Sa isang tahimik na lugar sa campus, magkatabi sa ilalim ng puno, nag-uusap sina Sunoo at Yuna. Ang araw ay lumilipas, at ang mga shade ng mga dahon ay nagbibigay ng proteksyon mula sa init ng araw. Si Sunoo ay tila malalim ang iniisip, ang kanyang mga mata ay naglalaman ng pagkalito.
"Yuna, hindi ko alam kung paano ko haharapin ang lahat," sabi ni Sunoo, ang boses ay puno ng kalituhan. "Nung sinabi ni Sunghoon ang nararamdaman niya para sa akin, hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. Seryoso ba siya? O baka ako lang ang naiistorbo sa kanyang buhay?"
Hinawakan ni Yuna ang kamay ni Sunoo, ang kanyang mata ay puno ng pag-unawa. "Sunoo, hindi madaling tanggapin ang ganitong mga bagay. Pero ang pinaka-importante ay pakinggan mo ang iyong sarili. Kung hindi ka sigurado, magbigay ka ng oras sa sarili mo upang mag-isip. Ang nararamdaman mo ay mahalaga."
Tumango si Sunoo, ang kanyang mga mata ay naglalaman ng pasasalamat. "Salamat, Yuna. Ngunit paano ko malalaman kung ano ang tama?"
"Sa paglipas ng oras, makikita mo rin ang kasagutan. Ang mahalaga ay maging tapat ka sa sarili mo at huwag madaliin ang mga bagay," sabi ni Yuna, ang kanyang boses ay puno ng tiyaga. "Basta tandaan mo na hindi ka nag-iisa.
Sa mga sumunod na araw, makikita si Sunghoon na nag-iwas sa lahat ng mga tao na dati niyang kasama. Lumabas siya ng maaga mula sa klase, naglakad papuntang gym, at nagbabad sa mga bakanteng lugar ng school. Ang kanyang mukha ay puno ng pag-aalala habang iniisip ang mga kasunod na hakbang.
"Bakit ko ginawa ito?" naiisip niya habang naglalaro ng basketball nang walang pagnanais. "Ngayon, tila mas lalo kong pinapalala ang sitwasyon."
Pinasadahan niya ang kanyang mga kamay sa kanyang buhok, nag-iisip kung paano niya maayos ang lahat. Ang kanyang pakiramdam ng guilt ay patuloy na lumalaki, at hindi niya alam kung paano makakaharap sa dalawang tao na nagmamakaawa sa kanyang atensyon—si Jiwoo at Sunoo. Ang pag-iwas sa kanila ay tila nagpapalala lamang sa kanyang sakit.
Sa isang tahimik na sulok ng art studio, nag-uusap sina Jiwoo at Jae-hyun. Ang mga canvas at pintura ay nagpapahiwatig ng kanilang mga trabaho, ngunit ang oras na ito ay puno ng emosyonal na pag-uusap.
"Jae-hyun, hindi ko na talaga alam ang mangyayari," sabi ni Jiwoo, ang kanyang boses ay puno ng pagkalito. "Si Sunghoon, parang hindi ko na siya makilala. Parang may ibang tao na siya ngayon."
"Jiwoo, naiintindihan ko ang nararamdaman mo. Ngunit kailangan mong maunawaan na ang mga tao ay nagbabago. Baka may mga bagay siyang dinaranas na hindi mo alam," sagot ni Jae-hyun, ang boses ay puno ng pang-unawa.
"Nagkakaroon ako ng pag-aalala. Baka hindi na siya interesado sa akin, at parang hindi ko na alam kung paano haharapin ang lahat," sabi ni Jiwoo, ang mga mata ay naglalaman ng luha. "Hindi ko na alam kung anong gagawin ko."
"Huwag mong kalimutan na may mga bagay na hindi mo kayang kontrolin. Minsan, kailangan mong magbigay ng espasyo at oras para sa iyong sarili. Huwag mong hayaan na ang mga pagbabago ay sirain ang iyong tiwala sa sarili," mungkahi ni Jae-hyun, ang tinig ay nagbibigay ng lakas ng loob.
Sa isang hapon, nagkita sina Sunoo at Hee-seung sa isang tahimik na lugar sa tabi ng lawa sa school garden. Si Hee-seung ay nakaupo sa isang bench, habang si Sunoo ay naglalakad papalapit sa kanya, ang kanyang mukha ay naglalaman ng pag-aalala.
"Hee-seung, hindi ko na alam ang gagawin ko," sabi ni Sunoo, ang kanyang tinig ay puno ng pangungulila. "Sobrang komplikado ang lahat. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang nararamdaman ko para kay Sunghoon."
"Sunoo, naiintindihan ko ang nararamdaman mo. Ang pagkakaroon ng mga ganitong nararamdaman ay hindi madali," sabi ni Hee-seung, ang tinig ay puno ng malasakit. "Kung kailangan mo ng kausap, nandito ako."
Ngunit hindi binanggit ni Hee-seung ang kanyang sariling nararamdaman para kay Sunoo. "Hindi ko dapat ipakita ang aking damdamin. Ang mahalaga ay ang kapakanan ni Sunoo," iniisip niya habang tinitingnan ang kanyang kaibigan.
"Salamat, Hee-seung. Ang pagiging kasama mo ay nagpapagaan sa akin," sabi ni Sunoo, ang pag-asa sa kanyang tinig ay nagbigay ng init sa puso ni Hee-seung. "Sana makahanap ako ng paraan upang maayos ang lahat."
End of Episode 8***
YOU ARE READING
My First Love
De Todo"The First Love" is a Korean BL series about a charming transfer student, Sunoo, who catches the eye of Sunghoon, a popular and athletic student with a secret artistic side. Sunghoon is torn between his long-standing feelings for his classmate, Jiwo...
