‽‽‽(Ayşe ve Eymen'in olduğu yer)‽‽‽
E: "En zekileri bilincini kaybetti buradan hayatta çıkamazlar, ayine başlayalım mı?" Dedi tereddütlü bir ses ile, Ayşe ise bir iç çekti ve den-kameralardan (?) diğerlerine baktı.
A: "V-vaz mı geçsek acaba? Onlar gerçekten iyi insanlar...." Dedi yine tereddütlü bir şekilde aslında mutlulardı bir yandan ama korkuyorlardı. Haritalarda olmayan bu adaya uğrayan kişi sayısı bir elin parmaklarını geçmiyordu çünkü. Sonunda kendilerine birer beden bulabileceklerdi aslında, mutlu olmaları lazımdı değil mi?
E: "Bu böyle olmayacak daha fazla düşünürsek zararlı bir çıkacağız" Hızlıca mikrafonu açtı.
E: "Öncelikle bı durum için özür dileriz ama iki kişiye ihtiyacımız var, siz de farkındaysanız buraya uğrayan olmuyor o yüzden lütfen bize güvenin ve iki kişiyi seçip bize verin ardından arkadaşlarınızla yeniden buluşacağınıza söz veriyoruz, Robin uyandıktan sonra iki saat düşünme süreniz olacak, her yarım saatte sizs haber veririz, belki sizi kırdık ama bu sefer bize güvenin lütfen"
Eymen mikrafonu kapattı ve beraber odadan çıktılar köye doğru ilerlediler ve Ayşe'nin daha önce geldiği mezarın yanına geri geldiler. Ayşe tedrigindi her ne kadar kardeşine bunu belli etmemeye çalışsa da dokunsa ağlayacak durumdaydı. Mecaz taşlarının yanına oturdular, Ayşe dayanamayıp ağlamaya başladı.
A: "KORKUYORUM UHUHUHU(muq ağlama sesi)" Eymen ablasını teselli etmek için onun her zaman sevdiği gibi saçlarını okşamaya başladı.
E: "Başarabiliriz.... unutma onlar korsan her ne kadar bize iyi davranmış olsalar da belki bu onların planıydı, bu yüzden kendimizi korumaya almalıyık ve ayrıca......... biliyorsun........ İki kişiye ne olursa olsun ihtiyacımız var.....‽‽‽‽‽‽‽
(Bu sözü bitmedi ama siz suanlik bu kadar duyacaksınız demek)‽‽‽‽(Luffy'nin bakış açısından)‽‽‽‽
‽‽‽‽(Yaklaşık bir saat sonra Robin yavaş yavaş uyanırken)‽‽‽‽‽COOOOOOOOK ACIKTI- hayır düşün şuan ne yapmalıyım AMAAAAA AÇIIIM acaba şuan Sanji ne yapıyor (bilmesen daha iyi) Robin'e ne oldu ki neyse ne Chopper onun iyi olacağını söyledi sonuçta değil mi?
N: "Blablablablablablablabla (Luffy böyle duyuyor bence yoksa anlardı zeki kocam benim)" heee anladım anladım ben gidiyorum.
L: "Yosh!! Gideliiim!!" (Bence ne olduğunu biliyorsunuz ama Hadi, tamamdır anlamına geliyor)
Nami kafama vurduğunda yere düştüm, nasıl bu kadar güçlü bende bilmiyorum ama beni süründürmeye yetecek güçte hatta daha güçlü.
N: "SEN GİTMİYON APTAL SEN BURADA DURUP ROBİN'İ KORUYACAKSIN!!!!!!!!!!!!♾️!!!" (Luffy bla bla bla diye duydu ben size çevirdim)
Galiba ben gitmiyorum, ben ne yapacam o zaman? NE NEDEN MİZUNA GİDİYOR YA ONA ZARAR VERİRLERSE HEMDE NAMİ İLE YA ONLARA BİRŞEY OLURSA
(tamam planı anlatmadıkları için onları normal duyuyor şuan)
M: "Biz ikimiz geleceğiz Eymen"
N: "Usoop diye anlaştık sanıyordum ben neden buradayım?"
E: "Bir kız ve bir erkek gelsin lütfen"
L: "Tamam ben gidiyorum, Mizuna ile!" Acıktım umarım orada yemek vardır- Ohm ohm kendine gel şuan bir görevin içindesin odaklannnnngggggyyyyyyaaaağda kızartılmış eettt karnım açıktı Agaggagagagga açım!!
U: "Bence de Luffy gitsin" bence de ben gideyim.
Namı kafama bir kere daha vurdu, canım acıyor ve açım ayrıca arkadaşım hasta glb dünyanın en kötü günü!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gelecekten Gelen Okuyucu
FanfictionMizuna bir öğrenciydi. En yakın arkadaşı ona sürekli lanetli bir kitaptan bahsediyordu. O kitabın lanetli olmadığını kanıtlamak için kitabı aldı ve okumaya başladı. Yazım tarzımı oluşturmaya çalışıyorum. Lütfen yanlışlara takılmayın.