2022.03 28
දින ගණනාවක් එයත් එක්ක කතා කලා. හැමදාම උදේට එයත් එක්ක ඇට්ටේරියා ගහ ලග ඉදන් පන්තියට ගියා. ඒ හැම මතකයක්ම මගේ හැඟීම් එක්ක ඇට්ටෙරියා මිතුරා දැනන් හිටියා. ඒ නිසාමද කොහෙද හැමදාම එයත් එක්ක මුන ගැහෙන මිනිත්තුවේදි ඇට්ටේරියා මල් වරුසා අපි දෙන්නාට කඩා හැලෙන්නෙ...
මේ දවස් කිහිපය තුළ අපි දෙන්න ගොඩක් අදුරගත්තා. ඒකෙ ප්‍රතිපලයක් හෙට මන් නෙලාගන්නවා... එයාගෙ ඒ වචන, කතා, සීතල අත්, තද දුඹුරු ඇස්... මාව එයාට තව තව ළං කලා...
දෙවියනි... ස්තූතියි මට එයාව මුන ගැස්සුවට...
හරි පුදුමයි... අනිත් අයත් එක්ක හරියට කතා නොකරන ඒ ආඩම්බරකාර හිත ඇයත් එක්ක කතා කරන්න ඉවසිල්ලක් නැතුව බලන් ඉන්නවා... සමහරවිට ඒ එයත් එක්ක කතා කරන්න නෙවේ... ඇගේ කිචි බිචිය අහන් ඉන්න වෙන්නැති... ඒත් මන් ඒකට ආසයි...
-සෙවී
