Kavgadan Doğan (GAY) +18

4.Bölüm

Yeni bir bölümle karşınızdayım bence çok iyi bir bölüm oldu yorumlarınızı ve beğenilerinizi bekliyorum canlarım iyi okumalar diliyorum sizlere bayy♥️

"Bugün ayakta nasıl duracağımı hiç bilemiyorum, resmen salak gibi saatlerce bana yazmasını bekledim" kendimi bu düşüncelerle hırpalıyordum.

Neden bu kadar üstüne durduğumu kendim bile bilemiyorum. Aylak adımlar ile kendimi mutfağa doğru yönelttim.

Bugün en azından kendimi neşelendirmem gerekiyordu, bunu hak etmiştim.

En yakın arkadaşım Mete ile buluşmak ve bu olanları ona da anlatmak istiyorum. Ama önce kendimi dinç hissetmek ve ayakta durabilmek için güzel bir kahvaltı yapmalıydım.

Mutfağa zar zor gelip yorgun kollarım ile yukarıdan tavayı almak için uzandım. "Bugün bu uykusuzluk başıma çok dert açacak gibi duruyor." Tavayı alıp tüpün altını açarak kendime bu yorgunlukla maksimum bir omlet hazırlayabilirdim.

Omleti hazırlarken kendime bir yandan kahve hazırlıyordum. Hazırladıklarımı masaya yerleştirip yemeye başladım.

Yemeğimi yerken elime telefonumu alıp Meteye yazmaya başladım.

°°°°°°°°°°°°°

Berkin: Mete bugün dışarıda yemek yemeye gidelim, hem sana anlatacaklarım var.

Mete: Tamam ben bugün iş yerinden izinliyim zaten buluşabiliriz.

Berkin: Tamam ben sana konum atarım buluşuruz.

Mete: Anlatacaklarını merak ediyorum.

Berkin: Buluşunca konuşuruz.

Mete: Tamam o zaman görüşürüz restorantta.

Berkin: Görüşürüz seni seviyorum ♥️

Mete: Bende seni seviyorum 🥰 (Mesajı beğendiniz)

°°°°°°°°°°°°°

Telefonumu kenara bırakıp yemeğimi yemeye devam ettim.

Sofrayı toplayıp yatak odama doğru gitmeye başladım. Yemek biraz olsun beni güçlendirdi.

Üzerimi değiştirmek için gardıroba doğru yöneldim. Üst olarak kendime sıfır kol Beyaz bir T-shirt aldım. Ardından altım için fıstık yeşili yüksek bel kot seçip giydim.

Üzerimdeki ölü toprağı atabilmek için bu buluşma şarttı. Ne kadar sıklıkla görüşsekte sanki onu haftalardır görmüyormuşum gibi hissediyorum. Arkadaşlığımız ilkokula dayanıyor.

İlkokuldan beri hep aynı sırada oturuyorduk. Benim liseyi yarıda bırakmak bile bizi ayırmadı. Birbirimizi her gördüğümüzde o ilkokulda olan çocuklara dönüyorduk.

Bugüne kadar en yakın arkadaşım ve en iyi sırdaşım olmuştu Mete. Anne ve babamı kaybettiğim zaman bana çok destek olmuştu.

Hiçbir zaman yanımdan ayrılmadı, beni hiç yanlız hissettirmedi. Annem ve babamı kaybettiğimde Lise 3'e gidiyordum, annem ve babam olmayınca okulu bırakmıştım bunu neden yaptım bilmiyorum ama hayattan soğumuştum.

Geçmişteki anılarımızı ve annem babamı hatırlayınca birden gözlerim dolmaya başladı. O eski güzel anılar gözlerimin önüne geldi, kendimi sarsarak gözyaşımı silip aglamayı bıraktım.

Hızlıca toparlanıp telefonumu cebime koydum ve evden ayrıldım buluşacağımız yere gitmek için aşağıya doğru indim. Otobüs durağına geldiğimde otobüs gelmişti tam duraktan kalkacaktı ben son anda yetişerek hemen içeri doğru girdim.

