Gay Site

-²⁰

Masum bebeklerim için ayıplı sahne uyarısı yapayım. Rahatsız olacaklar bu bölümü geçito 👨‍❤️‍💋‍👨

-

Semih

Tüm takım antemandaydık. Herkes kendi köşesinde ısınmaya başlamışken gözlerim çekingen bir biçimde etrafta onu aradı.

Tüm sahayı tek tek inceledikten sonra onun antrenmana gelmemiş olduğunu fark ettim. Barış Alper, ilk defa antremana gelmemişti.

Derince iç çekip dalgın bir biçimde ısınmaya devam ettim. O geceden sonra her şey çok garip ilerliyordu. Kenan sessiz, Arda yalnız iken ben tamamen hayattan bıkmış gibiydim.

Barış ise haksızlığa uğradığını düşündüğü için sinirliydi. Ona hak vermeli miydim bilemiyordum, olaylar o kadar karışıktı ki ne düşünmeliydim kestiremiyordum.

Arda'nın attığı konuşmaları okumuştum. Evet, Barış oraya benim yüzümden gitmişti. Ben onu üzmüştüm ve o da kafayı içkiyle bulmak ve dağıtmak istemişti. Fakat yine de kabullenemiyordum.

Ne olursa olsun, onun biriyle hangi amaçla olursa olsun böylesine yakınlaşmış olması canımı yakıyordu. Barış'a kıskanç olduğu için kızıyor olsam da onu anlamaya başlamıştım. Barış'ı Arda'dan deli gibi kıskandığım ân, onu anlamaya başladığım zamandı.

Aslında düşününce en başından beri olan sinirim onların bir şey yaşamış olduğu düşüncesine değildi. Aslında ben ikisini, sarhoş dâhi olsalar birlikte uyuyor olmalarından hoşlanmamıştım. Daha fazlasının yaşanmadığını içten içe biliyordum.

Benim yerime onu kolları arasına alıp uyumuş olması deliye dönmeme sebep olmuştu. Ne olursa olsun, kimseyle o kadar samimi olmamalıydı. Uyku sersemi de olsa birlikte sarılarak uyumuş oldukları bir gerçekti ve ben bu gerçeği aklımdan silip atamıyordum.

Ruhsuz bir biçimde ısınmaya devam ederken gözlerim en arka tarafta kendi kendine ısınıyormuş gibi yapan Arda'ya takıldı. Barış'ı bir yerde anlıyor olsam da Arda'yı asla anlayamıyordum.

Sinirle gözlerimi çektim onun üzerinden. O kadar sinirliydim ki onunla aynı yerde bulunmak bile beni deli gibi rahatsız ediyordu.

Yanımda duran Kenan ise benden biraz farklı düşünüyor olmalıydı. Sürekli yalnız duran Arda'ya bakıyor ve bir şey söylemek istiyormuş gibi ağzını aralıyor fakat hemen ardından susuyordu. İkisi de dengesizleşmişti son zamanlarda.

İkilinin arasındaki garip durumu da tam olarak anlayamasam da az buçuk nelerin döndüğünü sezmiştim. En azından grupta olan son mesajlaşmalara bakılırsa sorunun duygusal bir şeyler olduğu belliydi.

"Sence çok mu ağır konuştum?" Dedi Kenan bana doğru. Ona baktığımda gözleri Arda'nın üzerinde olduğu için neyden bahsettiğini kısa sürede anladım. "Bilmiyorum, belki ben konuşsam daha ağır konuşurdum." Dedim ruhsuz bir biçimde.

Hemen ardından ısınma hareketimi durdurdum ve elimi saçlarım arasından geçirdim. "Kafamı veremiyorum buraya." Diyerek söylendiğim sırada gözlerim sahanın girişine kaydı.

Çakma sarışın, kıvırcık saçlı çocuğu gördüğümde dilim damağım kurumuş gibi hissettim. Ağır adımlarla sahaya girerken her zamanki neşesinin olmayışı içimde bir şeyleri koparttı.

Her zaman en yüksek enerjide olan Barış Alper, ilk defa yorgun gözlerle gelmişti. Herkes benim gibi düşünüyor olmalı ki birkaç kişi kendi aralarında konuşup ona doğru bakmışlardı.

Onun ise gözleri kimseye değmeden hızlıca beni buldu. Değişmeyen tek şey onun bakışları ve aramızda inkar edilemeyen heyecandı. Birbirimize baktığımızda sanki diğer herkes bir anda yok oluyordu ve ikimiz kalıyorduk. Öyle bir etkisi vardı ki, o baktığında gözlerim onu gözleri dışında hiçbir yeri görmüyordu.