Sa isang tahimik na parke, si Sunoo ay naglakad na parang nagmumuni-muni, hawak ang liham at drawing mula kay Hee-seung. Ang hangin ay humuhuni sa paligid, nagdadala ng kalmado at pag-aalala sa kanyang puso.
"Dapat ko nang malaman ang katotohanan," sabi ni Sunoo sa sarili habang papalapit siya sa lugar na pinupuntahan ni Hee-seung. Nasa ilalim ng isang malaking puno, si Hee-seung ay umuupo, tila naghihintay sa kanyang pagdating.
"Hey, Hee-seung," tawag ni Sunoo, ang kanyang boses ay may halong determinasyon at pagkabahala. "Gusto kong pag-usapan natin ang mga drawing."
Si Hee-seung ay nag-angat ng kanyang tingin, tila nagulat na makita si Sunoo sa kanyang harapan. "Ah, Sunoo. Pasensya na kung nabahala kita," sabi niya, ang kanyang boses ay naglalaman ng kabigatan. "Tama ka, kailangan nating pag-usapan ito."
"Ito ay naging labis na pag-aalala sa akin," sabi ni Sunoo, ang kanyang mga mata ay nagsasalamin ng kakulangan sa pag-unawa. "Ano ang ibig sabihin ng mga drawing na ito? Bakit mo ako pinili na maging inspirasyon?"
Si Hee-seung ay huminga ng malalim bago nagsalita. "Sunoo, hindi ko na kayang itago pa. Ang mga drawing na ito ay nagpapakita ng kung gaano kita pinahahalagahan. Mahal kita, Sunoo."
Ang mga salita ni Hee-seung ay parang isang biglaang pagsabog sa katahimikan. Ang puso ni Sunoo ay mabilis na tumibok, at hindi siya makapaniwala sa narinig. "M-Mahal mo ako?" tanong niya, ang kanyang boses ay nanginginig. "Bakit hindi mo ito sinabi agad?"
"Hehe, natakot ako," sagot ni Hee-seung, ang kanyang boses ay puno ng pagkalungkot. "Natakot akong mawalan ka. Pero hindi ko na kaya pang itago ang nararamdaman ko."
Si Sunoo ay naglalaman ng damdaming hindi niya matukoy. "Hee-seung, hindi ko alam kung paano ko tatanggapin ito. Ang lahat ay labis na naguguluhan sa akin."
Sa isang tahimik na spot sa library, si Jiwoo at si Jae-hyun ay nag-uusap, ang kanilang mga mata ay puno ng pag-aalala at pag-unawa. Si Jiwoo ay mukhang nag-iisip ng malalim, at si Jae-hyun ay nasa tabi niya, handang makinig.
"Jae-hyun, naguguluhan ako. Hindi ko alam kung paano ko hahayaan si Sunghoon na makipag-ugnayan sa akin," sabi ni Jiwoo, ang kanyang boses ay puno ng kalungkutan. "Gusto ko siyang bigyan ng espasyo, ngunit nag-aalala ako sa kanya."
"Alam ko na mahal mo si Sunghoon, Jiwoo," sabi ni Jae-hyun, ang kanyang tono ay mahinahon. "Ngunit kung gusto niyang sundan ang kanyang puso, kailangan mo siyang suportahan. Hindi mo dapat pigilan siya."
"Ipinangako ko sa sarili ko na susuportahan ko siya, kahit na masakit para sa akin," sabi ni Jiwoo, ang kanyang mata ay tumutok sa kanyang mga kamay na hawak ang isang libro. "Makakahanap siya ng tunay na kaligayahan sa kung ano ang gusto niyang gawin."
"Yan ang tamang desisyon," sabi ni Jae-hyun, ang kanyang mga mata ay puno ng pang-unawa. "Kailangan mong alagaan ang sarili mo, at bigyan siya ng pagkakataon na makahanap ng kanyang sariling landas."
Sa isang maliit na café sa labas ng paaralan, si Sunghoon ay naghintay sa isang mesa, ang kanyang mukha ay puno ng pag-aalala at pag-asa. Nagsimula siyang mag-alala na hindi na siya makakahanap ng pagkakataon upang makipag-ayos kay Sunoo.
"Hindi ko na alam kung paano ko siya kakausapin," sabi ni Sunghoon sa sarili, habang binabalikan ang kanilang huling pag-uusap. "Kailangan ko talagang magpaliwanag."
Nang makita ni Sunoo si Sunghoon sa café, ang kanyang pakiramdam ay naghalo ng galit at kalungkutan. "Sunghoon," sabi ni Sunoo, ang kanyang tinig ay malalim at puno ng sakit. "Ano ang ginagawa mo dito?"
"Sunoo, gusto ko sanang makipag-usap sa iyo," sabi ni Sunghoon, ang kanyang boses ay puno ng pagsisisi. "Gusto kong ayusin ang mga bagay. Hindi ko na kayang makita kang ganito."
"Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko," sagot ni Sunoo, ang kanyang boses ay nanginginig. "Ang lahat ay labis na naguguluhan. Si Hee-seung ay... nagsabi ng kanyang nararamdaman."
"Hindi ko alam kung anong gagawin ko para ayusin ang lahat ng ito," sabi ni Sunghoon, ang kanyang mata ay puno ng kalungkutan. "Gusto kong ipakita sa iyo na ang nararamdaman ko para sa iyo ay totoo. Pero ngayon, hindi ko alam kung paano."
Sa kanilang paboritong lugar sa parke, si Yuna at Sunoo ay naglalakad, ang mga puno at mga bulaklak sa paligid ay nagdadala ng tahimik na kagandahan sa kanilang pag-uusap.
"Sunoo, kailangan mong maging tapat sa sarili mo," sabi ni Yuna, ang kanyang boses ay mahinahon at puno ng pang-unawa. "Kung ano man ang nararamdaman mo ngayon, ito ang pinakamahalaga. Hindi mo dapat hayaan na ang mga opinyon ng iba ang magdikta sa iyong desisyon."
"Pero paano ko masasabi sa aking sarili kung ano ang tama?" tanong ni Sunoo, ang kanyang mata ay puno ng pagdududa. "Ang lahat ay napaka-komplikado."
"Ang pagiging tapat sa sarili mo ay isang hakbang patungo sa pagkakakilala sa iyong sariling puso," sabi ni Yuna, ang kanyang boses ay puno ng sigasig. "Kung ang nararamdaman mo para kay Sunghoon ay totoo, kailangan mong sundan iyon. Ngunit huwag mong kalimutan ang tungkol sa sarili mong kagustuhan."
Si Sunoo ay huminga ng malalim, iniisip ang mga payo ni Yuna. "Salamat, Yuna. Kailangan kong subukan na ayusin ang mga bagay sa sarili kong paraan."
End of Episode 13***
YOU ARE READING
My First Love
Random"The First Love" is a Korean BL series about a charming transfer student, Sunoo, who catches the eye of Sunghoon, a popular and athletic student with a secret artistic side. Sunghoon is torn between his long-standing feelings for his classmate, Jiwo...
