onun için iyi olur."

Gözlerim kapalıydı ama sesleri duyabiliyordum. Karhan, doktoru onaylayan şeyler söyledi ve adamın ayak seslerinden salondan çıktığını anladım. Eve gelir gelmez doktor bizi bekliyordu ve Karhan hiç beklemeden beni salondaki bir koltuğa yatırmıştı. Üzerime bir şey örtmesini söylesem de ateşimin olduğunu ve böyle kalmam gerektiğini söylemişti.

Kolum bir anda boşluğa düştüğünde Karhan'ın beni kucakladığını sonradan fark ediyordum. Ruh halim berbattı ve çok yorgun hissediyordum. Üzerimdeki ağırlığın diğer sebebi gelinliğim de olabilirdi.

Merdivenleri çıktı, odanın kapısını açtı sonra bir kapı daha açıldı ve beni ayaklarımın üzerine bıraktı. Şu an cansız bir oyuncak bebek gibiydim ve tek başıma ayakta duramıyordum. Vücudumu kendine yasladığında sıcak yanağımı göğsüne yasladım. Her iki eli de çıplak sırtımdayken parmaklarının gelinliğimi açtığını hissettim. Nefesim tekledi.

"Ninfa, çok ateşin var. Ilık bir duş alman gerek tek başına yapabilecek gibi durmuyorsun ama istersen gidebilirim."

Lanet olsun... Ateşim var. Her anlamda. Yine o kelimeyi kullanmıştı ve sesinin bu kadar içten olması akıl kârı değildi.

"Gitme." asla gidemezsin.

Bir eli düşmemem için belimi sıkıca tutarken diğer elini omuzlarıma çıkardı. Gelinliğin askılarından birini omzumdan indirdi ve yavaşça diğerini de indirdiğinde utanç her yanımı sardı. Beni iç çamaşırlarımla görecek olması utanç dalgalarında boğulmamı istemesiyle aynı şeydi.

"Gelinliğimi seviyorum lütfen onu yırtma." elleri kocamandı ve her an kumaşı parçalayacakmış gibi hissettiriyordu.

Koltuk altımdan kumaşı tutarak aşağı doğru çekiştirmeye başladı. "Sana yenisini alırım." hareketlerim ağırdı, sarhoş gibi davranıyordum.  Gelinlik kalçamın üstünde toplandığında yanaklarımı şişirdim. Zaten üzerimdeki kumaş parçası göğüslerimi zor kapatıyorken böyle durmak çok sinir bozucuydu.

"Şey... gelinliği giyerken orada oyalandık çünkü popomdan geçmesi zordu. Annem, çıkarırken de zorlanacağını söyledi." utançtan ölmek üzereydim.

Küçük bir kahkahası banyoda yankılandı. "Demek benim zorlanacağımı söyledi?" kafamı aşağı yukarı salladım. Önümde çömeldiğinde parmakları kumaşı sıkıca kavradı ve bir anda aşağı çekiştirince bacaklarıma vuran serin havayla titredim. Anne, o an söyleyemedim ama kocamın zorlanmayacağını biliyordum. Şu an dokuz yıl platonik olduğum adamın karşısında beyaz dantelli çamaşırlarımla duruyordum.