“ señorita, kumain kana. ” nakahiga lamang ako sa kama, Hanggang ngayon ay iniisip ko parin ang nangyari kahapon. Kung paano niya barilin ang lalaki at ang duguang katawan nito
“ señorita? ” doon lang ako nabalik sa ulirat nang tawagin ako nito
“ Kumain kana, Utos 'yan ng señorito. ”
“ wala akong gana. Ibalik mona 'yan doon. ”
“ pero señorita- ”
“ ayokong kumain. ” narinig ko pa ang pag buntong hininga nito.
“ iiwan kona lang ito dito. ” hindi kona pinansin pa hanggang sa umalis na ito. Ilang minuto lang ay muli ko na namang narinig ang pag bukas ng pinto
“ ayokong kumain, Pwede ba, wala akong pakealam kung utos 'yan ng señorito niyo. ” pangunguna ko dahil alam kong ipipilit na naman nito na kumain ako kesyo 'yon ang utos ng señorito nila
“ ginugutom mo ang sarili mo dahil lang sa nangyari kagabi? ”
Ang akala ko ay ang lalaking nandito lamang ang pumasok
“ Hindi mo alam ang nararamdaman ko dahil sanay kana riyan sa mga ginagawa mong kademónyohan. ” saad ko habang nakahiga parin at nakatalikod sakanya. Napadaing na lamang ako nang hawakan nito ng mahigpit ang aking palapulsuhan at inangat 'yon
“ ano ba! ” umupo na ako sa kama, siya naman ay naka upo rin sa gilid
“ hindi ba sinabi ko, Dapat ay masanay kana sa mga ganoong bagay. Hindi ka pwedeng maging mahina ngayong nasa puder na kita. ”
Bumangon naman ako, “ mahina? Mahina ang tawag mo sa mga taong hindi kayang masaksihan 'yung mga taong pinapàtay mismo sa harap nila? Edi mahina na kung mahina, Kasi kung ikaw kaya mo, Ako hindi. Hindi naman kasi ako kasing sama mo! ”
“ leave us. ” aniya. Nakita ko namang nagsilabasan ang mga tauhan na kasama nito. Siya ay nanatiling matalim ang tingin sa'kin, Baka nga ay magawa na ako nitong patàyin ngayon
“ Avril. Kailangan mong tanggapin na eto na ang buhay na nakatadhana para sa'yo. Ipinanganak ka para maging akin. ”
“ hinding hindi ako magiging iyo! ” sigaw ko. Mahigpit na hinawakan naman nito ang aking panga. Kahit sobra na akong nasasaktan sa ginagawa nito ay tiniis ko 'yon. Dahil kahit naman sabihin kong bitawan ako nito ay hindi rin naman ito makikinig sa'kin
“ don't pissed me off avril, Hindi mo magugustuhan pag nagalit ako. ” nagbabantang aniya
“ bakit? Papàtayin mo'ko? Sige, gawin mo. ” lakas loob na sabi ko. Hindi kona rin naman alam kung ano pang paraan ang pwede kong gawin para makatakas sakanya. Kaya kung hindi ako makakatakas sa puder niya, mas mabuti pa ngang mawala nalang.
“ mas gugustuhin kong màmatay kaysa ang manatili sa puder mo. ” madiin na sabi ko. Nawalan ng ekspresyon ang mukha nito. Hindi kona halos alam kung ano pa ang balak nitong gawin sa pagkakataong ito
Inaamin kong natatakot na ako. Ito naman talaga ang lagi kong nararamdaman sa tuwing nasa tabi ko siya,
Ang matakot.
Pero habang nakatitig ako sa mga mata nito. Hindi ko alam kung bakit 'yung takot na nararamdaman ko e tila paunti-unting nawawala. Baliw na ako kung sasabihin kong mas ramdam ko pa na ligtas ako sa tuwing nakatitig ako sa kanya.
Nababaliw na nga talaga ako!
Ako na ang unang nag-iwas ng tingin. Lalayo na sana ako sakanya ngunit dahil hawak pa nito ang aking palapulsuhan ay agad ako nitong nahila dahilan para mas mapalapit ako sakanya. I was holding his chest while he was holding my waist
Lalayo na sana ako sakanya pero lalo nitong hinigpitan ang paghawak sa bewang ko
“ bitawan mo'ko. ”
He didn't speak and kept staring into my eyes
“ p-pwede bang lumayo ka sa'kin. ”
“ still afraid of me? ”
“ hindi na mababago 'yon. ” nanlaki ang mga mata ko nang sunggaban ako nito ng halik. Ilang beses na ako nitong ninanakawan nalang ng halik.
