AİLE

11.Bölüm

YAZARDAN

Keskin aile her zamanki gibi güne keyifli başlamıştı
Bal'ın pusata baba demesi herkesin hoşuna gidiyor du.
Tabi en keyiflisi Eşref bey di
çünkü torunu evlenmeden babalığı tatmıştı.
Bal bu aileye geleli 3 ay olmuştu ve annesini özlemeye başlamıştı.
Geçen gün rüyasında görmüş ve bunu Eşref dedesine anlatmıştı tabi ne kadar anlatabilirise.
Eşref beyde bunun üzerine daha detaylı bir araştırma yapmıştı evet o gün öğrendiği yalan bilgiydi.
Genç kadın yaşıyordu ama nerdeydi? İstanbulun her yerinde onu aratıyordu Bal için çünkü ne kadar gülsede güldürsede annesini özlüyordu Eşref beyde dayanamıyordu bu haline.

2 Gün sonra

Eşref bey Balın annesinin adının Gülcihan olduğunu öğrenmişti zamanında kurtarmak istediği kız olduğunu.şuanda 3 aydır bir hastanehanede komada olduğunu öğrenmişti 2 gün önce.
Apar topar Eşref bey İstanbula gitmişti yanında en güvendiği adamı ve küçük torunu Asrın ile.

Konakta ise Eşref beyin neden İstanbula gittiğini düşünüyorlardı.
Pusat yerde ayaklarını uzatmış gülerek ayısıyla oynayan Bal ile gülümsemişti sanki bugün ayrı bir neşeliydi.
Bal bir süre sonra ayağa kalkıp pusatın yanına pıtı pıtı yürüdü ellerini dizine koyup "baba biliyoymuşun ben uykumda annemi göydüm"
pusat sessizce balı dinliyordu tahmin ediyordu özlediğini ama ne diyecekti ona nasıl söyliyecekti annesinin öldüğünü nasıl anlatacaktı?bal anlatmaya devam etti
"şen de vaydın annemle beyabeydinis annem bana gelip sayıydı şonya şen geydin anneme şayıydın bis beyabey oyun oynadık"
Pusat balın dediği ile kaşlarını çattı ne demektiki bu şimdi sonra bala baktı kaşlarını düzeltip
"anladım minik kuşum,nasıl anlatsam sana şimdi bunu
beni iyi dinle minik kuş..."
tam söze girecektiki konağın kapısı gürültüyle çaldı.
Kapıyı açan hizmetli daha ne olduğunu anlamadan
içeri dalan Yeşim Ateş ile ne yapacağını bilemedi.
Yeşim bağırıp" nerde o, nerde o yelloz!?yaşadığını biliyorum nerde!?" diye bağırdı.
Dün Gülcihanın yaşadığını öğrenmişti.Adarın ondan boşanmasını buna bağlamıştı sonra da bir kızı olduğunu ve o kızın da keskin ailesinde kaldığını öğrenmişti.
öğrenir öğrenmezde yerinde duramamış soluğu keskin konağının kapısında almıştı.
Bal dıyduğu gürültü ve bağırma ile korkup pusata sığınmıştı
pusatta balı kucağına alıp salondan avluya çıktı.
avluya baktığında karşısında gözleri öfkeden ve hırsdan dolayı kararmış bir adet Yeşim Ateş
yeşim ona bakan pusattan gözünü alıp kucağında ürkek bakışlar atan bebeğe baktı afalladı
"ama sen ona çok benziyorsun" pusat kadının dediği ile kaşlarını çattı
Yeşime dönüp"ne diyorsun sen be çık git şurdan kızımı korkutuyorsun çıkarın şu kadını konaktan"
adamlar yeşime adım atmıştıki gür bir ses durdu onları.

