ℍ𝔸ℝ𝕆ℍ𝔸ℝ𝔸 | NONFICTION (ONGOING)

6 කොටස

" අපරාදෙ සිග්නලුත් නැති වෙන්න තිබ්බෙ....එතකොට ඉදී කට පුප දික් කරන් සාධු සාධු ගගා..."

" පේ වෙලා ඉන්න...හරිය?"

" ඒහ් කෝ කට වැහිලද? මොකෝ mg නැත්තෙ"

" බූරු පැටියො......"

" ශනූ කෝ උඹ....."

" ඒයි කොහෙද ගියේ?"

" කෝ බන්"

" හා හා ඇවිල්ල mg එකක් දාහන්"

Phone එක අතට ගත්තම දැක්කෙ මහරු අයියා mg ගොඩාක් දාල තිබ්බා . අර වෙලාවෙ මන් සින්දුවක් පස්සෙ ගියානෙ phone එක තියල...මන් ඒත් ඕවට reply කරන්න ගියෙ නෑ. වැඩේමනෙ මට reply දාන්න. මට ගරහන අයට.....

මන් phone එක ඇද උඩින් තියල ආයෙත් එළියට ගියා. මන් යද්දි අර මනුප්සයා ගහක් ඉස්සරහ වැදගෙන හිටියා. මන් ඉස්තෝප්පු කෑල්ලෙ තිබුණ පුටුවක් උඩ ඉදගෙන කකුල් දෙක වන වන ඉද්දි සීයා ඇතුළෙ ඉදන් ඇවිල්ල බත් පිගානක් මට දික් කළා

" කාපන්..."

ඒක ටිකක් ආදරෙන් කියන්න තිබ්බ හැබැයි. බත් එක අතට ගද්දිත් මාව වෙවුලුවා. හැබැයි මන් කන්න ආස ඒව නම් මොකුත් තිබුණෙ නෑ. මන් මොකුත් නොකියා කෑම එක අතපත ගගා හිටියා. ඒ අතරෙ වැද වැද හිටපු මනුස්සයා ඉස්තෝප්පුවට ඇවිල්ල බිම පඩිය උඩ ඉදගෙන මගෙ දිහා බැලුවා. ඒ බැල්මට බයේම මන් බත් කටවල් දෙක තුනක් කෑවා. අවුලක් නෑ ඉතින් උණ හැදිලා ඉස්පිරිතාලෙ නැවතුණා වගේ. කොහොමත් පැත්තෙන් පැත්තට කෑම වල රසත් වෙනස් වෙනෝනෙ. අම්මගෙ කෑම වගේ නෑ ඉතින්. මොනා කරන්නද . මේවා තමා side effects.

බිම ඉදන් හිටපු හාදයා ගල් වෙලාද මන්ද. ඒ මනුස්සයා ඔහේ ඉද්දි මන් කන එකත් හරි නෑ. ඒ මදිවට සීයා කන්නෙත් නෑ. මන් විතරක් දෙසා බානවා. මන් අකමැතිම දේ තමා මොකෙක් හරි බලන් ඉද්දි බත් කන එක. මන් සැරෙන් සැරේ හැරි හැරි සීයා දිහත් බැලුවා. එයාට ගානකුත්. එයාලට ගානක් නැත්තන් මට කොහොමත් ගානක් නෑ කියල තිබ්බ බඩගින්නත් එක්ක මන් පිගානෙන් භාගෙකට වඩා කෑවා. කටට දාගත්ත බත් කටත් හිර උනා phone එක ring වෙද්දි.