Kelebek Evrenler

Koza

     "Bu çift taraflı bulmacanın uçlarından ikimiz de çekiştiriyorduk."

☆☆☆

      Sahip olduklarımızın sonsuza kadar bize ait kalacağınız zannederiz. Halbuki dinamik bir evrenin gerçekliğinde komik bir hal alıyor. Duygular, düşünceler, eşyalar hatta kozmik bir hapishaneye benzeyen Dünya bile her şeyin değişebileceğinin en açık göstergesi. Türümüze ev sahipliği yapan mavi boncuk, gri küllere bezeniyor ve sırtında daha fazla yük taşıyamıyor. İnsanoğlunu üzerinden süpürmek için kaynaklarını kısıyor. Onu hırpaladık ve incittik. Ne yaptığımıza bir kez olsun bakmadık. Şimdi ise o bizi umursamıyor. Yok oluş ile burun buruna gelmek toplumsal kuralları değiştirirdi ve katı önlemler aldırdı.Doğduğum ev, kesinlikle yaşadığım ev değil.Son büyük savaşın ardından kurtulan ve tek çatı altında toplandık ve yeni bir yol arıyoruz.  Uzak evrenlere kaçmak istiyoruz ama imkanlar yetersiz. Ümitsiz, karamsar ve korkuyla doluyken, çoklu evrenlere geçit bulmuş olamamız her şeyin henüz bitmediği umudunu aşılamıştı.

     Yeni evrenlere geçebilecek yollar bulmak için başlatılan Keşif projesi, 3. yılını dolduruyor. Bize benzeyen dünyalar gördükçe öğreniyoruz. Ufacık değişimlerin çığ etkisine dönüştüğünü anlıyoruz. İncelenen binlerce evren ve zaman içinde Keşif'i ilgilendiren tek bir şey var: Bizden daha üst seviyelerde metotlara sahip gezegenleri gözlemleyip yeni bir yuva edinmek için kullanabilecğimiz tüm teknolojileri kategorize etmek. Açılan geçit, istenilen her eve girebilme fırsatını tanıyan bir pencere adeta. Günümüze kadar yüzlerce araştırmadan edinilmiş devasa bir bilgi yumağı oluştu.Bu gezegenler arasında keşfettiğim ve sınıflandırdığım bir Dünya : Viridi-Voyar3. Bize göre bir kaç yüz yıl geri de kalmış bu gezegenin sakinleri, farkında olmadan süreci geriye düşürmüş.Kim bilir, bizimkine göre doğması gereken ama doğmayan ya da  tersini gerçekleştiren insanlardı etkileyen. Elbette bu projede ki amacım bunu ortaya çıkarmak değil. 

     Keşif'e inceleme ajanlarından biri olarak geçen yıl başladım. Görevim ise Viridi-Voyar.3 gezegeninde yaşayan, tüm evrenlerin en tuhaf adamı olan Barlas Hute Davies'i incelemek. Onun, kurtuluşumuzun anahtarı olduğuna inancım hiç kaybolmadı. Herkesten farklı. Beni görebilen tek insan. Onun bu farklılığı diğer ajanlara göre benim iki kat çalışmamı gerektiriyor. Günlerce, yansıma odasında kalmayı başaran tek ajan olmam yetmiyormuş gibi onunla bu kadar vakit geçirmem gereksiz görüldüğünden yeni incelemeler önüme koyuluyor.Doğrusu 'Bunu umursamıyorum' diyebilmek isterdim.

     Yansıma odasında yine günlerimi geçirmiştim. Bir başka incelemeye ara vererek güneşin doğmasına bir kaç saat kala,  Barlas'ın dünyasına geçiş yaptım. Hastane binasının çevresini inceledikten sonra bulunduğu odaya geçtim. Giderek şiddetlenen yağmur damlaları, camları terletmeye başladığında kendine geldi.Pencerenin önünde durduğumu görmesine rağmen bir şey demedi.O sırada gözleri, baş ucunda duran ve üç ayaklı direğe tutturulmuş serum torbasına ilişti.Damarlarına karışan damlaları izlerken daldığı düşünceler göz bebeklerini sarmalıyordu.Göğsümün üzerinde bağladığım kollarımı, serbest bırakırken dikkatini çekerek,

     -Kendine geldin sonunda, dedim.

     Daldığı düşüncelerden kurtardığı gözlerini, bana doğru çevirdi. Yatağın kenarlarından aldığı destek ile kendini doğrultarak,

     -Ne kadar zamandır hastanedeyim?

     -Yaklaşık 4 saat kadar oldu.Sen uyanmadan az önce ufak bir gezintiden geldim. Kalkabilir misin ?

     - Yara yerim biraz ağrıyor ama evet.

     -Kalkmalısın çünkü geliyorlar, dediğimde neden bahsettiğimi bilmiyormuş gibi, şapşal bir ifadeyle yüzüme bakıyordu. Durumu anladığında sağ kaşını kaldırarak ,