Bir gün gelirde eskileri hatırlamak istersem...
"geçmiş insana acı verir" derler. biz ona "geçmiş, geçmişte kalsın" diyelim.
Doğrusu bu iken geçmişi unutmamayı ve unutturmamayı tercih ediyoruz. mazoşistlik ve sadistlik kanımıza işlemiş.
Biraz beni tanıyalım. 16 Ekim 1995 - Osmangazi / Bursa Karanlık bir dünyadan aydınlığa geçerken herhalde tekrar karanlık dünyama yatay geçiş yaptım.
Beni dünyaya getiren anneme teşekkür eder ebemin götüne koymayı borç bilirim.
Sanırsam 2004 senesinin sonları. Kuzenim ( Furkan ) ablası annesi ve babası ile konyadan istanbula taşındılar. Geçmişimin en büyük kanıtıdır Furkan ! Babam ve eniştemin cellat ile aralarında geçen ufak bir sözleşme var.
yasaya göre;
*eti cellatın kemiği babaların.
Tek yasa, bir hüküm ve bir devlet. Cellatımız uğur isimli nam-ı değer amca, öküz, piç, O.Ç gibi küfür ve hakaret içeren isimciklerle adlanırdık. kendimce hatayatımın değişdiği zamanlardır bu zamanlar. günlük yediğimiz dayağın ağırlığını, geliş açısını nerde ne yapmam gerektiğini iyi bilirdim.
İkimiz içinde farkeden birşey olmuyordu doğrusu.
Bir mikrop gibi vücudumuz artık bağışıklık kazanmıştı.
Ve o hisettiğimiz duygu.
ona biz "korku" adını verdik ve bu duyguya adını verdiren şey altıma işememden geldğini unutmamakta fayda var.
Çocukluğumun büyük bir bölümü paranın bol olduğu istediğim herşeye sahip olan ama bunun karşılığındada yediğimiz dayaklada karşılık aldığım bir dönemdi.
Delimelerin sığmadığı zamanlarda geliyor bazen.
Hissettiklerini yazmak değilde yaşadıklarını yaşayarak anlatmakta ister insan. Zor bir çocukluğum oldu bu süreç içerisinde yegane güzel zamanlarda oldu ama acılar mutlulukları her zaman bastırmıştır. 12 yaşlarında saf bir çocuk olarak babanın anneni aldatması, amcanın sana hırsız demesi, hergün dayakla büyümen ve daha nice ufak ve biriken acılar. bunlar beni olgunlaştırdığını düşünüyorum ve hayata bakış açımı değiştirdiğini düşünüyorum.
Ama esas olay benim kişiliğimi başka ne yönde değiştirdiği.
