ဆေးရုံ ရဲ့အစည်းအဝေး ခန်းထဲမှာ ဂျူလီယာကတော့ ဘောင်ပင်ကို လက်နဲ့ လှည့်နေကာ မနေ့က အရိပ်ရဲ့မျက်နှာလေးကို မြင်ယောင်နေမိပြီး အရိပ်ရဲ့ ""ဒေါက်တာက တခြားလူတွေကိုလဲ အဲ့လိုပဲ နူးနူးညံ့ညံ့ဆက်ဆံနေကြလား?"ဆိုတဲ့စကားကိုပြန်ကြားယောင်နေမိကာ ပြုံးလိုက်မိလေသည်။
"ဘာဖစ်လို့လဲ ဒေါက်တာ ဂျူလီယာမောင်"
"ဘာမဖစ်ပါဘူးဆေးရုံအုပ်"
#ဆေးဂုံအုပ်ကြီးက ဂျူလီယာရဲ့ မာမီ ဂျူလီယာဒယ်ဒီကတော့ပြင်သစ်မှာပဲ ပြောရရင် Broken family #
"ဒီနေ့အတွက်ပြီးပြီး"
အစည်းအဝေး ပြီးတဲ့နောက်
"ဒီရက်ပိုင်းတခုခုဖြစ်လို့လား meeting လုပ်နေရင်း အာရုံတွေ လွင့်နေသလိုပဲ"
ဒါကတော့အပိုင်း(၁)မှာ ဂျူလီယာကိုဆံပင်သပ်ဖို့လုပ်တဲ့ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ရိုစီ သူမက ဂျူလီယာရဲ့အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်းဖစ်ကာ ဂျူလီယာရဲ့ငယ်ဘဝကအဖြစ်အပျက်တွေကိုသိ တဲ့တစ်ဦးတည်းသောသူ။
"ဘာမှမဖစ်ပါဘူး "
"သေချာလို့ လား ငါ့စိတ်ထင်တော့ ဟိုနေ့ကတွေ့တဲ့တစ်ယောက်ကြောင့်မလား?"
ဂျူလီယာ လဲ ရီုစီကို မျက်နှာသေ ကြီးနဲ့တချက်ကြည့်ပြီး
"မင်းအကြောင်းမဟုတ်ဘူး လုပ်စရာရှိတာလုပ်"
"ခန ဂျူလီယာ"
"ညကျရင် ကလပ်ကိုသွားမလို့ အဲ့တာ နင်ပါလိုက်ခဲ့"
"ပျင်းစရာကြီး"
"ဘာ မရဘူး လိုက်ကိုလိုက်ရမယ်"
"ရီုစီ မင်း မေ့သွားပြီးလား မင်းကို ငါအနားမှာ ပေးနေနေလို့ နေနေရတာ မင်းက ငါ့ငယ်ဘဝကိုသိတဲ့တစ်ဦးတည်းသောသူမို့ ဒီချိန်ထိအသက်ရှင်နေတာ အဲ့တော့ ငါ့ကိုအာရုံနောက်အောင်လာမလုပ်နဲ့ အေးေဆေးနေ နားလည်လား?"
ရီုစီလဲ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်နေပြီး လက်သီးကို ကျစ်ကျစ် ဆုတ်ထားကာ
"ဟု......ဟုတ်"
—————————
(အတန်းပြီးသွားတာကြာပြီးအဲ့ကောင်အခုထိရောက်မလာသေးဘူး)
"အို ယွန်းသီရီကို ပါလား"
ဂျူလီယာကတော့ မိမိုက်နေတာပါပဲ အပေါ်ကနေ croptopအမဲ ကို ဝတ်ထားတာ ဗိုက်ပေါ်မှယတော့ အမြှောင်ကလေးတွေနဲ့ အောက်က ဂျင်းဘောင်းဘီကိုမှခါးပတ် နဲ့ ဝတ်ထားတာ ။
"ဒီနားမှာတွေ့ရတာတိုက်ဆိုင်မှုတခုပါလား?"
ပြောပြီးပြုံးပြလိုက်တော့ ယွန်း ပါးတွေနီမြန်းလာကာ ဆံပင်ကိုသပ်လိုက်ရင်းးးနဲ့
"ဟုတ် ဟုတ်တယ်"
"ဒီမှာဘာလာဝယ် တာလဲ ဒါမဟုတ်တစ်ယောက်ယောက်ကို စောင့်နေတာလား?"
ဂျူလီယာရောက်နေတဲ့နေရာက စားသောက်ဆိုင်တခုမှာဆိုတော့
"ဟုတ်တယ် ကျမ ကောင်လေးကိုစောင့်နေတာ အတန်းပြီးတာကြာပြီးကို ညစာစားဖို့ခုထိမလာသေးဘူး"
ဂျူလီယာက ယွန်း နား ကပ်သွားတော့ မွှေးကြိုင်နေတဲ့ရနံ့လေးကို ယွန်း အနံ့ခံမိသွားတဲ့အခါ မထင်မှတ်ပဲ
"သူမဆီကရတဲ့အနံ့လေးကကောင်းလိုက်တာ"
"?"
ဂျူလီယာက မကြားတကြားဖစ်လို့ လှည့်ကြည့်တော့ယွန်းလဲ ချွေးတွေပြန်လာကာ မျက်နှာလဲ နီရဲလားပြီး
"သူ မလာရင်လဲကိုယ့်လာသာသွားစားတော့မယ်"
"ငါလဲ ညစာတစ်ယောက်ထဲစားရမှာ ယွန်း မင်းငါနဲ့တူတူစားမလား?"
ထို့နောက်စားသောက်ဆိုင်ထဲဝင်ကာ စားသောက်ပြီးနောက် ဘေရှင်းပြီး ဝန်ထမ်းမှ
"အားပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
ယွန်းကိုပြန်လိုက်ပို့မလို့ ကားေပေါ်ခေါ်တင်တော့
(ငါ့ဘဝမှာဒီလောက်ကောင်းတဲ့ကားကိုမမြင်ဖူးဘူး)
"စားသောက်ပြီးပြီးဆိုနော့ လမ်းလျှောက်ထွက်ချင်လား?နောက်ကျနေပေမဲ့လဲ"
"ဒေါက်တာနဲ့ဆို ဘယ်သွားသွားအဆင်ပြေပါတယ်"
"အို အဲ့တာဆို ငါ့အိမ်ကိုသွားကြမလား? ဘယ်လိုလဲ?"
ယွန်းကတော့ ရှက်နေတဲ့ ပုံစံဖြစ် ဆံပင်ကိုသပ်လိုက်ကာ
"ဟုတ် ဒေါက်တာ"
(အဟမ်း ခုမှတွေ့တာဖြစ်မကြာသေးတာကိုအိမ်ခေါ်တာ လိုက်တယ် ရဲလိုက်တာ နော် )
ဂျူလီယာ့စိတ်ထဲ တွေးနေချင် ဖစ်ပြီး ကားကတော့ ဂျူလီယာကဲ့ အိမ် ကြီးစီ သို့ မောင်းနှင်လေရဲ့။
