Yedi Günahkârın Defteri

Zelzele Kıyameti(3. Bölüm -Düzenlenmişir-)

"Rûh olmak sandığımdan daha zormuş, çok garip hissediyorum ama bir o kadar da eğlenceli. Herkesi korkutabiliyorum." Amy, benim aksime rûh olmaktan oldukça memnundu. Bu hortlak milletin kulağına fısıldayarak onları korkutuyordu. Rûh hastası desem mecaz bir terim olmazdı muhtemelen.

"Bence eğlenceli demek için erkencisin. Hîç bir şeye dokunamamak kötü olmalı." Edna tekrar zekâsını ortaya koyarak oldukça haklı bir şey söylemişti. "Bu benim için sorun değil." Benim için oldukça büyük bir sorundu. Bu gün olacaklardan ekip arkadaşlarımında haberi yoktu. "Benim lavaboya gitmem gerekiyor." Yanlarından ayrılmak için küçük bir bahane söyleyerek ayaklanmıştım. Arkamdan seslenen Gemma benimle gelmeyi teklif etmişti. Yan yana işemek güzel bir fikir değil. "Ben de geliyorum." Tanrı'm ben nasıl bunlardan kurtulacaktım?

Gemma ve Edna benimle beraber lavaboya ulaştıklarında tuvalet kabinlerinden birine girerek kapıyı kilitledim. Ardından cebimden fosforlu bir kalem ve uzun bir liste çıkardım. Listenin en üstünde yazan isim olan Larka'nın yazısını kalemle çizdim. İlk kurbanım oydu. Lakin bunu Amy öğrenmemeliydi çünkü Larka ile oldukça yakın arkadaşlardı. Aslında Larka'yı en üst sıraya koymamın sebebi bu. Kıskançlık. Amy ve Larka'nın arkadaşlığını oldukça kıskanıyordum ve bunun için Larka'dan kurtulacaktım.

Yalandan şifona basarak kabinden çıktım ve ellerimi yıkayarak Edna ile Gemma'yı beklemeden hızlıca lavabodan çıktım. Okulun en üst katına ulaştım ve terastan bahçeyi yokladım. Larka her zamanki gibi kendi grubu ile takılıyordu. Kendini havalı ve popüler sanması oldukça gıcıktı. Tek ayağını duvara yaslamış ağzındaki sakızı şişirip, şişirip geri patlatıyordu. Okula uygun olmayacak derecede kısa mini eteğine nedense öğretmenler hîç bir zaman ses çıkarmıyorlardı. Ben giysem olacakları düşünemiyorum bile. Onun bir şekilde dikkatini çekerek tenha bir yere götürmeliydim. Lavabo uygundu bunun için. Ama nasıl dikkatini çekebilirdim ki? Kendimi belli etmek istemiyordum.

Aklıma mükemmel bir fikir geldi. Bir insan tuvaletini yapmadan yaşayamazdı değil mi? Bunun için Larka'yı tuvaletini yapmak için lavaboya gidene kadar izleyecektim. Ardından hiç hoş şeyler olmayacaktı. Yani onun açısından. Öldürmek benim için oldukça tatmin edici bir şey. Sınıfa girerek gizlice çantamdaki bıçağı çıkararak kimseye göstermeden cebime koydum. Sınıfta oturan bir kaç kişiye selam vererek sınıftan çıktım ve kızlar lavabosunda beklemeye başladım. Larka'nın merdivenlerden çıkan sesini duydum. O sırada aklıma gelen bir fikirle üç kabinden birine girdim ve kabini kilitledim. Yerdeki boşluktan sürünerek çıktım ve aynısını sondaki tuvalet kabinine de yaptım. Ortadakinin ise sadece kapısını kapattım ve kilitlemeden içinde kapı açıldığında görünmeyeceğim bir yere saklandım.

Adım sesleri gittikçe yaklaşıyordu. Sesler durdu. Yandaki kapıyı zorladılar. Bunu duyabiliyordum. "Bu niye kilitli?" Yancılarına sorduğu sorudan sonra hepsi bilmediğini belli edercesine mırıltılar çıkardı. Ardından adım sesleriyle beraber harekete geçti ve benim olduğum kabinin önünde durdu. Kapıdan çıkan gıcırtılı ses eşliğinde içeriye girdi. Klozetin önünde durdu ve tam kapıyı kapatmak için arkasını dönmüştü ki âdeta flash hızında tek elimle ağzını diğer elimle kapıyı kapatarak kilitledim. Çığlık atmaya çalışıyordu ama elim yüzünden sesi neredeyse çıkmıyordu. Elim onun tükürüğle ıslanmıştı. İğrenç!

Bıçağı diğer elimle cebimden çıkardım ve korkunç bir biçimde sırıttım. "Sessiz olursan hızlıca işi bitiririm ve canın fazla yanmaz. Ama sorun çıkarırsan olacaklar hîç hoşuna gitmeyecek." Çığlık sesleri duyunca irkildim. Yer bir anda sallanmaya başladı. Deprem! Deprem oluyordu! Lânet olsun bu çok kötü olmuştu. Zelzele çok şiddetliydi. Klozetin yanında Larka'yı bırakmadan çök kapan tutun yapmaya başladım. On bir, tam tamına on bir saniye sonra zelzele durdu. Yoğun bir sesten sonra çatı saniyeler içerisinde üstümüze doğru düşmeye başladı.