"ඇයි අම්මා මාව කොළඹ ඉස්කෝලෙකට දාන්නේ... මම හිටිය ඉස්කෝලේ මට හොඳයි අනේ"
"A/L වලට ඔයා හොඳට ඉගෙන ගන්න ඕන.ඒ නිසයි මම මේ හැමදේම කරන්නේ..තේරුනාද?"
"ඒත් ඇ-"
" Enough පුතා..ඔයා මොකුත් කියන්න ඕනේ නෑ..මං මේ අදහස වෙනස් කරන්නේ නෑ"
කලාතුරකින් පිහිටන හරිම ලස්සන රූපයකට හා ලා නිලකට හුරු බලල් ඇස් දෙකකට හිමිකම් කියන සනීෂ වසර 11 පුරාවට ම නුවර ප්‍රධාන පෙලේ පිරිමි පාසලක ඉගෙනගෙන පවුලේ බලකිරීම් නිසා O/L වලින් පස්සේ කොළඹ ප්‍රධාන පෙලේ පාසලකට ඇතුල් වෙන්න සිදු උනේ සාමාන්‍ය පෙළ ඉහලින් ම පාස් වෙලා A/L කරන්න සිද්ද උන නිසා.. අවුරුදු ගානක් පුරාම ගෙදරවගේ දැනිච්ච පාසල සහ යාලුවෝ අතෑරලා කොළඹ එන්න උන එක ගැන නම් සනීෂ ට කිසිම සතුටක් තිබ්බේ නෑ.ඒත් ගෙදර අයගේ කීමට පිටින් යන්නත් සනීෂ ට පුලුවන් කමක් තිබ්බෙත් නෑ. මොකද අද සනීෂ හොඳ වාහනේක යනවනම් යන්නේත් , හොඳට කාලා බීලා , ඇඳලා කරලා ඉන්නෙත් තමන්ගේ අම්මායි අයියයි නිසා. සනීෂට අවුරුදු 7 දී තාත්තා මේ පවුල අතෑරලා ගියාට පස්සේ අම්මාගේ කැපවීමෙන් අවුරුදු ගානක් රට ඉඳලා දුක්විඳලා වැඩකරලා මේ තත්වෙට ඇවිත් ඉන්න නිසා අම්මට විරුද්දව වචනයක්වත් කියන්න සනීෂ කැමති උනේ නෑ.
"බහින්න සනී...මේ ඉස්කෝලේ දඟවැඩ කරලා මට කන්ප්ලේයින් ආවොත් ඔයාව ලංකාවෙන් යවලා උගන්වන්න මට සිද්ද වෙනවා..ඒකත් මතක තියාගන්න"
ප්‍රධාන පාසලක පාර්කින්ග් ස්පොට් එකේ නතර කරපු කාර් එකෙන් බහින ගමන් සනීෂගේ අම්මා එහෙම කිව්වේ ආදරෙන් උනාට ඒ වචන ඇතුලේ තිබ්බේ තරවටු කිරීමක් කියන එක සනීෂට හොඳටම තේරුනා. කාර් එකෙන් බැහැලා සනීෂවත් එක්කගෙන අම්මා ඉස්කෝලේ ප්‍රින්සිපල්ගෙ ඔෆිස් එකට ගිහින් සනීෂව ඉස්කෝලේට ඇතුලත් කිරීම ගැන ප්‍රින්සිපල් එක්ක කතාකරන්න ගත්තා.කිසිම අකමැත්තකින් තොරව ප්‍රින්සිපල් සනීෂව පාසලට භාරගත්තේ සනීෂගේ ලකුණු සහ අහිංසක පෙනුම නිසා..
"ඉතින් මිසිස් පෙරේරා....පුතාව අදම ඉස්කෝලෙට භාර දෙනවද?"
"නැහැ මිස්ටර් නිරංජන්...අපි නුවර ඉඳන් ආව නිසා මෙහෙන් ගෙයක් ගන්න සිද්ද උනා...ඉතින් අද අපි හිතන් ඉන්නේ ඒ ගෙදරට යන්න අනික අද බ්‍රහස්පතින්දා දවසක්නේ.ඉතින් සඳුදා ඉඳන් ම පුතාව ඉස්කෝලෙට එවන්නම්"