I tried to push him, pero wala rin akong nagawa. Kagaya noong nangyari kahapon ay ganoong pakiramdam rin ang naramdaman ko, Tila paunti-unting bumibigay ang katawan ko sakanya. Totoo ngang tila sanay na ito sa ganitong mga bagay
Pilit mang umayaw ng isip ko, Pilit rin namang nakikisabay sa init ang katawan ko. Ni hindi ko na namalayang nakahiga na pala ako habang nasa ibabaw naman siya
He held my hand at inangat 'yon sa may ulo ko, He's still kissing my neck passionately. Hindi ko alam na nahubad na pala nito ang aking bestida kaya malaya na nitong nakikita ang aking dibdib
Nakakalasing ang bawat halik nito saaking katawan
“ mmh... ”
“ it's Damian, Móan my name, Avril. ”
Tila nawala na saaking isip kung sino nga ba talaga itong nakakasama ko ngayon, Tila nawala na sa isip ko na itong taong nagpaparamdam ng kakaiba saakin ngayon ay ang taong pinaka ayaw ko rin sa lahat, at ang taong dahilan kung bakit hindi kona nakakasama ang mga magulang ko ngayon
Nagising ako nang wala na ito sa tabi ko. Mabuti nalang din, ayoko nang makita pa ang mukha nito sa tabi ko. Huminga ako ng malalim saka nagbihis. Matapos non ay pumasok rin ang lalaking nagdadala ng pagkain dito
“ Pinapasabi ni Señorito na hindi siya makakauwi mamayang gabi, magpahinga ka raw ng maaga. ” aniya
“ Ano bang trabaho ng Señorito niyong 'yon? ” out of curiousity, naitanong kona lamang 'yon
“ pumapàtay o kumikidnap ba ng mga inosenteng tao? ”
“ it's not like that. ”
It's not like that. Pero mukha namang ganon, Mukhang sanay na sanay na ito sa paghawak ng baril at pagpàtay ng mga tao. Ano pa nga bang pwedeng trabaho niya
“ pumapàtay siya, pero hindi ng mga inosenteng tao. ”
“ tsk. ”
“ teka, ” pigil ko nang aalis na sana ito, “ sa tingin ko ay mabait ka naman, Bakit hinahayaan mo ang kapatid mo na gawin niya ito? ”
“ ang kumidnap? ”
Tinaasan ko lamang ito ng kilay bilang tugon
“ hindi ka naman talaga niya kinidnap. ” aniya na ikinatakha ko
“ anong ibig mong sabihin? ”
“ Wala ako sa posisyon para sabihin sa'yo 'yon, Kung gusto mong malaman, ang señorito ang tanungin mo. ”
Paano naman kasi, sa tuwing kasama ko ang Damian na 'yon ay tila nawawala sa isip ko ang mga dapat kong itanong
Ewan ko ba!
“ sana naman kahit itong tanong ko e masagot mo man lang. ” saad ko, “ kinidnap niyo lang ba ako para sa ransom? ” tanong ko, imposible naman ata kung pera ang dahilan kung bakit kinidnap ako ni Damian, Sa nakikita ko ay sobrang yaman ng lalaking 'yon. Sa mga tauhan, Sa mga armas, at sa mga gamit pa lamang na narito sa bahay niyang 'to
“ hindi. ”
“ eh kung ganon bakit? ”
“ eat your food señorita, tawagin niyo nalang ako kung may kailangan ka. ”
“ anong itatawag ko sa'yo? ”
“ Daryl. ” edi nalaman kona rin 'yung pangalan niya, Sasabihin rin naman pala
“ sige, Daryl. ”
Tumango na lamang ito bago lumabas ng kwarto.
YOU ARE READING
RUN AWAY FROM MY EVIL HUSBAND
Storie d'amoreAng dalagang walang ibang hangad kundi ang mabigyan ng magandang buhay ang kanyang pamilya. Ang gusto niya lang ay ang matupad ang pangarap niya para mabigyan ng magandang buhay ang mga magulang nitong malaki ang saksipisyo para sakanya. But what i...
