Perspective | yoonmin

8.Bölüm:içimdeki biri benden habersiz içini içime atmış..

*Aslında bayadır baş ağrısından geceleri uyuyamıyor nefes darlığı tutup duruyordu. Kimseye diyemedim, desem de anlarlar mıydı? Bilemedim. Anlamazlardı ne kadar ağrıdığını, dışardan gülüp duruyordum mutluydum, ama neyim vardı benim?
Kendimi anlayamıyordum. Galiba ben çoktan yorulmuştum..

" Hope ben çıkıyorum"
" Nereye gidiyon lan yemek yemedin de sabah sabah birde bayılırsın ye git. "
"Yedim ya merak etme"

* diyip çıktım evden hastaneye gidicektim başka nereye gidebilirimki başımın ağrısı beni yoruyordur heralde başka ne olabilirki?.

"Girebilirsin bay yoongi"

*Dendiğinde içeri girip oturdum karşısına.

" Başınız hâlâ ağrıyor değil mi? Bay yoongi size ilaç yazmaktan başka birşey yapamıyorum çünkü baş ağrınızın bir sebebi illa vardır ama o sorunu bulamıyoruz, ilaç yazıyorum bundan sonra lütfen psikiyatriye gidin"
"Tamam giderim"
"Sonunda kabul ettiniz, bakın bazı şeyler üst üste binmiştir belki ve başınızın ağrımasına sebep oluyordur, ama siz psikolojik olarak birşeyim yok diyorsunuz var demiyorum size sadece gidin. "

*ilacı eczane den aldıktan sonra psikiyatri bölümüne gittim.
Kapıyı tıklayıp içeri girdim.

"Şikayetiniz nedir"
"9 aydır bir türlü bitmeyen bir baş ağrım var, doğru düzgün uyuyamıyorum bile ilaçlar kesmiyor, tamamen mutlu hissedemiyorum"
"Hmm peki sizi mutlu eden şeyler nedir? "
"Yakın arkadaşlarımla olmak, sevdiğim kişinin yanımda olması, piyano çalmak"
" Peki, bunlar sizce sizi gerçekten tamamen mutlu ediyor mu? "

*cevap veremedim, evet mutlu oluyordum ama içimde bir yerde ne yapsam mutlu olamıyordum.

"Peki ozaman şu kağıdı doldurun"

*doldurup verdim.

"Bay yoongi depresyondasınız"
"Ne?hayır bir şeyim yok benim.. "

* aslında içimde biliyordum kötüydüm, mahvolmuştum bazı şeylerden ve hep içime atmıştım, ben farketmeden içimdeki bir ben içini, içime atmıştı.
O cümle den sonra birşey diyemedim doktor bundan sonra hafta da 3 kere gelmemi istedi, birilerinden yardım istememi,ben hayatımda hiç yardım isteyemememiştimki...
Eve geldim ve sadece kendimi kanepeye attım.

"Napıyon? "
"Yatıyom, sen? "
"Öf ne biliyim ya, hani yunho vardı ya sevgilisi varmış. "
"Ne? Lan vay oç sana niye yüz veriyo ozaman gidip dövüyim mi döv demen yeter "
"Ya siktir et, bu sefer olucak gibi, hissetmiştim amk"

* herkesin günlük hayatında bir yükü vardı, ister sevdiği onu sevmesin ister ailevi sorunlar ister bir kaza, ölüm, arkadaşlarla kavgalı olmak, hayatta kimseye hayat toz pembe değildi..

"Senin baş ağrın hâlâ devam ediyor mu? "
" Ne? "
"Bilmiyor muyum sanıyorsun uzun zamandır başın ağrıyo biliyorum mal, içine atma herşeyi, de artık dök içini bağır çağır ne susuyorsun he?hastaneye gittin bugün onu da anladım zaten kötüydün. Yoongi sen içten içe kötüydün anladık zaten, sadece sen hasta olmamaya çalışırken hasta oluyorsun. "

*aklımdan tekrar tekrar o ses geçti
"Bay yoongi depresyondasınız".

" Bir şey desene he yoongi"
" Galiba, içimde bir ben içini içime atıp durmuş mutluyken bile mutlu olamıyorum.

* ağlıyıcak gibiydim bunun da nedenini bilmiyorum, ellerim titriyordu ama jhope bilmesine rağmen saklamaya çalışıyordum kendimi anlayamıyorum.
Sadece odama gidip yattım.
Sanki yatak beni içine çekiyordu kalkamıyordum ama bana tek ilaç'ta o gibiydi.

Ne diyceğimi bilmiyorum olaylar burda birden değişmiş olabilir ama JK ile olayı biraz kısa kestik gibi oldu ama yoongi için olaylar orda bitmemişti aslında yani daha çok içine attı gibi düşünebilirsiniz
Oyüzden açıklıcam
HADİ BAY!