Mafya mı ?

Yarama Tuz Bastın

Gözlerim doldu. Dolu gözlerimle karşımdaki adama bakıyordum,gözlerimin dolmasına neden olan adama.

Beni ne kadar da üzüyordu böyle. Beynim doğru söylüyor aslında, ben sadece onun güzel sözlerinden hoşlanmış bir durumdaydım..

Yüzüne sert bir tokat attım

"Sen böyle beni üzmeye devam et sonra da sana nasıl yardım edebilirim de güya da beni korumak istiyorsun sen önce benden uzak dur beni kendinden koru zaten ben kendi başımın çaresine bakarım senin gibi birisine bu saatten sonra ihtiyaç duymuyorum" dedim ağlayarak yüzü hâlâ yana düşmüş bir şekilde duruyordu.

Onu önümden ittirdim hızla geri sendeledi. Arkamı dönüp odanın kapısını sertçe açtım. Ve aynı şekilde büyük bir hızla kapattım. Kapıda bir adam vardı görmezden gelip hızlı adımlarla odama gittim. Ağlaya ağlaya, bana bu durumu da yaşatmıştı ya yazıklar olsun.

Odama girdim kapıyı sertçe kapattım. Şuan bir şeyleri kırıp dökmek istiyordum sinirlenince hep böyle yapardım yada üzülünce..

Yatağa yattım battaniyeyi kafama kadar çektim ve ağlamaya devam ettim.

Ben ona bir şey yapmamıştım ki sadece canım sıkıldığını ve telefonumu vermesini rica ettim. Neden bu kadar canımı yakmıştı. İsmi gibi kendisi de ateşti beni fena dercede yakıyordu.

Aslında suçlu olan o değildi bendim. Ben kendimi bilerek ateşe atıyordum. Keşke diğer insanlar gibi olsam bir söze bu kadar incinmesem umursamasam. Ama yapamıyorum sanırım kalbim çok hassas. Ufak bir dokunuşta kırılıyor paramparça oluyordu.

Neden yapmıştı bunu bana neden yani neden? Hani beni incitmek istemiyordu? Hani korumak istiyordu? Hani bana zarar VERMEMEK İSTİYORDU

Hızlıca ayağa kalktım Komidinde duran vazoyu alıp duvara fırlattım. Komidini devirdim.

Hani bana değer veriyordu lan??

Yorganı tuttuğum gibi yere fırlattım.

"HANİ BEN DEĞERLİ BİR İNSANDIM YAA" bu odada fotoğrafım vardı aldım yere fırlattım önü cam olduğu için oda kırıldı.

"Doğru benim kimsem yok annemden sonra selin'den sonra benim kimsem olmadı zatennnn" diye çığlık attım bir tane dolap gibi bir şey vardı ama hafifti onu da devirdim.

Hıçkırarak ağlıyordum yere çöküp bacaklarımı kendime çektim kollarımı bacaklarıma doladım. Kollarım hep kan olmuştu sağ kolumda derin bir cam kesiği vardı. Ama acı hissetmiyorum hissedemiyordum. Ateşin bende oluşturduğu acı yüzünden başka bir acı hissedemiyordum.

Odanın kapısı açıldı. Kafamı kaldırmadım. Omuzlarım sallana sallana ağlıyordum ve hiçkırıyordum.

"ALYA İYİ MİSİN" ateşti bu.

Beni incitip birde iyi misin mi diyordu sinirle ayğa kalktım. Islanmış gözlerimle ona baktım.

"Benim kalbimi parçalıyor sun ve iyi misin diye mi soruyorsun"

Alayla kahkaha attım bu kahkaham ağlamaya dönüştü.

"SENCE İYİ Mİ GÖZÜKÜYORUM KALBİMİN EBESİNİ SİKTİN VE İYİ MİSİN Mİ DİYORSUUNN?!" Diye büyük bir çığlık attım ve göğsüne vurmaya başladım.

"Neden yaptın bana bunu kalbimin hassas olduğunu bilmiyor muydun krizlerimin olduğunu bilmiyor muydun" dedim sakin bir sesle bana sarıldı zaten gücüm bitmişti.

Ona nefretim kat kat artmıştı. Eskilerimi hatırlatmıştı bana. Beni ilk kendisinden koruması gerekti..

Bana dediği şey aklımda dönüyordu.