Verliefd op een onbekende bekende - Matthy het Lam

7 - housetour

Nova
Na een korte autorit parkeert Matthy de auto op een oprit. "We zijn er," zegt hij, alsof dat nog niet duidelijk was. Ik denk dat hij stiekem ook wel een beetje nerveus is hierover.

Ik stap uit, en kijk even om me heen. We staan voor een vrijstaand huis in een rustige straat. "Is dit jouw huis?" Ik staar naar de woning.

"Jep." Matthy pakt zijn rugzak uit de kofferbak van de auto en loopt dan voor me uit naar de voordeur. "Ik woon hier nu twee jaar ongeveer. Daarvoor woonde ik met de jongens in Rhoon." Hij vist een sleutel uit zijn jaszak en opent de voordeur. Vervolgens stapt hij opzij, en gebaart hij dat ik voor mag gaan.

Ik merk dat ik redelijk nerveus ben. Het voelt op een bepaalde manier intiem om in zijn huis te zijn. Ik stap naar binnen, en Matthy volgt me. We staan in een hal, waar twee deuren en een trap naar boven zijn.

"Schoenen uit?" Vraag ik, over mijn schouder kijkend naar hem.

Hij haalt zijn schouders op. "Wat jij wil. Ik vind het comfortabeler." We trekken beide onze schoenen uit, en Matthy loopt voor me uit door één van de deuren. We komen in een open ruimte die zowel de woonkamer als een ruime open keuken bevat. "Wil je een housetour?" Vraagt Matthy terwijl hij zijn rugzak op het keukeneiland legt.

Ik knik met een glimlachje. "Ja, is goed."

"Oké. Dit is mijn keuken." Hij gebaart om zich heen. "Maar ik neem aan dat je dat al door had. Ik wilde heel graag een open keuken, of in ieder geval de woonkamer en keuken aan elkaar vast," vertelt hij.

Ik knik. "Deze ruimte is wel echt mooi. Die deuren!" Ik loop naar de glazen tuindeuren toe die zich aan de andere kant van de woonkamer bevinden.

Matthy volgt me en schuift de deuren open. "Ja, dit is mijn favoriete onderdeel van dit huis. Grote glazen deuren. Ze zorgen voor zoveel natuurlijk licht."

"En je woont aan het water!" Ik kijk enthousiast rond in zijn tuin. Het is niet zo groot als de tuin van mijn ouders, maar zeker niet klein, en het grenst dus aan een brede sloot. Aan de waterkant is een soort vlonder aangelegd waar een loungebank en tafel op staan.

"Ja. Echt heerlijk in de zomer," vertelt Matthy.

"Dat kan ik geloven," zeg ik. "Is de zonsondergang aan deze kant van je huis?"

Matthy schudt zijn hoofd. "Jammer genoeg niet, maar de zonsopkomst wel. Het is 's ochtends echt zo mooi hier. Het zonlicht valt dan naar binnen door die deuren. Dat geeft me altijd energie in de ochtend."

"Ja, dat kan ik begrijpen." Ik kijk opzij naar hem. Hij staart naar de velden die zich aan de overkant van de sloot uitstrekken, en zijn ogen lijken wel te schitteren. Het is niet te missen dat hij van deze plek houdt. Ik kijk snel weg voor hij door heeft dat ik naar hem staar, en draai me om naar de woonkamer.

"Mega grote tv," merk ik op.

Matthy draait zich ook om en staart naar het gigantische tv-scherm. "Ja. Die heb ik een keer gekregen door een video."

"Niet verkeerd."

"Inderdaad." Matthy loopt terug naar de hal en ik volg hem. "Hier is de wc, altijd handig om te weten." Hij wijst naar de tweede deur die aan de hal grenst. Dan loopt hij de trap op. "Hier boven is het misschien niet zo heel interessant, maar goed," zegt hij als we boven zijn.

"Wat moet jij in je eentje met vijf kamers?" Vraag ik grinnikend als ik boven de deuren heb geteld.

"Nou, ik gebruik ze wel alle vijf." Matthy duwt de eerste deur open. "Deze kamer is gewoon mijn kledingkast."

"Jezus." Ik steek mijn hoofd naar binnen. De kamer is eigenlijk gewoon één grote inloopkast. "Jij hebt meer kleren dan ik." Ik streel over een groen jasje wat aan een hanger hangt. "Pardon? Amiri?" Zeg ik geschokt als ik de merknaam op het jasje spot.