Gewoon

13. Ik wil niks minder zijn voor jou

De geur van koffie vult mijn neus. Normaal een geur die me weet te ontwaken en rust weet te geven, maar dat gaat nu niet. Slapen heb ik amper gedaan vannacht. Het is gek om ineens ruzie te hebben met Mees. Tot gisteren hebben we nooit ruzie gehad. Ik heb hem geleerd om nooit boos naar bed te gaan, maar gisteren kon ik niet tot hem doordringen. Met mijn kop koffie in mijn handen loop ik naar de woonkamer en plof ik neer op de bank als ik voetstappen op de trap hoor. Mees komt de woonkamer ingelopen met Woef in zijn armen. Ik kan zien dat hij gehuild heeft, zijn ogen zijn rood en dik. "Hey, goedemorgen jongen." Zeg ik zacht. Mees blijft even twijfelend in de deuropening staan maar komt daarna naar me toe gelopen. "Sorry papa." Fluistert hij voor hij zich op mijn schoot laat vallen. Ik weet net op tijd mijn kopje op tafel te zetten. Mijn armen sla ik om hem heen voor ik hem dichter tegen me aantrek. "Het is goed jongen." Fluister ik. Hoewel ik weet dat ik dit gedrag niet moet goedkeuren, kan ik nu niet tegen hem ingaan. Hij heeft de moed om zijn excuses aan te bieden, dat kan ik alleen maar aanmoedigen. Ik voel hoe mijn shirt langzaam nat wordt. "Niet huilen, lieverd. Ik ben niet boos." Zeg ik tegen Mees. Ik voel hem knikken maar hij lijkt me niet te geloven. Hij tilt zijn hoofd op en kijkt me met betraande ogen aan. "Echt niet?" Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd, een glimlach op mijn gezicht. "Echt niet." Mees glimlacht door zijn tranen heen en drukt zijn knuffel dichter tegen zich aan. "Papa?" Vraagt hij. Ik knik kort. "Mag ik zometeen al naar opa en oma?" Zijn stem klinkt zacht en hij ontwijkt mijn blik. Hij lijkt Woef bijna fijn te knijpen. Ik slik bij het horen van zijn vraag. Hij wil hier weg, zo snel mogelijk. "Ik zal oma zo even bellen." Zeg ik tegen hem. "Zal ik eerst een broodje voor je smeren? Of wil je liever een oliebol?" Dat laatste fluister ik. Vanochtend heeft de buurman verse oliebollen gebracht. Mees zijn ogen lichten op bij het horen van de oliebollen. Enthousiast knikt hij. Het is een soort van traditie, op oudejaarsdag ontbijten met een oliebol. Met een glimlach loop ik naar de keuken. Ik ben blij dat Mees me in ieder geval weer een beetje toelaat. Ik leg een oliebol op zijn bordje, het bordje met een blauwe rand en dieren in het midden. Ook doe ik er een beetje poedersuiker op en schenk ik een glas fristi voor hem in. Het geluid van de TV vult de ruimte, wat voor mij aangeeft dat Mees de TV heeft aangezet. Hij weet dat hij op speciale dagen zoals deze bij de TV mag eten. "Kijkt u eens, meneer." Zeg ik als ik het bord en het glas voor hem neerzet. Mees legt Woef op de bank en gaat op zijn knieën bij de tafel zitten. Het duurt nog geen vijf seconden voor hij zijn tanden in de oliebol heeft gezet. Overal stuift het poedersuiker heen en ik kan niet anders dan voorzichtig mijn telefoon uit mijn zak halen en zo onopgemerkt mogelijk een paar foto's te maken van hem. Dit zijn de momenten die ik het liefst vastleg. "Ik ga oma even bellen." Meld ik aan Mees voor ik de hal inloop.

