Waves of Healing (Mikhaiah)

Chapter 15

Chapter 15: More Than Just Waves

---

Miley's POV

Limang buwan na ang nakalipas simula nang maghiwalay si Ava and Ryan. Hindi na rin nagpakita ang loko simula nung huling away namin sa café ni Joss. Siguro natauhan na siya na malabo nang bumalik si Ava sa kanya. Pero okay na rin na hindi na siya nagpakita pa, mas mabilis na naka-move on si Ava sa kanya.

A few days ago, I finally had the courage to tell Ava how I felt. Nakaupo kami non sa beach habang pinagmamasdan ang pag lubog ng araw. Alam kong limang buwan palang kaming magkakilala ni Ava pero wala e anong magagawa ko mahal ko na.

“Ava,” pag tawag ko sa pangalan nga, nervously twisting the bracelet I’d been wearing for years. "I know it’s been hard... with Ryan, with everything. But I need to tell you something."

Agad namang tumungin sakin si Ava, ang mga brown niyang mata puro ng kuryosidad, nakatingin lang siya sakin na tila hinihintay ang sunod kong sasabihin.

"I like you. No, I love you. " sabi ko sa kanya, nararamdaman ko naman na tila gustong kumawala ng puso ko
"Matagal ko nang nararamdaman to, Ava. But I didn’t want to pressure you or make things complicated lalo na after Ryan... pero kailangan ko nang sabihin."

Ava stayed silent for a moment, her gaze drifting to the waves. "Miley... I appreciate you being honest with me," she said softly, biting her lip. "I feel something special when I'm with you... pero hindi pa ako sure sa nararamdaman ko. Hindi ko pa kaya i-define kung ano 'to."

Tumango naman ako at binigyan siya ng tipid na ngiti.  "Okay lang. Sinabi ko lang sayo ang nararamdaman ko para aware ka. Hindi ako nag hihintay ng sagot mula sayo. Isa pa, we can take it slow. No pressure."

Tumingin naman sakin si Ava at nginitian ako. "Thank you, Miles. I really do feel something, but I need time to figure it out."

---

Ilang araw lang ang nakalipas ng mag confess ako kay Ava napagdesisyunan ko na dalhin siya sa tinitirahan ko sa beach. I wanted her to see more of my world, and I hoped it would help her feel more at ease with her feelings too.

"Welcome to my place," nakangiti kong sabi kay Ava habang naglalakad kami papunta sa bahay ko. "Di ito kasing ganda ng hospital mo, pero I love it here."

"Ang ganda dito, Miley," Ava said, her eyes sparkling as she took in the view of the beach stretching out in front of us. "I can see why you love it here."

Ginugol ko ang buong araw ko na turuan si Ava kung paano mag surf, nung una kinakabahan pa siya.

"I don’t know if I can do this, Miles. I’m not exactly the athletic type." sabi sakin ni Ava habang nakadapa sa surfing board.

"Kaya mo yan, Ava," I reassured her, standing behind her on the board, guiding her balance. "Just feel the waves. Don’t fight them."

Matapos pa ang ulit, she finally got the hang of it, ilang beses din kaming tumawang dalawa dahil sa dalas niyang mahulog sa tubig.

"Sabi ko naman sayo, Miley. Hindi ako magaling sa bagay na 'to!" sabi ni Ava habang tumatawa ang hinahawi ang ilang basang buhok sa kanyag mukha.

"Mas magaling ka pa nga sa iba kong tinuturuan," I teased, habang inaabot ko ang kamay ko sa kanya para tulungan siyang tumayo. "And besides, practice makes perfect."