DROMEN IN KLEUR || mabbie

DROMEN IN KLEUR } 04.

Het werken op kantoor werkt inderdaad om zijn gedachtes te verzetten. Hij heeft een week gemist en dus genoeg om in te halen, normaal zou die dat aardig klote vinden maar momenteel niet.

Na Robbie aan kwam zijn ze met hun vijfen boven in de opname ruimte gaan zitten, ze hebben daar ongeveer een uur gepraat.

Over hun weekend, over de opnames die er aan komen en al zijn geweest, over random shit. Maar voornamelijk over Robbie.

Over hoe die de week dat die afwezig was heeft door gebracht, wat Jamie nou precies had gezegd, en hoe die daar op reageerde.

Ook zijn mentale gezondsheid kwam naar voren, over hoe die zich nu voelde en welk effect de break up op hem heeft.

Ze zijn niet blind, ze hebben allemaal gezien dat hij wat is af gevallen, ook de wallen onder zijn ogen vielen op.

Het feit dat de jongen die normaal niet eens die gele pot gel aan kan aankijken daadwerkelijk gel in had gedaan in de hoop zijn vette haren minder zichtbaar te maken en de sterke parfum en deo lucht die van hem af kwam is dan nog niet eens ter spraken gekomen.

Robbie voelde zich luchtiger na het gesprek, na die alles kwijt kon wat hem dwars zat. Alsof er een last van zijn schouders was gevallen.

Hij vertelde over hoe onverwachts het was, hoe hij dacht dat alles goed ging tussen hen en hij niet snapt hoe ze opeens na al die jaren haar gevoelens is verloren.

Maar ook sprak die op over zijn onzekerheden en twijfels. Was het zijn schuld? Liet die niet genoeg zien hoe veel die van haar hield? Of was ze gewoon klaar met hem? Klaar met hoe vaak die weg was voor werk en weer laat thuis kwam? Klaar met hoe die telkens zichzelf voorschut zet op youtube? Klaar met zijn te kleine lengte voor zijn leeftijd? Klaar met zijn uiterlijk?

"Misschien had ik gewoon beter me best moeten doen, vaker tijd met haar moeten spenderen. Of iets aan mijn uiterlijk doen of iets. Misschien had ik het kunnen voorkomen. Misschien was ze dan nooit haar gevoelens verloren."

Waren de woorden die hij had uitgesproken, en hij meende ze oprecht. Het moet wel aan hem liggen dat ze gevoelens verloor.

"Dat ze gevoelens voor je verloor ligt echt niet aan jou. Ze was zelf dom genoeg om je te laten gaan."

Had Milo geantwoord op zijn kleine rant. Die woorden liet Robbie iets beter voelen, maar nogsteeds zaten die gedachtes in zijn achterhoofd.

"Haar verlies." Had Koen toe gevoegd, de jongen die moeite heeft met andere troosten, maar toch graag wou laten weten dat die hem steund.

"Het is niet jou schuld, Robbie." Had Raoul gezegd in een teleurgestelde toon. Teleurgesteld dat de brunet zo over zichzelf dacht. Het klonk als je vader die je een preek gaf na je weer een onvoldoende binnen had gesleept. Papa Roelie. En dat moet je ook niet denken, ik weet niet wat wel de reden is, maar je was smoor verliefd op haar, iedereen kon dat zien. Je hebt haar zeker genoeg gegeven."

Robbie knikte alleen maar, hij was- is inderdaad smoorverliefd op haar. En misschien zagen zijn vrienden dat om ze hem door en door kennen. Maar zag Jamie dat ook?

"Jezelf veranderen om iemand anders tevreden te stellen is nooit een optie, Rob. Als ze je niet accepteren zoals je bent was het nooit het juiste persoon voor jou. Oké? Verander niet wie je bent voor een ander. Je bent onze kleine Brabander en dat is genoeg. We houden van je om hoe je bent, en Jamie moet dat ook doen."

Matthy had het laatste woord genomen, hem gerust proberend te stellen dat die oké is zoals die is.

En hun woorden lieten hem het misschien nog niet alles geloven, maar ze lieten hem wel beter voelen. En dat is voor nu even genoeg.

653 woorden.