"Met Lydia." Hoor ik als de telefoon drie keer overgegaan is. "Hey mam, met mij." Ik ga op de derde traptrede zitten, mijn rug leunend tegen de muur. "Dag lieverd! Alles goed daar?" Ze klinkt opgewekt, zoals altijd. "Eh ja, het gaat wel. Ik belde eigenlijk met een vraag." Begin ik voorzichtig. "En die vraag is?" Vraagt ze. "Nou, Mees vroeg of hij vandaag de hele dag bij jullie kan zijn, in plaats van alleen vanavond." Ga ik verder. Ik hoor mijn moeder aan de andere kant zachtjes lachen. "Maar natuurlijk kan dat jongen, dat weet je toch! Is er een reden dat Mees dat graag wil?" Het is net alsof ze weet dat er meer is. Ik zucht zachtjes. "Uh, ja. Ik heb hem gisteren verteld over mijn relatie met Robbie. Hij nam het niet heel goed op. Hij was zo boos op me, mam." Het voelt goed om het te delen met iemand die buiten de situatie staat. "Oh jongen toch." Zucht mijn moeder. "Hij heeft vanochtend wel zijn excuses aangeboden maar hij doet afstandelijk. Gisteren heb ik hem helemaal niet meer gesproken." Leg ik uit. Ik voel dat het me dieper zit dan verwacht. Tranen beginnen hun weg naar mijn ogen te vinden. "Wat knap dat hij zijn excuses heeft aangeboden.Dat is soms moeilijk voor kinderen van zijn leeftijd, maar dat hij dat gedaan heeft, zegt veel. Misschien heeft hij gewoon even een andere omgeving nodig." Zegt ze. Moederlijk advies is iets dat je soms echt even nodig hebt. Hoe goed je ook denkt dat je alles weet, of voor elkaar hebt, advies van je moeder blijft iets wat niemand kan vervangen. "Ja, dat dacht ik ook. Ik wil hem niet dwingen om te blijven als hij liever bij jullie is vandaag." Zeg ik zachtjes. Het voelt raar om dat te zeggen, alsof ik niet met hem wil zijn. Maar dat is alles behalve het geval. "Wij maken er hier een gezellige dag van. Misschien bakken we nog wel oliebollen en hij kan vanmiddag nog even voetballen met Jesse. Hoe zit het met jou? Kom je vanavond ook nog langs, of blijf je lekker thuis?" Vraagt ze. Ergens hoor ik dat ze bezorgd is. "Eh, ik blijf vanavond thuis, denk ik." Zeg ik zachtjes. "Of is dat gek?" Vraag ik. Mijn stem klinkt onzeker. "Natuurlijk niet jongen, ik begrijp het volkomen. Je moet ook even aan jezelf denken. Maar weet dat je altijd welkom bent, hè? Al is het maar voor een uurtje of een kopje thee." Haar stem klinkt even zacht als de mijne. Ik knik lichtjes, de eerste traan stroomt over mijn wang. "Dank je, mam. Ik waardeer het." Zeg ik en ik meen het. Ik waardeer het enorm wat ze voor mij doen. "Geen probleem. En geen zorgen om Mees, hij krijgt hier alle liefde en aandacht die hij nodig heeft. We sturen hem moe maar voldaan naar huis morgen." Ik grinnik om haar woorden, wetende dat ze het meent. Morgen krijg ik een zoontje thuis die gesloopt is, maar voldaan door alle leuke dingen die hij beleefd heeft. "Dat klinkt als een plan. Ik laat hem weten dat het goed is." Ik zie door het glas van de deur dat Mees zijn oliebol op heeft, en begint aan zijn glas drinken. "Goed zo. En Matthy?" Begint mijn moeder. "Ja, mam?" "Neem zelf ook een beetje rust, hè. Je hoeft niet alles alleen te dragen." Haar woorden komen binnen. Je hoeft niet alles alleen te dragen. Dat is juist wat ik doe. Mijn problemen en zorgen alleen dragen. "Ik weet het. Bedankt, mam." Zeg ik stilletjes. "Zal ik Mees met een half uurtje komen ophalen?" Vraagt ze en ik bevestig dat dit goed is. Ik vraag haar nog wat ik moet inpakken voor ik het gesprek afsluit. Terwijl ik diep zucht, veeg ik even onder mijn ogen door. Mees hoeft niet te zien dat ik gehuild heb. "Mees? Oma komt je over een half uurtje ophalen." Zeg ik als ik de woonkamer weer inloop. Mees kijkt op van de TV en glimlacht. "Mag ik zo douchen papa?" Vraagt hij en ik knik. "Natuurlijk. Moet ik je helpen of kan je het zelf?" Hij kijkt even twijfelend voor zich uit. "Wil jij de kraan aan doen?" Vraagt hij. "Maar natuurlijk. Wil je nu al douchen?" Dit keer knikt Mees en gritst hij Woef van de bank.