nepenthe, ebgas

δώδεκα

Mile'm;

Seni görmeme, sesini duymama izin vermediğin için yazıyorum bu satırları.

Bir rüya gördüm dün gece. Yalnız güller yerine menekşeler vardı rüyamda. Hayatın dikenleri kalkmıştı aramızdan. Beraberdik, birdik. Sadece sen ve ben. Hayatımızdaki bütün kötülükler tepetaklak tersine dönmüştü. Fakat ben orada bile kırmayı başardım seni.

Senden tatlı olmasın o kadar tatlı, o kadar nazik davrandı ki bana. Anlamaya çalıştı beni. Aynı senin yıllarca savaş verdiğin gibi davrandı bana. O kadar özledim ki senin o hallerini. Bana anne gibi davranmanı bile özledim.

Rüyamdaki Ahmet bana bir şey söyledi senin her evrende beni anlayacağına dair. İlk defa bu denli katıldım onun sözlerine. O yüzden bir de benim tarafımdan bakmanı isterim olanlara.

Anaokulunda tanıştık biz.
Daha doğru düzgün konuşamazken bağ kurduk.
Evet, belki mükemmel bir arkadaşlığımız yoktu. Ve evet, belki sen sadece bana yakın olabilmek için benimle arkadaştın. Fakat ben sana beslediğim duygunun aşk olduğunu senden geç kavradım, özür dilerim.

Gözünün önünde sevdiğinin bir başkasına aşık olması ne demek, ben bilmem. Tek bildiğim düşüncesinin bile tüylerimi ürperttiğidir. Bir iki hafta sonra senin önünde başka biriyle evlenecek olmam seni mahvediyordur. Ama emin ol çektiğim ıstırap seninkiyle eş değer.

Diyorsun ya;
"Ben sevdim, temiz saf duyguyla sevdim, benim içim rahat." Diye. Bazen düşünüp öylesine hayal etmek yeterli değil sevda için. Harekete geçmen gerekiyordu. Benim gerekirse kafama vura vura "Ben seni seviyorum." Demen gerekiyordu. Bu salak kafaya öğretmen gerekiyordu sevmenin, aşkın ne demek olduğunu.

İkimiz de dikenli sarmaşıklara dolanmış haldeyiz. Göğe bakıyorum, kıpkırmızı. Sarmaşıkların ucunda birer gül var bizim için. Uzanıyorum; ellerim, kollarım yara bere içinde kalsa da uzanıyorum. Sen ise öylece duruyorsun sevgilim. "Ben elimden geleni yaptım." Diye. Bana sarmaşıklardan kurtulabileceğim düşüncesini sen öğrettin. Ben sana sadece güle ulaşabileceğimizi hatırlatacağım.

ebrar.

○°•●•°○

"Ben bayıldım valla Milecita." Mile elindeki kağıdı katlayıp başını Zehra'nın omzuna yasladı. "Ne yapacağımı bilmiyorum."

"Akışına bırakacaksın."

"Bence bana gayet 'elinden geleni yaptın diye kös kös oturma' mesajı verilmiş." Zehra gülüp Mile'nin yanağını öptü. Ardından onu kollarının arasına alıp sıkıca sarıldı. "Ebroşu sevdim ha ben."

"Ebroş mu?"

"Bence yakıştı." Mile gülüp başını salladı. "Ebrar seni pek sevmedi bence ama alışınca senden ayrılmaz. Birbirinize çok benziyorsunuz. Bazen sende onu görüyorum."

"Kim sevmemiş beni? O da sever tabii."

"Özgüven ve ego tavan. Tam bir Ebrar davranışı."