ROMEO | Barış Alper Yılmaz

8- traitor

my boy only breaks his favorite toys - taylor swift

İki ay sonra.

"Genç kızların yeni gözdesi Barış Alper Nişantaşı gecelerinde görüntülendi! Yanındaki isimler sosyal medyada merak uyandırdı!"

Kanalı değiştir.

"Galatasaray Ligde namağlup ilerliyor! Beşinci yıldız kapıda mı?"

Televizyonu kapattım.

"Gece Allah aşkına kalk dışarı falan çıkalım. Dört duvar arasına hapsettin kendini."

Duru elindeki çaylardan birini uzattı. İki ay. Tam iki aydır evden çıkmadım. Annemle babamın klasik iş seyahatlerinden dolayı vakit buldukça yanıma koşan Duru dışında kimseyi görmedim.

Tabii bu durumda olma sebebim olan beyefendinin boy boy magazin haberleri dışında.

Barış sözünü tuttu. Beni bir daha arayıp sormadı. Kariyerine odaklandı, takımın vazgeçilmezlerinden birisi oldu.

Şaşırdığım şey ise, gerçekten yeni bir Barış'tı bu gördüğüm. Kapımda ağlayarak vedalaştığım adam değildi. Fırsat bulduğu her boşlukta gece hayatındaydı. Doğru veya değil bilmiyorum, her gün başka bir kadınla dedikodusu çıkıyordu. O benden ne kadar koparsa kopsun her adımını sosyal medyadan takip ettim. Şu evin içinde kaç kez gördüğüm bir manşete ağladığımı dahi hatırlamıyorum. Öte yandan Berkan'la araları düzelmişti, yani taraftar gözünden görüneni kadarıyla. Çağla, birkaç kez konuşmaya yeltendiyse de geri çevirdim. Birilerinin daha benim yüzümden arasının bozulmasına katlanamazdım.

"Hadi kalk hazırlan." Duru'ya umursamaz bir bakış atıp elimdeki yarısı bitmiş kazağı örmeye devam ettim.

"Gece çıldırtma beni! Kızım babaanneme benziyorsun şu anda ya!"

Çayımdan aldığım yudumun ardından gülümsedim, "Ben böyle gayet huzurluyum."

Koltuğun yanına gelip tepemde dikilmeye başladı, "Lütfen ya benim için? Sıkıldığın an eve döneriz söz." yalvaran suratına göz devirdim.

"Baş belasısın."

İsteğini kabul ettirmenin heyecanıyla beni odama sürükledi, "Hadi çabuk hazırlanıyoruz!"

El mahkum peşinden gittim. Kafa dağıtmaya ihtiyacım olduğunu biliyordum ama dışarı çıkmak bile büyük bir adımdı şu anda benim için. Duru'ya daha fazla itiraz etmeden elime tutuşturduğu elbiseyi giydim. Toz pembe, straplez bir elbiseydi. Üst kısmı vücudumu sararken altı balon etekle buluşuyordu. Dolabımda olduğunu dahi unuttuğumu fark ettim. Zira iki aydır pijamalarım dışında bir kıyafete gitmedi elim. Duru saçlarıma su dalgası şeklini verirken ben de hayalet gibi gözüken suratıma makyaj yapmaya koyuldum.

Bir saatin sonunda evden çıktığımızda arabanın anahtarını Duru'ya fırlattım. Şoförlük yapacak enerjim yoktu.

"Nereye gidiyoruz? Fazla uzaklaşmayalım."

Duru yaramaz bir bakış attı, "Sürpriz!"

Oflayarak başımı koltuğa yasladım, kesinlikle bir işler peşindeydi.