Ben Alya Eraslan babamdan şiddet gören kazandığım paraların hepsini babama veren annemin katiline veren bir kadın ona karşı gelemiyorum. Belki ona karşı gelseydim hayatım daha huzurlu olucaktı. Ama ben kendimde o cesareti bulamıyorum ve bu durumdan nefret ediyorum.
O pislik adam benim annemi beni tek anlayan kişiyi öldürdü. Benim hiç arkadaşım yoktu derdimi anlatabilecegim beni dinleyecek beni destekleyecek hiç arkadaşım yoktu ama annem hep beni destekler derdimi dinler bana hem bir arkadaş hem bir baba hemde bir anne olmuştu.
Babam bana hiç babalık yapmamıştı ki bir kere bile öpüp de başımı okşamamıştı. Bir kere bile bana kızı gibi bakmamıştı. Bana hep bir boks torbası gibi bakmıştı. Yani beni hep dövmüştü. Kumar oynayıp kaybedince, sinirlenince, borç yapınca, dövülüp eve gelince hep beni döverdi. Ondan çok nefret ediyordum bu yüzden.
Bende isterdim başımı okşayan bir babam, bana zarar gelmesini istemeyen bı babam,beni destekleyen bir babam,beni seven bir babam olsun isterdim ama kaderim böyleydi...
"Kızım durağa geldik haber etmemi istemiştin ya"dedi şoför amca hemen ayılıp kendime geldim ve başımı salladım.
"Teşekkür ederim iyi günler" dedim ve parayı uzatıp taksiden indim ve öylece eve doğru baktım bu evi hiç sevmiyordum keşke şuan ölsem de bu eve girmesem Babam da balkonda her zaman oturduğu koltukta oturuyordu ve bana çok kötü bakıyordu.
Taksi arkamdan geçip gitmişti ben hâlâ öylece durup babama korkak korkak bakıyordum bana çok hatta aşırı derecede kötü bakıyordu ve ben korkak korkak baktığım icin daha da zevk alıyor ve daha da kötü bakıyordu.
Bı an içimden evden kaçıp gitmek geçti ama kaçarsam beni bulurdu. Bir keresinde de kaçmıştım ve beni tam otobüse binecekken bulmuştu. Ve beni öldüresiye dövmüştü...
Sonunda cesaretimi toplayıp eve girdim. İlk adımı atınca bir sıcaklık geldi bir korku serpildi içime karnım korkudan kasıldı.
İkinci adımı da attım adım seslerim koridorda yankılanıyor ve bu benim daha çok korkmamı sağlıyordu nefesim kesiliyor gibi hissediyordum ve titrek nefesler alıp veriyordum.
Üçüncü adımı da attım babamın beni dövecek hissi git gide artıyordu.
Birkaç adım daha attıktan sonra odama vardım ve içeri girip kapıyı kilitledim. Çantamı yatağa koyup dolaba doğru ilerledim o sırada hâlâ daha düşünüyorum.
Acaba kime sinirlendi yine kumar mı oynadı da battı. Bunları daha ne zamana kadar düşünecektim acaba. Her gün beni dövecek mi diye düşünüyorum ve bu durumdan bıktım artık.
Üstüme beyaz bir crop aldım ve altıma da krem rengi bir şort.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giydim ve hemen çalışma masamın başına oturdum.
Okuldan çıkıp cafeye çalışmaya gittiğim için zamanım olmuyordu ve eve gelince deli gibi çalışıyordum. Bazen iş yerinde molalarda çalışıyordum ama bu yetmezdi T.C. savcısı olmak istiyorsam bu çalışma yeterli olmazdı.
Evet hayalimde savcı olmak var. Türkiye Cumhuriyeti savcısı bu meslek bana çok iyi geliyor yani yapmak istiyorum bu mesleği. Annemin savcı kızı olmak istiyordum. 5. Sınıftan beri hayalimde savcı olmak var ve bu hiç değişmedi. Annemde beni bu konuda hep desteklerdi hep inanırdı savcı olacağıma bir keresinde şöyle söylemişti:
"Kızım senin savcı olacağına eminim ve seninle gurur duyuyorum hep duyacağım ve bir gün gelecek komşulara benim kızım savcı diye söyliyeceğim inanıyorum komsularda kıskanacak" "Ya anne alemsin ya teşekkür ederim"
Acı şekilde gülümsedim eminim ki o görüyordur beni ve benimle gurur duyuyor dur..
