" මේ....මේ..ක ?"
" හ්ම් ඔව් තරූ....මේක ඔයාගේ තමා..ඔයාගේ පාස්පෝර්ට් එක මේ...ඔයත් මාත් එක්ක මේ ගමන යනවා තරූ"
ප්‍රකාෂ්ගේ පුදුම කිරීමත් එක්ක සනීගේ ඇස් හැරුනේ ප්‍රකාෂ්ගේ වගේම සනීගෙත් අම්මලා පැත්තට...
" අපි හැමදෙයක් ම දන්නවා පුතේ. ප්‍රකාෂ් පුතා හැමදේම කිව්වා.අපිට ඔයාලාගේ සම්බන්දේ ප්‍රශ්නයක් නෙමේ..අපිට ඔය දෙන්නව බරකුත් නෙමේ. අපිට ඕනේ හැමදාම ඔය දෙන්නා සතුටින් ඉන්නවා දකින්න..ඉතින් මේ දේ නම් ඔයලාගේ කැමැත්ත , අපෙන් ඒකට අකමැත්තක් නෑ."
ඉතින් ඒ වචන සනීගේ අම්මාගේ වෙනකොට සනී ඇස්වල කඳුලු පුරවගෙන අම්මාට තුරුල් වෙලා අඬන්න ගත්තා..ඊලඟට සනී තවත් පුදුම උනේ කාර් එකේ ඉඳන් බැහැපු අනිත් කෙනාව දැකලා..
" රුචී...?"
" මං තමා ඒයි..මාව දැකලා ඔයා පුදුම උනාද මන්දා. "
" පුදුම නොවී තියෙයිද බං...උබ මෙහේ ඉද්දි "
" මගේ යාලුවා රට යද්දි මම නෑවිත් තියෙයිද "
" ඒ කියන්නේ මේ ඔක්කොම උබත් දැනගෙන හිටියද ?..ඔයාලා ඔක්කොම මට හැංගුවා නේද "
ප්‍රකාෂ්ගේ පැත්තට හැරුනු සනී ප්‍රකාෂ්ට රවලා ප්‍රකාෂ් ගාවට ගියා..
" ඔයා මට කලින් කිව්වෙවත් නෑ ... මං කොච්චර අඬන්න ඇත්ද කියලා ඔයා දන්නවද "
" අනේ මගේ වස්තුව... අයියට සමාව දෙන්න ඉතින්...මං හිතලා මගේ රත්තරංගේ ඇස් ඇඬෙව්වේ නෑ.."
" එහෙම කිව්වම ඔක්කොම හරියනවද..මාව ඇඩෙව්වට රිටර්න් එක දෙන්නම වෙනවා "
" හරි හරි එහෙට ගියාට පස්සේ ඒ ගැන බලමුකෝ..දැන් ඇතුලට යමු. ඇතුලෙත් කරගන්න වැඩ තියෙනවනේ "
" ඒත් අයියේ අම්මා"
" අම්මගේ තනියට අපේ අම්මයි අක්කයි ඉන්නේ මැනික..අනික අපි ගිහින් ඉක්මනට එනවනේ"
"ඔව් සනී..ඔයා ප්‍රකාෂ් පුතා එක්ක යන්න..මට තනියක් නෑ . ගිහින් ටිකක් රිලැක්ස් වෙලා එන්න "
අම්මත් යන්න කියපු නිසාම සනී සතුටකින් වගේම හිතේ දුකකුත් තියාගෙන කට්ටියම එක්ක ඇතුල් වීමේ ගාස්තුව ගෙවලා එයාපෝර්ට් එක ඇතුලට ඇතුල් උනා...ඇතුලදී ලංකාවේ සල්ලි ජපානේ සල්ලි වලට මාරු කරගත්තු ප්‍රකාෂ් ඊළංගට සනි එක්ක ගියේ පාස්පෝර්ට් චෙක් කරගන්න.සේරම ලියකියවිලි හරියටම තිබුන නිසා දෙන්නට චෙක් පොයින්ට් වලින් කිසිම ප්‍රශ්නයක් නම් උනේ නෑ..අන්තිමට කට්ටියම ආවේ විශාල වීදුරු වලින් නිම උනු බාදකය ගාවටයි.එතනින් අනිත් පැත්තට යන්න පුලුවන් ලංකාවෙන් පිටවෙන අයට විතරයි..ඉතින් සනී වගේම ප්‍රකාෂුත් පව්ලේ අයට වගේම සනීගේ හොඳම යාලුවා උනු රුචීටත් සමු දීලා වීදුරුවලින් හදපු බාදකයෙන් අනිත් පැත්තට යන්න ලෑස්ති උනා..
