KÜLLENEN ARZU

6. Bölüm

Selammm. Ben geldim. 🤗

Nasılsınız? İnşallah çok iyisinizdir. ❤️

Çok yoğun bir dönemdeyim o yüzden bölümler gecikiyor. 🥹

📌Bu bölüm, bir geçiş bölümü olacak.

🌼Keyifli okumalar. 🌼

***

O olayın üstünden üç gün geçmiş, düğün günü artık unutulmuştu bile. Ancak babam hala eve dönmemişti. Zaman içinde Yusuf'la sıkça bir araya geleceğimizi sanmıştım ama tam tersi olmuştu; aramızdaki mesafe daha da derinleşmişti. Bu gece, sabaha karşı dört sularında eve girdiğini görmüştüm. Zihnimdeki belirsizlik o saatten sonra uyutmamıştı beni. Normalde fizik tedavi günümüz yarın olmasına rağmen Mehmet abiyle konuşup erkene çekmiştik ama yine ortalarda yoktu. Gururlu bir kız gibi güçlü durmaya çalışsam da Mehmet abi en ufak nefes değişimimden dahi içimdeki kederi sezebiliyordu.

"Kızım, uyandırırız birazdan. Üfleme artık."

Bacağını yukarı kaldırıp indirirken, "Ne alaka Mehmet abi ya?" diye bir şeyler saçmalasam da Mehmet abi elini boşlukta sallayıp beni başından savdı. "Dün gece..." dedim kıvrana kıvrana. "Sabaha karşı eve girdi." Fısıltılı sesimdeki merakı gören Mehmet abinin ağzı kulaklarına varmış, dişlerini sergilercesine gülüyordu. Karın boşluğuna hafifçe tokat attığımda pes edercesine ellerini kaldırdı ve gülmemek için dudaklarını ısırmaya başladı. "Valla pişman ediyorsun beni."

"Tamam tamam." Cümlesine devam etmesini bekledim. Çaresiz kıvranışım artık onu eğlendirmiyor olacaktı ki gülmeyi bıraktı. "Bilmiyoruz, Mercan. Gece annemle konuşmalarını duydum ama yatağımdan kalkıp onları dinlemek o kadar kolay değildi, malum." dedi bacaklarını göstererek.

"Düğün gecesi çok mu karışmıştı ev?"

"Annemle resmen birbirlerine girdiler."

"Ne dedi Aynur teyze?"

"Yusuf'a aleni bir şey söylemedi ama gözüne kestirdiği kızın Hülya olduğunu ima etti. Tahammül bile edemedi seninki. O konu kapanır gibi olmuştu, ama bu kez annem sana sardı."

"Sana bir şey soracağım abi." dedim. Mehmet abiyi gerçekten kendime yakın gördüğüm zamanlar ona sadece 'abi' derdim. O da bunu biliyordu; yerinden doğrulmak istedi. Ellerini uzattığında onu kaldırdım ve sırtını dolaba yaslamasını sağladım.

"Sor, güzelim."

"Annen benim gibi birini gelin olarak istemez, değil mi?"

"Ne varmış sende? Gül gibi kızsın."

"Hülya bana göre çok ağır. Giyimi kuşamı bile tam Aynur teyzenin istediği gibi. O gün Hülya'ya bakarken gözlerindeki ışıltıyı gördüm. Bana bir kez bile öyle bakmadı."

"Senin muhatabın annem değil, Mercan. Önemli olan o şahsın sana nasıl baktığı."

"İnkar etmedin."

"Neyi?"

"Annenin beni istemediğini."

"Siz kadınlar..." dedi Mehmet abi. "Sadece duymak istediklerinizi önemsiyorsunuz. Çok az akıl yürütüyorsunuz. Arkadaşına benzemişsin aynı. O da benim ne demek istediğimi önemsemeden söylediğim iki çift söze alındı, küstü çocuk gibi."