Eşref bey Gülcihanın uyandığını öğrenmiş soluğu İstanbulda almıştı.
Yolda herşeyi eksiksiz anlatmıştı Asrına.
Asrın ve Eşref bey hastaneye vardıklarında danışmandan oda numarasını öğrenip odaya çıktılar.
Asrın kapıyı birkez tıklattı ve içeri geçtiler
Gülcihan odaya giren yaşlı adam ve gence baktı
gülcihan çatallı bir sesle
"kimsiniz siz ne istiyorsunuz?"dedi
Eşref bey karşısında sanki balın büyümüş halini görür gibi oldu
"korkma kızım ben seni kızına götürmeye geldim
ben Eşref Keskin buda küçük torunum Asrın Keskin aslında bizi tanıyorsun ama unutmuş olabilirsin çok uzun bir zaman oldu sonuçta"
Gülcihan içten bir tebessüm etti "kızım iyimi nasıl en son,en son bıraktığım gün görmüştüm" dedi ve ekledi
"ve sizi hatırlıyorum ama görmemiştim babam bahsederdi sizden anlatırdı mert ve yiğit bir aile olduğunuzu anlatırdı bana"
Eşref bey gülümseyip asrına baktı
asrın hala şok içinde karşısındaki kadına bakıyordu birden "lan! nasıl olur bu? dede! balın büyümüş hali bu valla bravo ikizini doğurmuşsun resmen gülmeniz bile aynı aha işte bunu diyom dede! şimdi bal da büyüyünce bu kadar güzel mi olacak!?
lann!? kimseye vermem bem balı saklarım banane"şaşkınlığından dolayı saçmalayan toruna sen olmamışsın bakışı atıp kıkırdayan Gülcihana döndü demekki asrının hareketleri komik gelmişti.
"hadi kızım hazırlan mardine gidiyoruz kızın seni bekliyor" dedi asrını kolumdan tutup odadan çıktı ve beklemeye başladı.
Gülcihan ise çok mutluydu kızı için çok güzel bir aile denk gelmişti kızına ona çok bakmışlardı.
Gülcihan hemşirenin yardımıyla hazırlandı ve çıktı odadan Eşref bey odadan kızın koluna girip
"hadi kızım acele edelim"
diyip yürümeye başladı ama Gülcihan daha bir kaç adım atmıştı ki nefesi tıkandı ve durdu o durunca onlarda durdu Eşref bey"iyimisin kızım istersen sonrada gidebiliriz"
"İyiyim kızımı çok özledim lütfen gidelim ben iyiyim gerçekten" diyip sustu
asrın daha fazla dayanamayıp kucağına aldı Gülcihanı.
"belli canım iyiyisin neyse sende benim kardeşimsin o uüzden abinin kaslı kolları emrine amade"
Eşref bey gururla gülümsedi torununa bu kadar çabuk kabullenmesini beklemiyordu ama bir okadarda seviniyordu.
Gülcihan itiraz edecektiki susturdu Asrın
Gülcihan sessizce"teşekkür ederim Asrın a-bi" dedi
Asrın duyduğu kelimeyle duygulandı ama belli etmedi şuanda kucağında kızına kavuşmayı bekleyen bir kadın vardı.
3 lü arabaya binip havaalına yol aldılar.
Arabadayken Gülcihanın sağ göğsü ağrımaya başladı eğilip baktığında süt lekesini gördü ağlamaya başladı hala sütü geliyordu kız için minik yavrusu için süt geliyordu
Eşref bey ve asrın ağlayan Gülcihana baktılar ama anlamadılar sonra Gülcihanın baktığı yere baktıklarında t-shirtün beyaz ıslak olduğunu gördüler
Eşref bey Gülcihana
"kızım sen hala gülcihanı emziriyormuydun"dedi sesi titremişti sorarken
gülcihan kafasını salladı
Asrın nerdeyse ağlıyacaktı nasıl böyle bir şey yaparlardı hala emzikli bir kadına nasıl küçücük bir bedeni ana sütünden mahrum ederlerdi.

