Mafya mı ?

Cezan yok mu

Eve gelmiştik ben korkudan iki üç damla gözyaşı döküyordum.
Arabadan indi ve beni bekledi ben inmdeim inemedim bu adamın yanına nasıl giderdim ki sini küpüne dönmüştü.

Sinirlenince alnındaki damarlar belli oluyor gözleri siyahken sanki daha da koyulaşıp zifiri karanlık oluyordu bazen derin nefes alıp alnını ovuşturarak sakin kalmaya çalışıyordu. Ama bu yetmiyordu.

Sinirle gelip kapımı setçe açtı. Burnundan soluyordu.

"Neden inmiyorsun!" Dedi kafamı çevirdim dolu gözlerimle ona baktım.

"K-korkuyorum" dedim gözlerinde üzüntü gördüm sanki bir anlık sonra konuşmaya devam ettim.

"B-bana ne yapıcaksın" dedim gözyaşlarım akmaya başladı. Yanağımdan çeneme kadar giden gözyaşımı izledi. Sanki sakinleşti umarım.

"Sana bir şey yapmıyacağım miniğim hadi in" dedi sakin bir ses tonuyla korkum azalmıştı ama ağlamaktan kendimi durduramıyordum. Ne yapacağımı bilmeden ateşe sarıldım. Ve daha çok ağladım.

"Özür dilerim çok özür dilerim bir daha yapmıyacağım çok özür dilerim ateş" dedim kolları belime dolandı. Konuşmaya başladı sakindi. Siniri sönmüştü ateşi sönmüştü..

"Miniğim sana bir şey yapmıyacağım korkma asıl ben özür dilerim seni korkuttuğum için"

Kulaklarım neler duyuyordu böyle ateş benden özür diliyordu. Ateş özür diliyordu. Ateş ve özür evet evet doğru duydum şaka gibi..

Bir kolunu belimden çekti ve bacaklarımdan tuttu diğer eli ise belimde duruyordu beni kaldırıldı yavaşça bana zarar vermek istemezmiş gibi. Sanki içimde ona karşı ufakta olsa güven vard-

Ona güvenmeyeceksin o bir mafya mafyalardan merhametli olmasını bekleme!

Dedi iç sesim ona hak veriyordum bana psikolojik baskı uygulamıştı bana zarar vermese de sakinleşmeseydi bana zarar verecekti. Bu bir gerçekti..

"Uyuyabilirsin miniğim seni çok korkuttun üzgünüm dedi cevap veremedim verecek bir cevap bulamadım zaten bu cümleye karşı bir cümle de kurulmazdı 'önemli değil ' mi diyecektim yok artık beni üzen o dakikalarca ağlatan korku hissini iliklerime kadar yaşatan kişiyi affedemem affediceğimi de sanmıyorum..

Kafamı göğsüne yasladım. Yavaş yavaş mayışıyordum. Ayrıca çok hoş bir kokusu vardı insanı sarhoş ederdi. Bu koku da uyumamda çok etkili idi.

Bir kapı açıldı ve tekrar kapandı. İlerledik sanırım odaya gelmiştik. Ateş beni yavaşça aşağı doğru bir yere koydu. Sırtım pamuk gibi yumuşak olan yatakla buluştu cenin pozisyonu alıp örtüyü boynuma kadar çektim çok üşümüştüm.

"İyi uykular miniğim" dedi ateş güzel bir ses tonuyla

"İyi geceler" dedim kısık sesle uykuya dalmak üzereydim ama hâlâ düşünüyorum.

Bana zarar vermedi verseydi kaldıramazdım. Bunu babam beni döndükten sonra kan kusunca anladım. Belki de ona teşekkür etmem gerekirdi böylece vicdanı varsa azıcık ta olsa sızlar diye düşünüyorum.

"Ateş"
"Hı"
"Teşekkür ederim"
"Ne için"
"Sakin kaldığın için" dedim ve kendimi uykunun kollarına teslim ettim..

Ateşten devam

"Ateş" daha önce kimsenin ismimi söylemesinden bu kadar hoşlanmamıştım ama Alya..

Birde uykulu sesiyle ismimi seslenince çok tatlı oluyordu onu yiyesim geliyordu.

"Hı"
"Teşekkür ederim" şaşırdım ne için teşekkür etmişti ki ne yapmıştım

"Ne için"
"Sakin kaldığın için" dedi Allah benim belamı versin miniğimi korkutmuştum benden onu çok korkutmuştum.