~|• THE RIBBON IN HER HAIR •|~

~|• Chapter 5 •|~

|• Muling pagkikita •|
           Eddiel

    Tomorrow is the day, makikita kona ulit si Cyphaine. I feel excited and nervous at the same time. Ano kaya ang magiging reaction nya once na makita nya ulit ako? Shocked? Irritated? Or happy? Can't wait to see her. Isang taon din ang nakalipas simula ng umalis ako at di na nag-paramdam sa bestfriend kong iyon. Kamusta na kaya sila ni Phein? I cant stop thinking about them.

  (Kinabukasan)

  Bumaba ako sa sinasakyan kong sasakyan, pagbaba ko ay nalanghap ko agad ang mahalimuyak na amoy ng hangin sabay tingin ko sa gate ng campus. Yes, its the day na makikita ko nang muli sila Phein. I feel a bit nervous pero kailangan ko iyong isantabi para lang magkaroon ako ng lakas ng loob para muling kausapin sila.

   Nagsimula na akong maglakad para hanapin ang room ko. Sa pagbukas ko sa pinto ng room ko, tumambad saakin si Phein, at Cyphaine na nakaupo katabi ng isang babaeng may ribbon sa buhok nya. And all i can say is nothing changed in their looks. Pero napansin rin agad nila na naroroon na ako.

   Agad na tumayo si Phein at lumapit saakin habang si Cyphaine at ang kausap nila ay nanatiling nakaupo. "Diel! Nandito kana rin sawakas!" Masayang bati saakin ni Phein. "Good morning, its great to see you again" nakangiti kong sabi.

   Agad naman akong hinila ni Phein papunta sa direksyon ni Cyphaine.

  "Teh! Wala ka manlang ba sasabihin sa bff nating 'to?" Tanong ni Phein kay Cyphaine.

  "A-ah, good morning, its nice to meet you again" bati ni Cyphaine na may bitin na ngiti.

   "Thanks" maikli kong sabi ng nakangiti.

   "Hi, im Lerouice nga pala" bati naman saakin nung babaeng may ribbon sa buhok na ang pangalan ay Lerouice.

   "Hi" sabi ko kay Lerouice.

   Phein continue to talk with me about sa mga nangyari saakin sa nakaraang taon, habang si Lerouice ay may kausap na iba at si Cyphaine ay nakaupo lamang at parang wala sa sarili. Ano kaya ang iniisip nya?

   "Hoy! Diel, nakikinig ka ba sa pinag-sasabi ko??" Tanong ni Phein saakin na dahilan para mahismasmasan ako.

  "Hm, ikaw talaga huli kana" dagdag pa nito.

   "Ha-ha?" Lutang kong sabi.

   "Ano bayan pati pagiging lutang parehas kayo. Nahuli na kitang nakatitig kay Aine oh, itatanggi mo pa" sabi nito saakin.

   "Hi-hindi ah, wag ka ngang maingay baka marinig tayo ni Aine" sabi ko.

   "Sus" sabi naman nito.

   Maya-maya ay nagsimula na ang klase. Ayos naman ang lessons at madadali lang kaya di ko binigyan ang mga ito ng atensyon. Instead, i pay my attention to Aine. Hindi ko maiwasang tignan sya, kapag tinitignan ko sya iisang tanong lang ang pumapasok sa isip ko, "close parin ba kami?" Iyon yun. Di ko naman sya masisisi e' isa pa i cant act like were close parin isang taon na ang lumipas oh.

   Sa recess kasabay ko naman silang tatlo pero di parin kami nagpapansinan. Tahimik lang sya kanina habang ako dinadaldal ni Phein at nakikitawa lang si Lerouice. After recess, i told her if pwede kaming mag usap after school and she said okay naman.

   After school ay nagkita kami sa may garden ng campus. Naabutan ko syang naka-upo doon sa may bench sa tapat ng mismong garden ng campus.

  "Kanina kapa?" Tanong ko.

   "Kakarating kolang rin. Tungkol saan ba ang pag-uusapan natin?" Deretsahang tanong nya.

   "Aine, napansin kolang na you act awkward kapag kasama nyo ako ni Phein. Hindi kasi ako sanay, you know that we used to be close diba? Maybe nasanay lang ako na palagi tayong nagkakasundo kaso we feel awkward na now... I just.. i just cant understand kung ano ba yung nagawa ko para itrato mokong stranger..." Wala yata ako sa sarili ko at naisipan kong itanong ang mga 'to. Tinitigan lang ako ni Aine na para bang nagulat sya sa mga sinabi ko, ayos lang kahit ako nagulat rin sa sinabi ng bunganga ko e'. Nagulat ako ng bigla syang ngumiti at sinabing,

   "Sure, im sorry if i made you feel awkward. Im just stress today kasi e' hope na naiintindihan mo. Dont worry tomorrow babawi ako" sabi nya.

   Sa mga sinabi nyang iyon di ko maiwasang mapangiti. "Thanks" sabi ko syaka ko sya niyakap. Sa mga oras na 'yon nahimasmasan ako. Why the heck did i hug her?!

   "Ah... Sorry, nabigla lang ako and na-miss kolang rin kayo ni Phein " palusot ko sabay kamot sa ulo ko.

   "Ayos lang" sabi nya ng nakangiti.

   After ng pag-uusap naming 'yon magahapon ata akong nakangiti. I wanted to text her and act like how i act before, pero ayokong masyadong mag feeling close. For now di ko alam ang gagawin. Diko maalis sa isipan ko ang scene na niyakap ko sya. She never changed. Katulad parin sya ng dati, sweet, kind, pretty, and smart. Nothing changed at all. Once again, she made my day better.

   To be continue...