1 saat sonra havaalanına geldiklerinde hızlıca özel jetlerine bindiler ve mardine yola çıktılar.

konakta ise Adar Ateşin gürlemesi doldurdu.
"Yeşim!!!" diye bağırdı.
Yeşim korkuyla bir adım geriledi öfkesi yerini korkuya bıraktı
bal ise ağlamaya başlamıştı pusatın boynuna sıkı sıkı sarılmış 'baba' diye ağlıyordu
pusat sinirle ikisine bakmış
"defolun gidin lan burdan!
nerde ediyorsanız orda edin kavganızı! defolun!"
dedi.Adar balın ağladığını görünce yeşimin kolundan tutup sürüklemeye başladı tam çıkacaklarken kapıda onu gördü sevdasını tam karşısında canlı kanlı duruyor du hiç değişmemiş hala güzelliği ile boy gösteriyordu.
sonra kucağında durduğu kişiyle kaşını çattı kıskanmıştı ama arkasında Eşref ağayı görünce yerini şaşkınlığa bıraktı.
Gülcihan ise gözünü bala dikmiş bir adamın omzunda ağlıyor du kalbi ağrıdı asrına dönüp yere indirmesini istedi.
Asrın onu yavaşça yere indirdi.
hafif yakası açılmış kalbinin üzerindeki bandaj gözükmüştü bunu gören Adarı bir endişe kapladı düşündüğü şey olamazdı dimi o an kolunu tuttuğu yeşime baktı sinirle.
Gülcihanın umrunda değildi kimse şuan tek odak noktası kızıyı minik yavrusuydu yavaş adımlarla yaklaştı bala
pusat ona yavaş adımlarla gelen genç kadına baktı sanki bir yerden tanıyordu ama nerden diye düşündü
yanına yaklaşan kadın elini balın sırtına koymuştu gözleri dolmuş balın ona dönmesini bekliyordu
bal sırtındaki dokunuşla kafasını kaldırdı hala korkuyordu
yönünü ona dokunan kişiye dödürdüğünde annesini gördü ve birden pusatın kucağında "anne!anne! anne! geydi" diye çırpınmaya başladı.
Gülcihan gülümsedi
"evet kızım geldim sana geldim bebeğim sana geldim" dedi ve ağlamaya başladı
bal ağlayan annesinin kucağına geçip sarıldı
"anne şeni tok ösyedim" dedi minik elleri ile sildi annesinin gözyaşlarını
Gülcihan kızının yüzünün her yerini öptü.
Nefes alması biraz zorlaşınca pusat bunu farketmiş hemen balı kucağına geri almıştı asrında farketmil Gülcihanı kucaklayıp balın odasına götürüp yatırdı.pusatta arkasından balı getirip yanına yatırdı odayı ikisinin gül kokusu sarmalamıştı.

Avludaki herkes şaşkındı.
Nasıl olurdu bu.
Ali,Mert,Pusat, yasmin hanım ve oğlu Eşref beye baktılar bir açıklama bekliyorlardı.
Eşref bey hepsine kısa bir bakış atıp salonu gösterdi.
onlar salona geçerken Adar ve yeşime döndü
"herşeyi biliyorum Adar oğlum demem o ki ikisinden de uzak duracaksın bubarada bal senin kızın sakın onlara zarar vereyim deme yeşim
ayağına taş değse senden bilirim zaten yeterince çektirmişsiniz kıza daha fazla çektirmeyin yetim hakkı vardır bu kızda sakın ola uzak dur kızımdan"
Adr hiç birşey diyemedi yeşimi çekiştire çekiştire çıkardı konaktan.
onu anasının ayağının dibine fırlatıp arabasına bindi vazgeçmiyecekti sevdasından tekrar bir olacaklardı Gülcihan affedecekti onu
kızını da alıp mardinden uzak bir yere gidiceklerdi
ve birdaha asla bırakmıyacaktı.

1238 kelime

bölümü nasıl buldunuz?

sizce Gülcihan Adarı affedermi yoksa başka bir yol mu çizicek?

SİZİ ÇOK SEVİYORUM VE HİKAYE Mİ OKUDUĞUNUZ İÇİN ÇOK ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM 🥰🥰🥰🥰🥰🥰

YILDIZI PARLATMAYI UNUTMAYIN