ပြန်လည်မွေးဖွားလာသော အမျိုးသမီးသူရဲကောင်း

Chapter 34 သေချာအောင်လုပ်ရမယ် (၂)

"ရောက်ပြီ မမ! ဒီမှာပဲ!"

မိုင်ယာဘယ်လာက လက်ဝတ်ရတနာအသစ်ဆိုင်ကို ထိုးပြရင်း အော်ပြောခဲ့သည်။ သူ(မ)ညီမလေး စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ အယ်လီနာ မပြုံးဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ချေ။

"ဂရုစိုက်ဦး၊ ချော်လဲဦးမယ်။"

အယ်လီနာက သူ(မ)အရှေ့ကနေ ခပ်သွက်သွက်သွားနေသော မိုင်ယာဘယ်လာ့ကို သတိပေးလိုက်၏။ ခွန်း ပြန်သွားပြီးနောက် အယ်လီနာ သူ(မ)၏စာရွက်စာတမ်းများကို လက်စသတ်လိုက်ပြီး မိုင်ယာဘယ်လာနှင့်အတူ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ သူ(မ)မှာ လုပ်စရာအလုပ်များ တောင်လိုပုံနေသော်လည်း မိသားစုနှင့်အတူရှိရမည့် ဤအချိန်လေးများကို လက်မလွှတ်ချင်ပေ။ သူ(မ)၏ဒုက္ခခံစားမှုအကြောင်းအရင်းက ဤပျော်ရွှင်မှုလေးကို ခံစားရဖို့ဖြစ်သည်။

ကလင်၊ ကလင်။

လက်ဝတ်ရတနာဆိုင်တံခါးက ကြည်လင်ပေါ့ပေါးသော ခေါင်းလောင်းအသံနှင့်အတူ ပွင့်သွား၏။ မိုင်ယာဘယ်လာ အဆောက်အအုံထဲသို့ လျှောက်ဝင်သွားလိုက်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူသွင်းမိလိုက်သည်။ ၎င်းမှာ ပရိဘောဂအသစ် သို့မဟုတ် ပစ္စည်းအသစ်များ၏ အနံ့ဖြစ်နိုင်ပြီး သူ(မ) ထိုဆိုင်လေး၏ရနံ့ကို သဘောကျသွား၏။

အထဲကိုဝင်သွားသော မိုင်ယာဘယ်လာ့ကိုကြည့်ကာ ၎င်းတို့အနောက်မှ လိုက်ပါလာသော သူရဲကောင်း ဆယ့်လေးငါးယောက်လောက်ကို အယ်လီနာ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒဲရက်သည် ထိုနေ့က အယ်လီနာပျောက်သွားချိန်မှစပြီး ပုံမှန်ထက်ပိုပြီး သူရဲကောင်းများကို စောင့်ကြပ်ခိုင်းထား၏။ ဟယ်လင်၏လူများ ၎င်းတို့နောက်သို့ လိုက်လာနိုင်သောကြောင့် အယ်လီနာ ယခုတစ်ခေါက်၌ မငြင်းဆန်ခဲ့ချေ။

"ဒီမှာပဲ စောင့်နေပါ။"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ သခင်မလေး။"

အယ်လီနာ၏အမိန့်ဖြင့် သူရဲကောင်းများသည် စကားတစ်ခွန်းမဆိုတော့ဘဲ ဆိုင်ရှေ့မှာ မတ်မတ်ရပ်ကာ စီတန်း၍စောင့်နေခဲ့ကြသည်။ ၎င်းတို့က လက်ထဲမှာ လက်နက်များကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ်ကိုင်ထားကြပြီး ညီညီညာညာရပ်နေကြ၏။