" චූටි මැණික, අම්මාගේ බණ්ඩියෙම ඉන්නද කල්පනාව? "
" සුදු අයියේ.. "
" ඕක උණුවෙන්ම කාපන් රත්තරනේ.. දොලදුක නිවාගනින්.. "
" සුදු අයියේ මට සමාවෙන්න දොලදුක ඉල්ලන්ඩ උබට කරදර කරාට "
" ඒකට කාරි නෑ බන්.. උබගේ දොලදුක් නිවන්ඩ මන් පොරොන්දු දුන්නානේ.. මේ පැටියා එන්ඩ තව කොච්චර කල් තියේද? "
" තව සති 12ක් වගේ.. "
" ආයේ කදු බඩගාන්ඩ තියාගන්න එපා කෙල්ලේ.. මොනාහරි ඕනානම් ෆැක්ටරියේ මහත්තයා අතේම එවපන්.. ඒකනේ උබේ මිනිහා.. "
" කන්ද උඩ අපේ ගෙදරට අන්තිම පාරට එන්න හිතුනා අයියේ.. අපේ හීන වුනේ මේ විදිහට මේ ගෙදර ඉන්නනේ.. "
" ඒකට කාරි නෑ.. හීන, ඒවා බොදවෙලා යනවා සමහර වෙලාවට.. දැන් ඒවා හිතන්ඩ එපා.. උබේ අලුත් හීනේ පන ගැහෙනවානේ දැන්.. ඒකලා ගැන හිතහන්.. අපිට උරුම දේ අපට ලැබෙන්නේ.. "
මම අහන් ඉඳියා.. සහන් තකහනියේ වංඩු උස්සන් මඬුව පිටි පස්සට අතුරුදහන් වෙලා තියෙන්නේ බඩදරු අම්මගේ දොලදුක් නිවන්ඩ!
එතකොට ඊයේ කියාපු අදීශා නේද මේ?
බැරි වෙලාවත් සහනා තාමත් ඒකි එක්කලා හාදකම් පානවා වත්ද?
මම බලාන ඉඳියා..
ඒකා බඩදරු අම්මාගේ එලියට නෙරාපු බඩට කන් තියනවා,
මොන මොනවදෝ බඩේ ඉන්න එකාට කියනවා..
ඒකිලා වංඩු ගිලිනකන්ම සහන් කරේ ඉපදිලාවත් නැති දරු පැටියව හුරතල් කරපු එක..
මට දැනුන හැඟීම ගැන කිව්වොත්,
මට මගේ හදවතට ලේ පොම්ප කරන නහරයක මොනවාහරි හිරවෙලා වගේ දැනුනේ..
ඒ ඇයි කියන්න මන් දන්නේ නෑ.. ඒත්,
කවදාවත් මාව වදපු අම්මාගේ උණුහුම නොදන්න, ධාතුව දීපු තාත්තගේ ආදරේ නොදන්න මට ඒ බඩේ ඉන්න එකා ගැනත් ඉරිසියාවක් දැනුනා..
මගේ තාත්තා දවසකටහරි මාව ඒ වගේ හුරතල් කරන්න ඇතිද?
ඒ අතින් බලද්දි සහන් මහ පුදුම මනුස්සයෙක්!
අදීශා වෙන එකෙක්ගේ වුනත් ඒකා ඒ බඩදරු අම්මට සැලකුවේ ඒ බඩේ දරන් ඉන්නේ ඒකාගේ ධාතුවෙන් පන ගැහෙන එකෙක් වගේ..
අදත් මගේ අවසරයකින් තොරව මගේ කඳුළු කම්මුල් තෙමද්දි තවත් බලාන ඉන්න බැරි තැන මම ගෙදර අනෙක් දිහාවට දිව්වා..
ආදරේ කොයි වගේ හැඟීමක්ද කියලා මම දන්නේ නැති වුනත් සහන් කියන්නෙම ආදරණීයම චරිතයක් විදිහටයි මට දැනුනේ..
වංඩු ටික සීතල වෙයි කියලා බයටම මාවත් කර තියාගෙන කන්ද නැගලා,
දැන් අයිතියක් නැතුව හදවතින් බැදුනු ඒ කෙල්ලගේ දොලදුක් නිවනවා..
ඉතින් ජීවිතේ පලවෙනිම පාරට,
' මටත් සහන් වගේ ආදරේ කරන කෙනෙක් ඕනි' කියලා හිතෙන්න අරන්!