Yaklaşık 20 dakikalık bir yolculuktan sonra biraz daha yürüme mesafesi vardı. Ben hazırlanıp gelene kadar çoktan saat 15.00 olmuştu.

Restauranta vardığımda bir masa seçerek hemen oraya yerleştim garson yanıma gelip "Ne sipariş vermek istersiniz?" diye sorduğunda ona bakıp "Şu anda bir sipariş vermeyeceğim arkadaşımı bekliyoeum sağolun." Bu sözleri duyan garson masadan ayrılarak gitti Meteye otobüste konumu attığımda o da yola çıkmıştı.

Kapıdan içeri giren Mete'yi görünce yüzümde gülücükler açtı, onu gerçekten çok özlemiştim bana doğru geldiğinde bende ayağa kalkarak kollarımı açtım.

Bana doğru koşar adımlarla geliyordu, yanıma geldiğinde bana sıkı sıkı sarıldı "Seni çok özlemişim Berkin, kaç gün geçti ama sanki haftalardır görüşmüyoruz gibi" ona sarılmaya devam ederek "Evet ya bende çok özledim, İyiki buluştuk" birbirimize sarılışımız kendimizi çok mutlu hissettirdi.

Hemen ayrılıp sandalyelerimizi çekip yerimize oturduk "Berkin hadi anlat bakalım, buraya gelene kadar resmen çatlayacaktım."

"Hele dur daha yeni geldik fazla merak iyi değildir." Dediğimde yerimde gülmeye başladım. O da bana kırılmış gibi bakıyordu "Ya tamam hemen üzülme anlatırım, önce bir siparişimizi verelim" garsonu yanımıza çağırarak ikimizin de en sevdiği 'Tagliatelle' siparişini veridik.

Aramızda konuşurken yemeklerimiz geldi. Garson masaya indirdikten sonra yanımızdan ayrıldı. Mete bana dönerek "ee artık anlatsana bana bahsettiğin mevzu ne?" Diyerek hemen söze girdi bende bizim Ayvaz ile karşılaşmamızı ve o gün evde yaşananları anlatınca şaşkınlık içinde beni seyrediyordu.

Konuyu anlatmaya devam ettikçe surat ifadesi değişiyordu.

"İşte böyle sonra da mesajıma görüldü attı bende bir daha yazmadım ona" bana hem şaşırmış hem de üzülmüş bir ifadeyle bakınca ağzından şu sözler döküldü "Bana anlatacaklarım var dediğinde ben böyle bir şey beklemiyordum resmen şoka uğradım."

"Evet tahmin edebiliyorum, ben neden ona yazdığımı bilemiyorum birden yazı verdim kendimi tutamadım." Ağzımdan çıkan sözleri duyunca bana bakıp sevindi ne diyeceğini merakle bekliyorken "Oğlum sen aşık olmuşsun lan!" Bunları ondan duyunca ona ters bir şekilde baktım "Öyle bir şey yok kafandan uydurma, daha iki gün oldu" söylediklerimin onu hiç etkilemiyordu yine kendi bildiğini okuyordu.

Mete'nin arkama doğru baktığını görünce "Nereye bakıyorsun sen öyle" dediğimde resmen erimiş gibi arkamdaki kişiye bakıyordu "Oğlum Berkin ilah mı düştü lan! Bu ne yakışıklılık lan!" Dediğinde arkama doğru kafamı çevirdim. Gördüğüm kişi karşısında resmen şok oldum. "Hayır ya bu o olamaz." Diyerek adamdan gözlerimi ayırmadım.

Bu oydu Ayvazdı...

Bölum hakkındaki görüşlerini sunmayı unutmayın lütfen bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle. Sizleri seviyorum (yorum atın lağn silahla kapınıza gelirm hağ)🥰♥️