DROMEN IN KLEUR || mabbie

DROMEN IN KLEUR } 06.

Na nog een aantal keer vragen of Matthy het echt zeker wist dat die met Robbie mee wou en die dat aan kon heeft hij toe gestemd.

Dus momenteel staan ze in de garage, 17:23 en de twee gaan eindelijk onderweg naar Eindhoven.

Alleen is Robbie best wel nerveus, hij weet in welke status zijn huis nu is, je kan het vergelijken met een depressie slaapkamer. Kleding ligt overal, de was heeft die al lange tijd niet gedaan, de afwas is zich aan het opstapelen en uberhaupt iets opruimen is niet aan bod gekomen.

Hij weet dat Matthy iemand is die graag een schoon, opgeruimd huis heeft. En dat van Robbie is dat momenteel alles behalve. Hij is bang hoe Matthy daar op gaat reageren.

"Is alles oké?" De stem van zijn beste vriend haald hem uit zijn gedachtes.

Robbie knikt snel, te snel. "Mhm." Humt hij.

"Oké," Matthy stopt met lopen, waardoor Robbie ook gedwongen word stil te staan. "Vertel, wat is er gaande?"

Tuurlijk. Matthy kan hem lezen als een boek, hij weet wanneer er iets gaande is met Robbie, en zo ook wanneer die liegt.

Robbie zucht, een hand door zijn haren halend. Liegen heeft geen nut, hij gaat de toestand van zijn huis straks toch wel zien. "Het is gewoon, sinds Jamie het uitmaakte verloor ik gewoon al mijn energie. Ik heb de afgelopen week niks gedaan om mijn huis te onderhouden, dus het is echt een rotzooi. Sorry."

Matthy schud zijn hoofd en glimlacht geruststellend naar Robbie. "Dat is oké, we ruimen het straks gewoon samen op, oké?"

Tuurlijk zal Matthy niet boos of teleurgesteld worden om zo iets. Hij is juist erg begripvol. Eigenlijk had die niks anders kunnen verwachten. De brunet knikt als antwoord.

"Ik rij achter jou aan, oké?"

Robbie knikt als teken dat dat goed is en stapt in zijn auto, hij ziet hoe Matthy een stukje doorloopt waar die zijn eigen auto geparkeerd heeft.

Robbie connect zijn telefoon en zet wat muziek op, hij gaat er van uit dat Matt nu wel klaar is om weg te rijden en dus haalt die hem van de handrem en drukt het gaspedaal in.

Hij kijkt in de spiegel terwijl hij rijd en ziet dat Matthy achter hem rijd en ze inderdaad weg kunnen.

Na zo'n anderhalf uur rijden ze eindelijk de straat in waar Robbie woont. Samen stappen ze de lift in stappen bij de juiste verdieping er uit.

Robbie had zijn sleutels nog in zijn hand, en opent de deur, een beetje onzeker stapt Robbie op zij, zijn gang is nog wel netjes, maar als Matthy straks de deur opend naar de woonkamer zou die zelf ook wel zien dat Rob niet liegte over de rommel.

Matthy vangt Robbie zijn blik op als die langs hem naar binnen stapt, zo erg kan het toch echt niet zijn?

Maar als die de woonkamer opent blijkt het wel degelijk zo erg te zijn. Bij de bank staat er een pizza doos op de tafel, op het aanrecht staan nog meer tassen en dozen van thuisbezorgd. Daarnaast staat een hoop afwas, wat ook nog op de tafel staat. De vloer is zo te zien al een poos niet geveegd en gedweild. Hij wil niet weten hoe de slaapkamer er aan toe is.

"Sorry," Klinkt een zachte stem van achter. "Ik weet dat het echt een tering zooi is, maar ik had er gewoon echt geen energie voor."

Matthy schud zijn hoofd terwijl die zich omdraait naar Robbie. "Dat is oké, Rob. Echt waar. Anders ga jij even douchen boven en ruim ik dit op, oké?"

De gel werkte in de ochtend prima, maar al snel zag je toch echt wel dat zijn haar vet is.

"Je hoeft dat niet te doen, Matt." Verteld Robbie hem. "Ik heb de rommel gemaakt, ik ruim het wel op."

"Ik vind het helemaal niet erg om op te ruimen. Voor jou zou ik dat doen, oké?" Zijn lippen laat die een paar seconden rusten op het voorhoofd van de kleinere jongen. "Ga jij maar gewoon even ontspannen onder de douche, dan ruim ik het hier op oké."

En Matthy meent elk woord.

Voor Robbie zou die dat doen, zou die alles doen.

705 woorden.