Soru bankasının kapağını açtım ve o an beni bölen bir ses geldi. Keşke sağır olsaydım. Babam beni çağırıyordu evet..
"Alya bı gel lan!" Çok korkuyordum keşke şuan kacabilsem kime sinirlendi borca mı girdi yoksa kumar mı oynadı yine..
Odadan çıkıp korkak adımlarla ilerledim her adım attığım da ona daha çok yaklaşıyordum ve kalbim korkudan stresden çok hızlı atıyor karnım ise kasım kasım kasılıyordu ve bu durum benim daha çok gerilmeme sebep oluyordu.
En sonunda oturma odasına geldim bana bakıyordu hem de Çok sert
"Efendim baba"dedim bu adama baba demek hiç istemiyordum ama ondan korkuyordum yoksa benim ona her baba diyisimde midem bulanıyordu
"Birazdan kocan gelicek hazırlan" dedi ne kocasından bahsediyordu bu adam.
"Ne diyorsun ne kocası"dedim sinirle
"Seni sattım kumar borcum vardı sattım artık evlenir misiniz bilemem"dedi o an beynime kan sıçradı gözlerim doldu ama kendimi toparladım.
"BENİ BİR EŞYAYMIŞIM GİBİ SATAMAZSIN"diye bağırdım bana çevirdi kafasını hızlıca gözlerinde aşırı derecede sinir ve öfke gördüm ne yapıcaktım şimdi ne yapmalıyım kaçmalı mıyım yoksa bu adama yenilmelimiydim
Ben bunları düşünürken çoktan yanıma gelmişti benim saçımdan tuttu ve başımı kendisine çevirdi.
"BANA BAĞIRMA HAKKINI SANA KİM VERİYOR LAN!"diye kükredi o an sonumun olduğunu biliyordum belki de o adamla gidip bu adamdan kurtulabilirdim ama ya O adamda babam gibi deliyse..
Beni saçımı daha çok çekip yere fırlattı ve sırtıma doğru tekmeler atmaya başladı kaç defa vurdu hatırlamıyorum her vuruşunda bağırdım ama kimse beni duymadı her zamanki olduğu gibi
Önüme geçti ve karnıma vurmaya başladı artık kan kusacaktım dayanamıyordum her gün bu adamdan işkence görmek beni çok yoruyordu beni tuttu kaldırdı ve yüzüme çok sert bir tokat attı yanağım feci şekilde acıyor aynı şekilde karnımı ve sırtımda çok acıyordu kemerini çıkardı ve sırtıma defalarca vurmaya başladı ilk vuruşunda çok bağırdım çok acıtıcı bir şeydi o sırada kapı çaldı bense hala Çığlık atıyordum belki kurtulabilirdim bu kapıyı çalan kişiden yardım isteyip bu lanet yerden gidebilirdim
Zor da olsa hemen kalkıp kapıya koştum kapıyı açtım ve önüme siyah takım elbiseli adam ve arkasında birkaç kişi geldi hemen adama koştum ve yardım istedim hala ağlıyordum adam ise bana şaşkınca bakıyordu
"Yardım et lütfen bu adam bana şiddet uyguluyor lütfen yardım et"
O sırada babam gülmeye başladı resmen kahkaha atıyordu ama o adam ona sinirli sinirli bakıyordu o adamın bakışlarını görünce babam sustu çok şaşmıştım acaba bu adam kimdi ve babam tekrar gülmeye başladı
"O seni sattığım mafya salak"dedi babam şu an olduğum yerde bayılmak üzereydim hem psikolojik olarak hem de fiziksel olarak çok yorulmuştum ve üstüne bir de bu mu gelmişti Adam resmen mafyaydı kim bilir bana neler yapardı nasıl şiddet uygulardı çok sinir hastasıdır bu şimdi kaçsam mı yoksa yenilsem mi kaçmaya çalışsam arkadaki adamlar beni tutar kalsam tekrar aynı şeyleri görürüm ve ben hala bir karar alamadım
Ama aynı şekilde şaşkındım da hem üzgün her an ağlayabilecek hem de şaşkın bir kızdım şu an gözlerim doluydu Ben çok çabuk ağlayan bir insandım ve şu an mafyaya gidiyordum
"Mafya mı?"diye sordum ses tonum hem şaşkınlık daha çok da korku içeriyordu...
. . . . . .
Yeni kurgumun 2. Bölümüü inşallah beğenirsiniz 💗 ✨
