Verliefd op een onbekende bekende - Matthy het Lam

16 - pizza

Nova
"Je hebt zeker helemaal niks in huis?" Matthy hangt zijn jas aan de kapstok en loopt direct door naar de koelkast.

Ik giechel om hem. Hij heeft echt iets met mijn koelkast. "Nee, we moeten wel even naar de supermarkt als we gaan koken." Ik leun met mijn rug tegen het aanrecht terwijl Matthy in de koelkast gluurt.

"We kunnen ook bestellen," mompelt hij en hij duwt de koelkast weer dicht. "Ik ben best moe van vandaag, heb niet zo heel veel zin om te koken." Hij zet zijn handen ieder aan één kant van mij op de rand van het aanrecht, waardoor ik opgesloten ben.

"Dan moeten we eigenlijk afhalen," zeg ik terwijl ik mijn hand op zijn borstkas leg. "Bezorgers kunnen ons gebouw nooit vinden als we bestellen. Het is nog maar zo kort geleden gebouwd dat het niet op Google maps staat." Mijn andere hand leg ik in zijn nek, en ik begin met zijn haar te spelen. Ik kan het gewoon niet laten om hem aan te raken als hij zo dichtbij is.

"Mmh. Dan doen we dat." Matthy laat zijn hoofd zachtjes voorover op mijn schouder vallen. "Sorry, ik ben echt kapot."

"Geeft niet." Ik druk een kusje op zijn wang en sla dan mijn armen om zijn nek. Hij reageert door meteen zijn armen om mijn middel te slaan en me stevig tegen hem aan te houden. "Was het druk vandaag dan? Toen ik op jullie kantoor was leek het mee te vallen," zeg ik.

"Ja, toen was iedereen er al een beetje klaar mee denk ik." Matthy's adem kietelt in mijn nek als hij praat. We staan nog steeds in een soort omhelzing, en als het aan mij ligt blijven we nog een paar uur zo staan. "We hebben vanochtend echt tering veel gedaan. Rob en Raoul gaan allebei op vakantie volgende week dus we moeten vooruit werken met video's zodat we wel kunnen blijven posten."

"Dat is wel pittig, of niet?" Ik voel aan zijn gespannen lichaam dat hij gestresst is, en dat doet iets met me. Ik realiseer me steeds meer dat ik deze jongen alleen maar gelukkig wil zien.

"Ja, maar het moet." Matthy zucht. "Het betekent wel dat het in de week dat Raoul en Rob weg zijn rustiger is, want dan nemen we niks op." Hij geeft me een klein kusje in mijn nek, vlak onder mijn oor, voordat hij me loslaat zodat hij me weer aan kan kijken. Er loopt een rilling over mijn lichaam en de plek waar zijn lippen mijn huid raakten tintelt nog na als ik mijn armen uit zijn nek laat glijden.

"Dat is wel een goed vooruitzicht," probeer ik hem gerust te stellen. Matthy knikt, maar ik zie in zijn ogen dat hij echt op is. "Waar heb je zin in?" Vraag ik hem. "We kunnen hier in de buurt bijna alles wel afhalen."

"Iets simpels," zegt hij schouderophalend.

"Pizza?" Stel ik voor, waarna Matthy knikt. "Welke wil je?" Ik draai me om om mijn telefoon en sleutels van het aanrecht te pakken. "Dan ga ik het wel halen."

"Ik ga mee," protesteert Matthy, maar ik schudt mijn hoofd.

"Ik kan best alleen, het is dicht bij," zeg ik met een klein glimlachje terwijl ik even met mijn hand door zijn haar woel. "Jij bent moe, wat mij betreft kun je rustig hier blijven tot ik terug ben."

Matthy haalt een hand door zijn haar om het weer in model te brengen nadat ik het door de war had gedaan. "Ik ga gewoon mee, Noof." Hij geeft me geen kans meer om te antwoorden, maar loopt naar de hal om zijn jas te pakken.

Ik rol mijn ogen, wat hij natuurlijk niet ziet, maar besluit mijn mond te houden. Als hij perse mee wil ga ik hem ook niet tegenhouden.

Voordat ik mijn schoenen ook aan trek, loop ik even naar de bank, waar Dip ligt, om hem over zijn hoofdje te kriebelen. Filou en ik zijn de laatste tijd best weinig thuis, waardoor ik echt medelijden heb met het beestje. "Ben zo terug," zeg ik zacht tegen hem, alsof hij dat verstaat. Dan draai ik me om om naar de hal te lopen, waar Matthy is.